Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W związku z napływającymi informacjami dotyczącymi coraz większego rozdźwięku pomiędzy środowiskiem akademickim a organami państwa, w tym kierunkiem zarządzania Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, apeluję do rządu Rzeczypospolitej i Sejmu, aby uwzględniony został głos Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego wskazujący na potrzebę stymulowania kapitału intelektualnego, umożliwiającego osiąganie ambitnych celów sektora nauki i szkolnictwa wyższego, aby rząd i Sejm przyjęły wieloletni program zwiększania nakładów na naukę i szkolnictwo wyższe po to, by realizować założenia strategii Polska 2030, aby opracowany został narodowy program rozwoju kapitału społecznego, aby mocniej promowany był etos dobrego wykształcenia w środowisku naukowym i społecznym, aby skutecznie eliminować patologię w sferze szkolnictwa wyższego, polegającą na sprzedaży wykształcenia i nadużywaniu zaufania studentów, aby opracowany został spójny system finansowania zadań edukacyjnych szkolnictwa wyższego, uwzględniający potrzeby rynku pracy i zróżnicowanie nakładów na kształcenie.
Środowisko akademickie nie chce być niemym niewolnikiem państwa. Chce aspirować do miana świadomego kreatora, nowoczesnego, sprzyjającego zdolnym ludziom kraju. Nieliczenie się z postulatami mającymi oparcie w dorobku flagowych polskich uczelni i uczonych może na wiele lat zdegradować i zmarginalizować rozwój polskiej nauki, może doprowadzić do upadku autorytetów uczonych i spadku prestiżu uczelni. Dziękuję bardzo.