7 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Zdrowia o komisyjnym projekcie uchwały w sprawie ustanowienia 18 kwietnia Narodowym Dniem Pacjenta w Śpiączce (druki nr 326 i 798).

Poseł Jolanta Szczypińska:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość mam zaszczyt przedstawić stanowisko odnośnie do projektu uchwały w sprawie ustanowienia 18 kwietnia Dniem Pacjenta w Śpiączce. Jest to też kolejna okazja, aby powiedzieć kilka zdań na temat tego problemu.

    Pacjenci w śpiączce są niestety kolejną grupą pacjentów, często niezauważaną i lekceważoną przez urzędników aktualnie zarządzających systemem ochrony zdrowia w Polsce, w którym nie jest naturalne, iż pacjenci z różnymi schorzeniami są odpowiednio traktowani, czyli otrzymują świadczenia zdrowotne adekwatnie do swojej choroby lub stanu. Śpiączka, czyli koma, jest stanem wegetacji organizmu, który występuje z wielu przyczyn, najczęściej na skutek urazów, wstrząsów czy wypadków, ale z tego stanu przecież można pacjenta wyprowadzić czy obudzić, oczywiście przy podjęciu właściwego i najszybszego działania - leczenia, opieki i rehabilitacji. Niestety do tej pory w Polsce w przytłaczającej większości przypadków tak się nie dzieje i pacjenci w śpiączce leżą w łóżkach wiele lat, chociaż po wdrożeniu odpowiednich procedur mogliby przecież wrócić do życia i do dawnej aktywności, bo to jest możliwe. A jaka jest w Polsce sytuacja pacjentów w śpiączce? Niestety nawet nie ma żadnych danych statystycznych, tak jak nie ma wielu publicznych specjalistycznych ośrodków leczniczych dla pacjentów w śpiączce. Na podstawie danych z Unii Europejskiej można oszacować, że rocznie na śpiączkę zapada od 5 do 6 tys. osób. Ta liczba jednak rośnie w związku ze wzrostem liczby wypadków samochodowych. Pacjenci w śpiączce przebywają na ogół w zakładach opiekuńczych, ale są również odsyłani do domów, w których opiekę nad nimi musi przejąć rodzina, niestety nieprzygotowana i pozbawiona koniecznych środków finansowych, bez wystarczającego specjalistycznego wsparcia medycznego. W cywilizowanych krajach takie publiczne ośrodki i zakłady opieki zdrowotnej po prostu są, a u nas ich nie ma. Owszem, istnieją, ale jedynie te prowadzone przez liczne fundacje czy stowarzyszenia. Wiąże się to jednak z poważnymi kosztami obciążającymi rodziny pacjentów w śpiączce.

    Należy więc jak najszybciej podjąć działania, aby powstały wysokospecjalistyczne placówki w ramach finansowania ze środków publicznych. Potrzebne są rozwiązania systemowe, czyli wdrożenie programu medyczno-rehabilitacyjnego dla tych pacjentów. Już kończę.

    Przyjmując za podstawę dane z Unii Europejskiej, lekarze szacują, że w Polsce potrzeba około 500 miejsc dla pacjentów, w tym 100 dla dzieci w odpowiednich placówkach ochrony zdrowia, w których opieka nad tymi pacjentami musi być skoordynowanym działaniem specjalistów z różnych dziedzin medycyny.

    Ten zły stan opieki zdrowotnej nad osobami w śpiączce wymusza więc akcyjność, działania społeczne oraz ustanawianie takiego dnia, co jest oczywiście odwróceniem sytuacji, bo te działania powinny być jedynie uzupełnieniem opieki wynikającej z zapisów Konstytucji Rzeczypospolitej.

    Skoro jednak mamy to, co niestety mamy, to dobrze, że są takie akcje i takie dni. Dobrze, że angażują się osoby znane, bo to pozwala i jednocześnie zmusza media do pokazywania tego problemu i mówienia o nim. (Dzwonek)

    Już kończę, pani marszałek.

    Jednak mamy też niestety świadomość, że ta akcyjność jest tak naprawdę tylko akcją ratunkową dla tych chorych i ich rodzin i że w tym przypadku w śpiączce czasami przebywają urzędnicy zarządzający systemem ochrony zdrowia. Najpierw więc trzeba obudzić tych ludzi pozbawionych wyobraźni czy empatii, ale również często pozbawionych kompetencji. Miejmy jednak nadzieję, że ten dzień w pewnym stopniu przyczyni się do tego.

    Klub Prawo i Sprawiedliwość popiera uchwałę w sprawie ustanowienia 18 kwietnia Dniem Pacjenta w Śpiączce. Dziękuję.