Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka pragnę przedstawić sprawozdanie o uchwale Senatu w sprawie ustawy dotyczącej zmiany ustawy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego.
Senat do projektu przedłożył cztery poprawki. Pochylił się przede wszystkim nad systematyką tejże ustawy i cieszy fakt, iż potwierdził również zdanie, propozycję podkomisji i komisji mówiącą o tym, że do pierwotnego przedłożenia poselskiego należy wprowadzić uzupełnienie polegające na tym, iż osoby, które wykonują karę pozbawienia wolności w tymże systemie, nie powinny być pozbawione możliwości korzystania z pomocy społecznej. To jest element o charakterze konstytucyjnym. A więc nie tylko równość wobec prawa, ale także ta zasada wynikająca z zasad państwa demokratycznego, mówiąca o sprawiedliwości społecznej. Taka zmiana systematyki zdaniem komisji jest uzasadniona.
Co do pozostałych poprawek, to mają one bardziej charakter dopełniający, mówiący również o doprecyzowaniu pojęć. Przede wszystkim chodzi o konieczność pouczenia dozorowanego o konsekwencjach wynikających z faktu nieprzestrzegania warunków wykonywania tejże kary w tym systemie.
Trzecia poprawka ma charakter tak naprawdę bardziej pragmatyczny, a więc mówi o tym, iż osoba, która naruszyła obowiązki wynikające z warunków dozoru elektronicznego, może być doprowadzona nie tylko do zakładu karnego, ale również do aresztu śledczego. A więc jest to taka bardzo praktyczna zmiana, gwarantująca realizację tejże ustawy, bo przecież nic tak nie boli ustawodawcy jak tworzenie fikcji prawnej.
Ostatnia poprawka, odwołująca się do elementów właściwie wskazanych już wcześniej w przedłożeniu poselskim, wskazuje na te elementy, które powinny być zawarte we wniosku o zastosowanie dozoru elektronicznego. Wydaje się, że jest to element informacyjny, instrukcyjny, a więc też mówi o pewnej jasności, przejrzystości prawa, i w tym zakresie brak będzie wątpliwości interpretacyjnych co do tych elementów, które powinny być zawarte w stosownym wniosku o zmianę sposobu wykonywania tejże kary.
Na marginesie należy dodać, że mamy dzisiaj - w odróżnieniu od debaty, która poprzedzała tenże punkt - do czynienia z takim jakby wspólnym dzieckiem, wspólnym dorobkiem wszystkich opcji politycznych, co zresztą zostało potwierdzone w trakcie debaty w pierwszym czytaniu tejże ustawy, bo przecież tezy czy zasady mówiące o możliwości wprowadzenia takiego sposobu obywania kary pozbawienia wolności powstały za rządów lewicy, ustawa została uchwalona w trakcie rządów PiS. A więc ten ekumenizm w zakresie zasad, sposobu realizacji polityki karnej przyświecał cały czas pracom komisji i wydaje się, że jest bardzo dobrym sygnałem do tego, aby zastanowić się w niedługiej perspektywie - bo pamiętajmy, że ustawa ta jest ustawą epizodyczną - by ten sposób odbywania kary wprowadzić do katalogu kar w Kodeksie karnym przy dużej elastyczności stosowania tego sposobu odbywania kary pozbawienia wolności. Mam tutaj na myśli większe kompetencje dla kuratorów przy braku ryzyka naruszenia inwestytury, jaką posiadają sędziowie, bo ta kontrola nad sposobem odbywania tejże kary, pewna elastyczność odbywania tej kary, a więc też możliwość określania sposobu jej wykonywania w zależności od możliwości zawodowych, rodzinnych, stanowi o tym, iż rzeczywiście ten pozytywny społecznie, ale również w sensie budżetowym dobry sposób realizacji polityki karnej powinien zostać przez Wysoką Izbę zaaprobowany.
Dlatego też, kończąc, panie marszałku, Wysoka Izbo, w imieniu Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka pragnę poinformować Wysoką Izbę, iż komisja pozytywnie opiniuje przedłożone przez Senat poprawki. Dziękuję bardzo.