13 punkt porządku dziennego:

Poseł Małgorzata Sekuła-Szmajdzińska:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Cały czas te emocje są. Ja nie powiedziałam, że to jest idealny projekt. Nie jest idealny, ale oczywiście jeżeli pójdzie do prac... Panie posłanki i panowie posłowie, sama jestem prawniczką, więc mam świadomość tego, że pewne rzeczy na pewno trzeba będzie przepracować. Ale zależy mi bardzo na tym, żeby to znalazło się razem z tymi projektami, które już są w tej chwili i tak długo czekają na to, żeby wreszcie poważnie się nimi zajęto, bo okres leżakowania tych projektów, które są w tej chwili, jest długi. Do tej pory właściwie - tutaj nawet padły słowa dotyczące opinii - nie ma żadnych opinii. One dopiero będą. Jak te projekty już wszystkie razem będą połączone, to mam nadzieję, że sypnie tymi opiniami, sama jestem zresztą ich ciekawa.

    Oczywiście z pokorą pewne oceny przyjmuję i doskonale mam tego świadomość, ale, przepraszam, porównywanie do czasów stalinowskich troszeczkę mi sprawiło przykrość. Pani poseł, naprawdę, w życiu by mi nie przyszło do głowy, żeby jakiekolwiek relacje, porównania robić z tym, co my tutaj proponujemy, żeby to odnosić do...

    (Poseł Anna Elżbieta Sobecka: Ja przypomniałam dyrektywy, które obowiązywały.)

    Ale co ma wspólnego dyrektywa stalinowska z propozycjami zmian w Kodeksie karnym? W dodatku to jest pewne uzupełnienie, to nie jest coś, co jest jakąś rewolucją. Trzeba zresztą powiedzieć taką rzecz, że dzisiaj z problemami na tle na przykład różnic etnicznych, jak myślę, mamy niewiele do czynienia, ale z tymi problemami na tle różnic, o których mówiłam, mamy coraz częściej do czynienia. Przecież mowa nienawiści nas atakuje zewsząd. To jest używanie języka w celu znieważenia człowieka. Popatrzcie państwo, co się na przykład na stadionach dzieje. Z mową nienawiści mamy tak często do czynienia, a dalej nic z tym nie robimy. Jak sobie przypomnę słowa pana ministra Sienkiewicza: Idziemy po was... No idziemy, idziemy, idziemy i końca nie widać. Długo to trwało, a przecież właśnie to wszystko jest oparte na mowie nienawiści, w ogóle na nienawiści do drugiego człowieka.

    Chciałabym, żebyśmy spokojnie do tego podeszli. Nie mówię, że to ma wyglądać idealnie tak jak ten projekt, który my w tej chwili zgłaszamy. Będą procedowane, mam nadzieję, trzy projekty, które oby coś pozytywnego wniosły. Oczywiście z pokorą przyjmuję różne słowa krytyki, bo, jak już powiedziałam, trudno, żeby prawniczka udawała, że wszystko jest wspaniale i nie ma nad czym pracować. Ale chodzi mi o sam fakt, że będziemy mogli wreszcie, po pierwsze, nad wszystkimi projektami popracować, po drugie, uzyskać te opinie, jak mówię, jestem sama ich ciekawa. A poza tym zważcie państwo jeszcze jedną rzecz: to nie jest coś takiego, że usiadły dwie osoby i sobie wymyśliły. Mogłabym przeczytać listę - akurat jej nie mam przed nosem, gdzieś tam leży - organizacji, które za tym stały. Przecież nie możemy udawać, że tych ludzi nie ma, że oni nie mają problemów. One są realne, faktyczne.

    A więc prosiłabym bardzo o dużo dobrej woli, która ma polegać na tym, żeby państwo przyjęli z pokorą, że spokojnie kierujemy projekty do pracy i będziemy coś sensownego z tego produkować. Mam nadzieję, że tak się stanie i że my nigdy między sobą nie będziemy używać takiego języka, który by nawet choć troszkę się zbliżał do mowy nienawiści. Ja sobie czegoś takiego po prostu nie wyobrażam. Dziękuję państwu bardzo. (Oklaski)