23 i 24 punkt porządku dziennego:

  23. Informacja Rady Ministrów o realizacji Strategii Rozwoju Kraju 2007-2015 w roku 2011 (druk nr 737) wraz ze stanowiskiem Komisji Gospodarki, Komisji Infrastruktury oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej (druk nr 1714).
  24. Informacja Rady Ministrów o realizacji Strategii Rozwoju Kraju 2007-2015 w roku 2012 (druk nr 1671) wraz ze stanowiskiem Komisji Gospodarki, Komisji Infrastruktury oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej (druk nr 1716).

Poseł Paweł Sajak:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Miałem przyjemność zapoznać się z informacją o realizacji Strategii Rozwoju Kraju na lata 2007-2015. Mając na uwadze fakt, że żyjemy na zielonej wyspie, że kryzys jest na Zachodzie, a nie u nas, że za kilka lat i tak wszyscy będziemy żyć w bogatym kraju, co słyszymy nieprzerwanie od 2007 r., spodziewałem się, że ta strategia rozwoju realizowana jest rzetelnie, precyzyjnie, według określonego planu. Tak przynajmniej powinno to wyglądać.

    Sam fakt, że rząd posiada taką strategię, może być dla wielu obywateli zaskoczeniem, bo obserwując z boku poczynania koalicji rządzącej, można odnieść wrażenie, że w tym rządzie panuje chaos. Państwo polskie zamiast rozwijać się, zamiast bogacić się, grzęźnie raczej w stagnacji, a można nawet powiedzieć, że cofa się. A jednak jest jakiś plan.

    Zanim przejdę do samej informacji o realizacji Strategii Rozwoju Kraju 2007-2015, warto powiedzieć kilka słów o samej strategii. Można się z tego pisma dowiedzieć między innymi, że należy poprawić wyposażenie szkół, że Polacy mają gorszą opiekę medyczną niż mieszkańcy państw Unii Europejskiej i trzeba coś z tym zrobić. Czytamy o słabościach administracji publicznej oraz wymiaru sprawiedliwości. Czytamy o tym, że ponad połowa Polaków nie czuje się w Polsce bezpiecznie. Do tego dochodzi niska aktywność społeczna naszych obywateli, co doskonale obrazuje frekwencja podczas różnych wyborów bądź referendów. Można by dalej wyliczać takie rzeczy, jak słaba infrastruktura czy szkodliwość wyjazdów zarobkowych za granicę, ale zajęłoby to bardzo dużo czasu, zainteresowanych zachęcam więc do dokładnej lektury.

    Kurczę, minęło siedem lat, panowie. Przez te siedem lat na dobrą sprawę, jak popatrzymy na tematy, które wymieniłem, to można stwierdzić, że te tematy są cały czas żywe, cały czas aktualne, to nie są wcale obce tematy, to nie jest wcale historia. Co więc udało się zrobić przez te siedem lat? Znajdziemy odpowiedzi w informacji o realizacji strategii. Mówi się tam o różnych rzeczach, które udało się zrobić, a więc są to projekty ustaw, próby rozwiązywania różnych problemów, takie działania czysto kosmetyczne, propagandowe. Ale żeby nie było, że nic nie zrobili, to mamy jakieś otwarte drogi, jakieś ˝Orliki˝, przeprowadzoną kampanię społeczną. Tylko jaki wpływ na życie przeciętnego Kowalskiego mają te kroki? Jaką poprawę możemy zobaczyć po tych siedmiu latach ciężkiej pracy armii urzędników na takich polach, jak służba zdrowia, wymiar sprawiedliwości, bezpieczeństwo na ulicach, fotoradary? Rzeczywiście, pan premier Rostowski miał chwilę słabości i potrzebował kasy, trzeba było postawić skarbonki na ulicach. Codziennie obcujemy z ludźmi, którzy pracują więcej niż osiem godzin dziennie. Oglądam ulice w miastach w moim okręgu, osobiście korzystam z usług PKP i powiem szczerze, jestem wręcz oburzony mozolnym obrotem spraw. Ważne, że jakieś problem i próby naprawy tej sytuacji są podejmowane, jednak najlepsza strategia, największa armia urzędników oraz najlepsze chęci nie zmienią nic, jeśli nie ma pewnej konsekwencji w działaniu. Wspomniano tutaj Euro 2012. Bardzo dobrze, bo gdyby nie to Euro, to rzeczywiście nie mielibyśmy ani autostrad, ani stadionów, nic byśmy nie mieli.

    Jak to jest, że tuż za zachodnią granicą, w państwie niemieckim, wszystko jest dokładnie przemyślane, każda inwestycja jest rzetelnie realizowana, jej skutki są rozpatrywane na dziesiątki lat do przodu? Jak to jest, że na naszym podwórku nic nie działa, każda dziedzina wymaga poważnych reform, cały system kuleje, a ludzie odpowiedzialni za taki stan rzeczy najdalszą przyszłość, jaką widzą, to termin kolejnych wyborów, i nie przejmują się zbytnio tym, jaką rzeczywistość zastaną dzieci ludzi, którzy postanowili nie emigrować, pozostać w naszym kraju. Może przypatrzmy się naszym sąsiadom i nauczmy się od nich ordnungu, którego tak bardzo nam brakuje.

    Pan premier wszędzie podróżuje samolotem lub służbowym autem, spotyka się z ludźmi z najwyższego szczebla, a spotkania tzw. PR-owe ze zwykłymi ludźmi są z reguły wyreżyserowane, więc pewnie nie ma pojęcia, jak wygląda życie przeciętnego Polaka, który po miesiącu pracy, w której bardzo często spędza ponad 8 godzin dziennie, nie może sobie pozwolić ze swojej wypłaty kupić nawet takiego garnituru, jaki pan premier nosi na co dzień. Być może to nieświadomość rodzi taką ignorancję. Jeśli siedem lat po opracowaniu Strategii Rozwoju Kraju, w której jest mowa o konieczności poprawy sieci kolejowej, wystarczy, że temperatura spadnie poniżej zera i następuje paraliż całego transportu kolejowego, a minister za to odpowiedzialna mówi nam: sorry, taki mamy klimat, to pozostaje mi tylko powiedzieć: sorry, taki mamy rząd.

    Jeżeli można, w imieniu klubu składam wnioski o odrzucenie tych informacji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)