25, 26 i 27 punkt porządku dziennego:

  25. Raport Rady Ministrów o pomocy publicznej w Polsce udzielonej przedsiębiorcom w 2011 r. (druk nr 1049) wraz ze stanowiskiem Komisji Gospodarki (druk nr 1607).
  26. Raport Rady Ministrów o pomocy publicznej w Polsce udzielonej przedsiębiorcom w 2012 r. (druk nr 1999) wraz ze stanowiskiem Komisji Gospodarki (druk nr 3116).
  27. Raport Rady Ministrów o pomocy publicznej w Polsce udzielonej przedsiębiorcom w 2013 r. (druk nr 2939) wraz ze stanowiskiem Komisji Gospodarki (druk nr 3117).

Poseł Wojciech Zubowski:

    Dziękuję bardzo.

    Panie Marszałku! Panie Prezesie! Szanowni Państwo! Wysoka Izbo! Przypadł mi zaszczyt zaprezentowania stanowiska Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość wobec przedstawionych raportów dotyczących pomocy publicznej udzielonej w latach 2011, 2012 i 2013. W stosunku do raportu o pomocy za rok 2011 Komisja Gospodarki wypowiedziała się już podczas posiedzenia komisji w lipcu 2013 r., a w stosunku do raportów za lata 2012 i 2013 na niedawnym posiedzeniu komisji w lutym 2015 r. Przy ocenie wszystkich raportów skupię się na tym z roku 2013, ponieważ zawiera on najaktualniejsze dane albo przynajmniej powinien je zawierać. Prezentując dane, posłużę się również informacjami, które przedstawione zostały podczas posiedzenia Komisji Gospodarki.

    W 2013 r. pomocy udzieliło ok. 700 podmiotów strony publicznej, a beneficjentów było ok. 70 tys. Poza sektorem transportu najczęściej stosowaną formą pomocy były ulgi podatkowe i dotacje, wynoszące ok. 95% wartości pomocy. Najwięcej pomocy udzielił prezes Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Było to ok. 3,2 mld zł. Kolejnym podmiotem udzielającym pomocy był prezes Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości. W tym przypadku kwota pomocy wyniosła ok. 2,7 mld zł, z przeznaczeniem przede wszystkim na badania, usługi doradcze i szkolenia w ramach Programu Operacyjnego ˝Innowacyjna gospodarka˝.

    W ramach pomocy horyzontalnej najwięcej pomocy rozdysponowano na zatrudnienie - 3,1 mld zł w 2012 r. i 3,4 mld zł w roku 2013, a także na prace badawczo-rozwojowe, na które przeznaczono 1,3 mld zł w roku 2012 i ok. 900 mln zł w roku 2013.

    Pomoc sektorowa, a więc taka, w przypadku której strumień pomocy publicznej skierowany jest tylko do niektórych sektorów gospodarki, która jest udzielana tym sektorom zgodnie ze szczególnymi regułami, częściowo wynikającymi z przepisów unijnych, wyniosła 1,7 mld zł. Najwięcej pomocy trafiło do sektora energetyki - ok. 800 mln zł, na drugim miejscu znalazł się sektor gazu - ok. 500 mln zł. Jedną z największych pozycji jest budowa terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu. Mikro-, małe i średnie przedsiębiorstwa otrzymały ok. 10 mld zł, czyli 60% ogólnej wartości pomocy.

    Szanowni Państwo! Sam raport zawiera szczegółowe dane, zestawienia i wykresy dotyczące udzielonej pomocy publicznej. Poza jednym zbiorem informacji, ale o szczególnym znaczeniu. Otóż brak jest informacji na temat wszystkich powodów, dla których pomoc publiczna była udzielana. Nie dotyczy to oczywiście sytuacji, gdy była to pomoc dotycząca akcji ratunkowych czy inwestycji w tzw. transport. W tym przypadku jest to łatwe do wyjaśnienia, choć podobnie jak w innych przypadkach brak jest informacji, w jaki sposób liczona była efektywność udzielonej pomocy, tzn. czy po jej przyznaniu osiągnięto założony wcześniej cel.

    Doskonałym tego przykładem może być wspomniany wcześniej terminal LNG w Świnoujściu. Inwestycja bardzo potrzebna, strategiczna, kosztująca bardzo dużo i o nieznanym terminie oddania do użytku. Jednakże środki pomocowe na nią poszły i mimo że pierwotnie zakładany termin oddania gazoportu dawno minął, pierwotnie zakładany budżet został przekroczony, a sama inwestycja jest, jak wynika z ostatnich doniesień prasowych, po raz kolejny zagrożona, to tej informacji w raporcie nie znaleźliśmy, choć powinniśmy. Sytuacje takie dotyczą też mniej sztandarowych dotacji, jak chociażby środków przeznaczonych na przepompownię Bolko. Przyjęta w tej kadencji ustawa pozwoliła na przekazanie środków na potrzebne zadanie, jakim jest działalność przepompowni, jednak nie przedstawiono Sejmowi informacji, czy przeznaczone na to środki publiczne nie są w znaczny sposób zawyżone w stosunku do potrzeb. A były przesłanki, które taką tezę potwierdzały, i wymagało to sprawdzenia, szczególnie z tego powodu, że podpisano akt mówiący o wieloletnim finansowaniu zadań wykonywanych przez przepompownię.

    Wysoka Izbo! Ponieważ raport nie udziela odpowiedzi na pytanie o efektywność udzielonej pomocy, osiągnięte skutki, nie wskazuje jasno kryteriów, jakimi się kierowano przy ich udzielaniu, nie wskazuje też mechanizmów, które w przyszłości mają służyć do oceny efektów udzielonej pomocy - bo przecież nieraz potrzeba lat, by ocenić, czy środki zostały wydane efektywnie, tu jednak przy dobrze skonstruowanym raporcie zawierającym te dane moglibyśmy już pokusić się o ocenę efektywności pomocy udzielonej chociażby w roku 2011 - w imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość składam wniosek o odrzucenie raportu. Nie neguję faktu, że raport mówi, jakiej pomocy udzielono, ale nie odpowiada na pytania, czy zawsze była to pomoc w 100% potrzebna, czy otrzymały ją podmioty faktycznie jej potrzebujące i czy po jej udzieleniu osiągnięto zamierzone efekty, bo nie zostały jasno określone też wskaźniki, na podstawie których można byłoby je zmierzyć. Dziękuję bardzo. (Oklaski)