17 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy Prawo celne (druki nr 494 i 617).

Poseł Sprawozdawca Jan Łopata:

    Szanowna Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W imieniu Komisji Finansów Publicznych i oczywiście z jej upoważnienia mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie z prac nad projektem ustawy o zmianie ustawy Prawo celne (druk nr 494).

    Komisja Finansów Publicznych pracowała nad tym projektem w dniu 24 lipca br. Projekt nie wzbudził kontrowersji. Posłowie zadali jedynie kilka pytań, o których za chwilę. Jeśli chodzi o przedmiot i przyczynę noweli, to wynika ona z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 listopada 2011 r., ale również z konieczności dostosowania krajowych przepisów Prawa celnego do przepisów unijnych.

    Jeśli chodzi o zmiany wynikające z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, to trybunał zakwestionował art. 93 ust. 2 ustawy Prawo celne i przepis ustanowiony tym artykułem straci moc z upływem 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w dzienniku urzędowym, tj. konkretnie z dniem 25 listopada 2012 r. Zaszła więc konieczność nowelizacji tego przepisu i dostosowania jego treści do wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który stwierdził w uzasadnieniu, że w przypadku zajęcia towarów w celu uregulowania ich sytuacji i umieszczenia ich przymusowo w depozycie urzędu celnego opłata za przechowanie towaru nabiera odmiennego charakteru. Nie stanowi ona - tak jak to ma miejsce w sytuacji, gdy instytucja depozytu urzędu celnego stosowana jest na wniosek osób dokonujących obrotu towarowego z zagranicą - ekwiwalentu za określoną usługę, ale przybiera postać daniny publicznej. W przypadku powyższej opłaty wymogiem wynikającym z zasady wyłączności ustawowej w dziedzinie prawa daninowego jest zatem uregulowanie w ustawie istotnych elementów konstrukcji daniny, w przypadku danin publicznych o charakterze niepodatkowym jest to określenie w ustawie co najmniej dolnych i górnych granic opłaty.

    W wykonaniu ww. orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w art. 1 pkt 2 projektowanej ustawy proponuje się, by w art. 93 ustawy Prawo celne dodać nowy zapis, nowy ust. 1a, oraz nadać nowe brzmienie ust. 2. W dodanym w art. 93 ust. 1a wprowadza się regulację określającą dolną i górną granicę opłaty za przechowywanie w depozycie urzędu celnego towarów zajętych na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy Prawo celne. Zgodnie z dodanym przepisem całkowita opłata za przechowywanie w depozycie urzędu celnego towaru zajętego na podstawie art. 30 ust. 1 tej ustawy nie może być wyższa od wartości celnej towaru i nie może być niższa od równowartości kwoty 10 euro.

    Przepis art. 93 ust. 2 ustawy Prawo celne - stanowiący upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia w drodze rozporządzenia stawek opłat pobieranych przez organy celne - w obowiązującym brzmieniu zawiera wytyczną, w świetle której minister właściwy do spraw finansów publicznych, określając stawki opłat, uwzględni charakter czynności, za które opłaty te są pobierane.

    W zmienionym przepisie art. 93 ust. 2 proponuje się jego doprecyzowanie oraz uzupełnienie o przepis, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, określając w drodze rozporządzenia stawkę opłaty za przechowywanie towarów w depozycie lub w magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny, uwzględni wartość celną towarów lub wartość rynkową towaru przechowywanego w depozycie lub w magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny, ustalaną na podstawie wartości rynkowej towaru identycznego lub podobnego. Określając natomiast stawkę opłaty za czynności przewidziane w przepisach Prawa celnego, wykonywane na wniosek osoby zainteresowanej w miejscu innym niż urząd celny lub poza czasem pracy urzędu celnego, minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględni charakter tej czynności.

    Jeśli chodzi o aspekt dostosowania do prawa unijnego, to w art. 1 pkt 1 projektowanej ustawy proponuje się wprowadzenie zmiany polegającej na dostosowaniu krajowych przepisów prawa celnego dotyczących poboru przez organy celne opłat z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz towarów do art. 30 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 450/2008. Przepis ten na podstawie art. 188 ww. rozporządzenia stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r. Art. 30 rozporządzenia określa generalną zasadę, zgodnie z którą organy celne nie mogą pobierać opłat z tytułu przeprowadzania kontroli celnej lub innych form stosowania przepisów prawa celnego, jeżeli odbywa się to w godzinach pracy właściwych urzędów celnych. Wyjątki od tej zasady mogą dotyczyć przypadków świadczenia określonych usług. To tyle tytułem prezentacji uzasadnienia.

    Jeśli chodzi o pytania koleżanek i kolegów posłów, w trakcie prac komisji odnotowałem pytanie pani poseł Zuby. Dotyczyło ono tego, w jakiej wysokości były ściągane należności od podmiotów gospodarczych oraz czy po wejściu w życie tych przepisów mimo wszystko urzędy celne nie będą chciały ˝pracować˝ po godzinach, by ściągnąć dodatkowe opłaty od osób odprawiających. Pan poseł Szmit pytał o wartość zatrzymanych towarów w skali roku i o to, jakie są wpływy ze sprzedaży tych towarów, a pani poseł przewodnicząca Skowrońska zadała pytanie dotyczące zatrzymanych papierosów i konsekwencji wynikających ze zmiany tej ustawy w stosunku do rynku kwestionowanych, nielegalnie przewożonych papierosów. Po udzieleniu odpowiedzi przez obecnego również dzisiaj na sali obrad pana ministra Kapicę nie było chętnych do dalszej dyskusji.

    Przy braku głosów sprzeciwu komisja przyjęła projekt ustawy i wnosi, by Wysoki Sejm uchwalić raczył projekt zawarty w druku nr 494 bez poprawek. A ja dziękuję za wysłuchanie.