Poseł Joanna Fabisiak:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałabym państwa zainteresować wystawą, która znajduje się na pierwszym piętrze tego budynku. Poświęcona jest jubileuszowi Sokolstwa Polskiego w Stanach Zjednoczonych. To 125. rocznica stworzenia tam tej organizacji, która powstała w Polsce po powstaniu styczniowym. Polacy, wiedząc, że oficjalna, jawna walka zbrojna nie da efektu, postanowili czekać na okazję, szkoląc przede wszystkim mężczyzn, przygotowując ich wedle zasady: w zdrowym ciele zdrowy duch. A więc położono duży nacisk na formację osobowościową, ale jednocześnie na tężyznę fizyczną. Dość szybko, bo w ciągu 20 lat, ta organizacja rozszerzyła się po całym świecie i znalazła korzystny grunt do rozwoju w Stanach Zjednoczonych.

    Chciałabym podziękować całemu ruchowi, wszystkim członkom tej organizacji amerykańskiej, bowiem chyba nie mamy świadomości, jak wiele przez te ponad 120 lat zrobiła ona dla Polski. Dziękuję za to, że przechowała zbiory z działalności ˝Sokołów˝. Są to mundury, są to różnorodne, bardzo cenne pamiątki, jak np. bursztynowo-złoty statek, są to dokumenty ogromnej wagi, wreszcie zdjęcia i drobne precjoza.

    Chciałabym podziękować Polonii amerykańskiej, tym wszystkim zgromadzonym w organizacji sokolej, jak i tym, którzy wspierali ją, za wielką pomoc Polsce, szczególnie w czasie I, jak i II wojny światowej. Kiedy był głód, całe wielkie transporty szły do Polski. Te transporty gromadzili Polacy pracujący w organizacji sokolej. Chciałabym podziękować za 25 tys. młodych Polaków, młodych chłopców, którzy wspierali walkę o niepodległość Polski zarówno w czasie I, jak i II wojny światowej. Wreszcie chciałabym podziękować za przechowanie ducha polskiego, za umacnianie tożsamości polskiej obecnie. W stowarzyszeniu ˝Sokołów˝ pracuje ponad 5 tys. młodych ludzi. Nic dziwnego, organizacja ta skupia głównie młodzież w grupach sportowych. Młodzież lubi sport i przy okazji, pracując w różnorodnych grupach, trenując w różnorodnych grupach sportowych, jednocześnie dowiaduje się często o swoich korzeniach, zawsze o Polsce.

    Za organizację tej wystawy, za chęć, wielką determinację co do utworzenia w Pittsburghu muzeum, centrum polskiego chciałabym podziękować przede wszystkim obecnemu prezesowi Timothy’emu Kuzmie, za ten ambitny zamiar stworzenia centrum polskiego w Pittsburghu, gdzie Polonia nie jest wielka. Chciałabym podziękować za organizację tej wystawy, za ogromny trud włożony w jej przygotowanie panu Davidowi Motakowi.

    Myślę, że warto tę wystawę zobaczyć, by dowiedzieć się o tym, o czym często nie wiemy, o czym często się nie mówi, jak oddaleni o tysiące kilometrów Polacy mają swój pomysł na Polskę, swój pomysł na pamięć, na umocnienie tożsamości, także wśród młodzieży, która często nawet w Polsce nie była, która jest drugim, trzecim, czwartym lub piątym pokoleniem.

    A zatem do tych podziękowań dołączam zaproszenie. Wystawa jeszcze jest, można ją zobaczyć i tym samym wspomnieć tych wszystkich, którzy z daleka pamiętają o Polsce, a przecież Polonia to rozproszona po świecie 1/3 narodu polskiego. Dziękuję bardzo. (Oklaski)