5 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (druki nr 2152 i 2363).

Poseł Sprawozdawca Izabela Katarzyna Mrzygłocka:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam zaszczyt w imieniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny przedstawić sprawozdanie o senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Projekt zawarty jest w druku sejmowym nr 2152, natomiast sprawozdanie komisji znajduje się w druku nr 2363.

    Pierwsze czytanie odbyło się w Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. Wówczas padł wniosek, aby projekt skierowano do dalszych prac w podkomisji stałej do spraw rynku pracy, gdzie projekt rozpatrzono 24 kwietnia br. Komisja przyjęła sprawozdanie jednogłośnie 7 maja br.

    Przedmiotowy projekt ustawy rozszerza katalog postanowień sądowych, których wydanie skutkuje uruchomieniem mechanizmu zaspokojenia roszczeń pracowników ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Przypomnę, że o niewypłacalności pracodawcy możemy mówić, gdy sąd na podstawie przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego wyda postanowienie m.in. o ogłoszeniu upadłości pracodawcy albo postanowienie o ogłoszeniu upadłości pracodawcy z możliwością zawarcia układu. Obecnie katalog tych postanowień nie uwzględnia postanowienia o wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego, tzn. takie postanowienie nie stanowi przesłanki niewypłacalności.

    W celu zapewnienia ochrony pracownikom - dotyczy to pracowników polskiego przedsiębiorcy, którego upadłość ogłosił sąd zagraniczny - w art. 3 ust. 1 ustawy, tj. w art. 1 ust. 1 projektu, rozszerzono wspomniany już wcześniej katalog postanowień, tzn. dodano pkt 6 zawierający dodatkową przesłankę niewypłacalności pracodawcy. Pkt 6 obejmuje sytuację, w której sąd upadłościowy wydaje postanowienie o wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego wobec przedsiębiorcy polskiego. Pozwoli to tym samym zagwarantować pracownikom prawo do wypłaty świadczeń z funduszu.

    Co ważne, bezsprzecznie ta zmiana jest bardzo potrzebna i oczekiwana. Obecnie ze względu na lukę prawną powstają niezaspokojone roszczenia pracownicze. Ważne jest, że wypłata dodatkowych świadczeń nie zagrozi płynności Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a co najistotniejsze - zwiększy się poziom ochrony roszczeń pracowniczych.

    Komisja przyjęła uwagę legislacyjną, która jest wynikiem nowelizacji ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Korekta polega na zachowaniu spójności obu nowelizacji. Zmiana dotyczy odesłania w art. 3 ust. 2 ustawy.

    W związku z wejściem w życie rozporządzenia Komisji Unii Europejskiej w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis konieczne było wprowadzenie poprawki do art. 1 projektu, która obejmuje zmianę treści art. 23 ust. 5 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Zmiana jest bardzo korzystna z punktu widzenia pomocy udzielanej podmiotom gospodarczym, ponieważ nowe brzmienie rozporządzenia pozwoli udzielać pomocy de minimis podmiotom w trudnej sytuacji ekonomicznej.

    Art. 4 przedmiotowego projektu wprowadza prawidłowy, 14-dniowy okres vacatio legis. Zmiana była podyktowana m.in. wymogami prawidłowej legislacji.

    W imieniu komisji mam zaszczyt rekomendować przyjęcie ustawy w brzmieniu zawartym w sprawozdaniu komisji w druku nr 2363. Dziękuję.