8 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (druki nr 3465 i 3553).

Poseł Sprawozdawca Izabela Katarzyna Mrzygłocka:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W imieniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Projekt zawarty jest w druku nr 3465, natomiast sprawozdanie komisji - w druku nr 3553.

    Dnia 24 czerwca na posiedzeniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny projekt został skierowany do prac w podkomisji stałej do spraw rynku pracy. Podkomisja rozpatrywała projekt na dwóch posiedzeniach 8 i 9 lipca. Także 9 lipca Komisja Polityki Społecznej i Rodziny przyjęła sprawozdanie podkomisji.

    Projekt ustawy ma zrealizować założenia programu ˝Pierwsza praca˝, który jest dla ok. 100 tys. młodych ludzi szansą na uzyskanie pracy, szansą na stałe zatrudnienie na podstawie umowy o pracę, na etat, a także na obniżenie kosztów pracy poprzez dofinansowanie ze środków Funduszu Pracy. Jest też odpowiedzią na problem bezrobocia wśród młodzieży. Podkreślę jeszcze, że program ˝Pierwsza praca˝ jest kontynuacją innych programów dotyczących wsparcia dla młodych ludzi.

    Komisja przyjęła dwie poprawki, które mają charakter legislacyjny i zmieniają konstrukcję legislacyjną ustawy. Z uwagi na czasowy charakter rozwiązania w art. 60e komisja uznała za zasadną zmianę umiejscowienia przepisu w ustawie i przeniesienie go do przepisów przejściowych ustawy nowelizowanej jako art. 150f. Jednocześnie w art. 150f w stosunku do dotychczasowego brzmienia przepisu art. 60e wprowadzono zmiany.

    W ust. 1 przyjęta zmiana ma na celu rozszerzenie możliwości udzielania refundacji nie tylko pracodawcom, ale także przedsiębiorcom niezatrudniającym pracowników. Ze zmianą tą wiążą się także zmiany w ust. 2 i 5.

    Dodatkowo wprowadzono zmianę mającą charakter doprecyzowujący, która wskazuje, że przy obliczaniu wysokości refundacji będzie brana pod uwagę liczba skierowanych przez urząd pracy osób bezrobotnych do 30. roku życia, nie zaś wszystkich pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy. Ponadto wyjaśniono, że starosta może zawrzeć umowę, na podstawie której refunduje pracodawcy lub przedsiębiorcy wskazane koszty, a zatem możliwość należy odnieść do zawarcia umowy, a nie refundacji. Jeżeli bowiem umowa zostanie zawarta, to starosta będzie zmuszony do refundacji wskazanych kosztów.

    Natomiast w ust. 1a zgodnie z założeniem projektodawców dodanie nowego instrumentu, uregulowanego w art. 150f, ma w sposób istotny przyczynić się do ułatwienia wejścia na rynek pracy ludzi młodych, do 30. roku życia, oraz utrzymania się na nim, co jest bardzo ważne. Nie powinno to jednak odbywać się kosztem utraty stanowisk pracy przez osoby już zatrudnione. Proponowana zmiana ma uniemożliwić wystąpienie niekorzystnej praktyki, która polega na zwalnianiu zatrudnionych dotychczas pracowników i zastępowaniu ich pracownikami młodymi, do 30. roku życia, których wynagrodzenie i składki na ubezpieczenia społeczne będą refundowane przez państwo. Proponuje się zatem, aby starosta nie mógł zawrzeć umowy z tym pracodawcą, u którego nastąpiło w ostatnich sześciu miesiącach przed złożeniem wniosku zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Wskazany przedział czasowy został określony tak, aby z jednej strony w zmieniających się szybko warunkach gospodarczych pracodawca miał możliwość dokonania ruchów kadrowych i skorzystania z nowego instrumentu, a z drugiej strony, aby pracodawcy nie kalkulowało się zwolnienie pracownika i oczekiwanie z wakatem do czasu skierowania bezrobotnego w ramach nowego instrumentu wsparcia.

    W ust. 6 zrezygnowano z rozwiązania wprowadzającego pierwszeństwo w kierowaniu na refundowane stanowiska pracy w wypadku osób, które ukończyły szkołę i nigdy jeszcze nie pracowały, albowiem rozwiązanie to dyskryminuje osoby najbardziej aktywne na rynku pracy.

    Zmiany przyjęte w art. 3 projektu ustawy wynikają z faktu, że minister pracy i polityki społecznej będzie mógł ustalić limity dla samorządów województw i powiatów na finansowanie zadań określonych w projektowanej ustawie po jej wejściu w życiu, co zgodnie z art. 3 projektowanej ustawy ma nastąpić z dniem 1 stycznia 2016 r. Jednak w celu zapewnienia prawidłowej i terminowej realizacji zadań określonych w projektowanej ustawie przyjęto, że wejdzie ona w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia.

    Poprawka 2a doprecyzowuje m.in., że koszty nowego instrumentu są finansowane z Funduszu Pracy. W związku z faktem, że instrument wprowadzany w dodawanym art. 150g ma charakter czasowy, w celu wyraźnego wskazania źródła i sposobu finansowania oraz faktu, że finansowanie jest przewidziane tylko przez okres zamknięty, zasadne jest zamieszczenie tego przepisu w ustawie zmienianej, bezpośrednio po przepisie wprowadzającym nowy instrumenty aktywizacji bezrobotnych, nie zaś w przepisie przejściowym ustawy nowelizującej.

    Zmienione przepisy art. 150g ust. 3-5 umożliwią jak najwcześniejsze podjęcie prac zmierzających do dokonania podziału łącznego limitu środków Funduszu Pracy przez ministra właściwego do spraw pracy dla samorządów województw oraz przez marszałków województw dla samorządów powiatów.

    Wysoka Izbo! W imieniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny rekomenduję Wysokiemu Sejmowi przyjęcie sprawozdania komisji zawartego w druku sejmowym nr 3553. Dziękuję. (Oklaski)