Poseł Piotr Polak:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Można odejść na zawsze, by stale być blisko. Te słowa to motto uroczystości nadania imienia księdza infułata Władysława Sarnika i poświęcenia sztandaru Szkole Podstawowej w Jakubicach, gmina Warta w województwie łódzkim. Uroczystości odbyły się 14 października tego właśnie roku. Patron szkoły - ksiądz infułat Władysław Sarnik - to wielki człowiek, nauczyciel, wychowawca wielu pokoleń młodzieży, wspaniały kapłan, który swoje życie poświęcił pielęgnowaniu, szerzeniu i czci kultu Matki Bożej Charłupskiej - Księżnej Sieradzkiej.

    Władysław Sarnik urodził się 9 lutego 1912 r. w Wielkiej Wsi, niedaleko Szadku. Był pierwszym dzieckiem Antoniego i Marii z Malinowskich, Sarników. Po ukończeniu szkoły podstawowej uzdolniony plastycznie Władysław miał kontynuować naukę w szkole plastycznej w Łodzi. Miejscowy ksiądz proboszcz widział jednak inne miejsce nauki dla niego i skierował go do gimnazjum salezjanów w Lądzie. Po ukończeniu tegoż oraz kolejnego gimnazjum we Włocławku i otrzymaniu świadectwa maturalnego w 1930 r. Władysław Sarnik wstępuje do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie wykładał m.in. ksiądz profesor Stefan Wyszyński. Wybuch wojny w 1939 r. rozpoczyna tragiczny etap życia wielu tysięcy duchownych. 7 listopada 1939 r. grupa alumnów z częścią profesorów wyższego seminarium, w tym Władysław Sarnik, znalazła się w więzieniu włocławskim. Później trafili do Lądka koło Słupcy, by przez obóz w Sachsenhausen w grudniu 1940 r. trafić do obozu koncentracyjnego w Dachau. Po wyzwoleniu obozu trafił do Paryża, gdzie 29 lipca 1945 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W sierpniu tego roku wraca do Polski i podejmuje pracę w parafii w Babiaku, najpierw jako wikariusz, a później proboszcz. W roku 1952 zostaje przeniesiony do Charłupi Małej koło Sieradza. To była druga i jednocześnie ostatnia parafia księdza Sarnika.

    40 lat pracy jako proboszcz to gruba księga czynów i życie, które w całości było podporządkowane budowaniu i rozsławianiu kultu Matki Bożej Charłupskiej. Każdą wolną chwilę wypełniał szkicowaniem pomysłów związanych z wystrojem wnętrza świątyni. W 1965 r. buduje nowy ołtarz główny zaprojektowany przez profesora Wiktora Zina. W latach 1981-1988 realizuje inne dzieło, które możemy dziś podziwiać - namalowaną na 11 dużych obrazach epopeję historyczną przedstawiającą znaczące wydarzenia z historii Polski oraz dziejów ziemi sieradzkiej. Przez cały czas ogromne znaczenie przywiązywał do uroczystości odpustowych w dniu 8 września, na które z roku na rok przybywało coraz więcej pątników, i tak jest do dnia dzisiejszego.

    Czas grozy i upodlenia z okresu pobytu w obozie Dachau wywarł ogromny wpływ na późniejsze życie księdza infułata. Był kapłanem, który zawsze tworzył wokół siebie klimat pogody, zaufania, wzajemnego szacunku, a jednocześnie mądrości. Nigdy nie korzystał z urlopu, gdyż, jak mówił, najlepiej wypoczywał wśród ukochanych parafian, w umiłowanej świątyni, charłupskim sanktuarium. Za to wszystko, za to, co zrobił dla Matki Bożej Charłupskiej, dla całej parafii, za to, jakim był człowiekiem i kapłanem, był powszechnie szanowany i kochany.

    Zmarł 18 kwietnia 1999 r., po 47 latach pobytu i pracy w Charłupi Małej.

    Uroczystości nadania imienia, w której uczestniczyli społeczność szkolna z panią dyr. Janiną Kucharską, władze samorządowe miasta i gminy Warta, sieradzkiego powiatu, rodzina księdza Sarnika oraz lokalna społeczność, miały wyjątkowy charakter. Rozpoczęły się mszą świętą, na której poświęcono i przekazano szkole sztandar, ufundowany przez następcę księdza Sarnika, księdza prałata Grzegorza Drzewieckiego, dzisiejszego kustosza charłupskiego sanktuarium. Później odbyła się uroczysta akademia w wykonaniu dzieci i młodzieży, a następnie odsłonięcie i poświęcenie obrazu oraz popiersia patrona szkoły. Obraz patrona, witającego wchodzących do szkoły, ufundowała szkolna społeczność, natomiast popiersie na cokole przed szkołą - rodzina księdza Sarnika. Autorem rzeźby jest wybitny artysta, prof. Marian Konieczny, autor m.in. Warszawskiej Nike, Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie czy pomnika Wincentego Witosa w Warszawie, prywatnie mąż bratanicy księdza infułata pani Marii Sarnik-Koniecznej. (Dzwonek)

    Dziękuję pani dyrektor Janinie Kucharskiej za zaproszenie na tę piękną uroczystość. Gratuluję z całego serca wyboru patrona - księdza infułata Władysława Sarnika, którego miałem kiedyś przyjemność osobiście poznać, i życzę...