Poseł Bogdan Rzońca:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W przyszłym roku - w roku 2014 -będziemy obchodzić 275. rocznicę uznania za patrona Polski oraz 600. rocznicę urodzin ogłoszonego błogosławionym w 1733 r. przez papieża Klemensa XII i kanonizowanego w 1997 r. przez papieża Jana Pawła II księdza Jana z Dukli, przełożonego klasztorów w Krośnie i Dukli. Wielkie dzieło jego życia skłoniło wiele środowisk świeckich i kościelnych do podjęcia inicjatywy przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, aby rok 2014 ogłoszony został rokiem tego niezwykłego kapłana - wraz z innymi ważnymi postaciami: Oskarem Kolbergiem i Janem Karskim.

    Jan z Dukli urodził się około 1414 r. w katolickiej rodzinie mieszczańskiej w Dukli. Do Zakonu Braci Mniejszych wstąpił w dojrzałym wieku, następnie wstąpił do bernardynów. Prowadził życie pustelnicze w okolicach góry Cergowej. Przez wiele lat przebywał w klasztorze we Lwowie, sprawował urząd kaznodziei i spowiednika. Krotki czas mieszkał w Poznaniu. W 1484 r. Jan z Dukli zmarł w celi lwowskiego klasztoru. Został pochowany w Kościele św. Bernardyna ze Sieny i Andrzeja Apostoła we Lwowie, a jego grób stał się miejscem pielgrzymek, w których brali udział królowie polscy, biskupi i wierni Kościoła katolickiego.

    Bez wątpienia kapłańska droga św. Jana z Dukli usłana umartwieniem pustelniczego życia, angażowaniem się w sprawy społeczne i powszechną dobrocią wyniosła go na ołtarze. W 1946 r. relikwie błogosławionego Jana z Dukli wywieziono ze Lwowa do kościoła bernardynów w Rzeszowie, gdzie przebywały przez 28 lat, a następnie do Klasztoru OO. Bernardynów w Dukli, gdzie przebywają do chwili obecnej. Rozwinięty kult Jana z Dukli na Ukrainie i w Polsce zaowocował przyjęciem przez szkoły, instytucje służby zdrowia, np. Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej, jego imienia oraz objęciem ich jego patronatem. Pod jego wezwaniem jest wiele parafii, kościołów i ulic.

    Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, wyrażając zgodę na ogłoszenie Jana z Dukli patronem roku 2014, zadośćuczynił jego pobożnemu życiu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)