12 punkt porządku dziennego:

Poseł Maciej Orzechowski:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Mnie zawsze niepokoją takie tematy medyczne omawiane na sali plenarnej. Dlaczego? Dlatego że jest mnóstwo demagogii, kazuistycznych przypadków, a nie rozmawiamy w takim punkcie jak informacja bieżąca na tematy strukturalne, ogólne. Myślę, że nie trzeba dużo wysiłku, wystarczy wpisać w Internecie w dowolnej przeglądarce ˝import docelowy˝, kieruję moje słowa do pana posła Kuźmiuka, i będzie pan miał czarno na białym, a właściwie biało na czarnym, w jakich przypadkach sprowadzamy. To również obejmuje to, o czym pan mówił. Warto najpierw poza tym zwrócić uwagę na to, co jest na stronach Ministerstwa Zdrowia, a dopiero później zastanawiać się czy dywagować, czy ten lek, który ma być sprowadzany, ma pozwolenie, czy nie ma pozwolenia, bo są ściśle określone parametry, o których mówią procedury.

    (Poseł Czesław Hoc: Chodzi o import leków zarejestrowanych.)

    Każdy producent leku, każda firma farmaceutyczna, linia technologiczna może ulec zniszczeniu, zawieszeniu, takie rzeczy się zdarzają. Import docelowy nie jest czymś nowym, nie wymyślił go minister Arłukowicz. Jak przeprowadzać import docelowy, jest jasno napisane na stronach Ministerstwa Zdrowia. Zastanawiałem się, nie przypominam sobie jako lekarz, ale może parę razy wypisałem wniosek o import docelowy na dany lek, ale kierowałem się słowami profesor Chybickiej, wybitnego hematoonkologa polskiego, która powiedziała: Moi lekarze od dawna wypisują takie wnioski, nie jest to nic dziwnego. Ale budzony ciekawością zajrzałem na stronę Ministerstwa Zdrowia: taki wniosek to są dwie strony. Drugą stronę wypełnia Ministerstwo Zdrowia. Pierwszą stronę wypełnia osoba, która się zwraca. Poza oczywiście bardzo trudnymi pytaniami, typu imię i nazwisko pacjenta, są również bardzo ˝szczegółowe˝ pytania, to znaczy nazwa produktu leczniczego, nazwa powszechnie stosowana, nazwa farmaceutyczna, dawka, ilość produktu leczniczego, okres terapii oraz nazwa wytwórcy. (Dzwonek) Jest to pięć punktów, które należy wypełnić. Naprawdę nie jest to mistrzostwo świata.

    (Poseł Anna Paluch: Panie marszałku, czas się skończył.)

    Proszę pana marszałka jeszcze dosłownie o pół minuty, o możliwość przedłużenia tej wypowiedzi.

    Teraz to, o czym mówił pan minister na temat NFZ i kwestii procedur. Wiemy, że Narodowy Fundusz Zdrowia jest bardzo ortodoksyjny odnośnie do tego, że pielęgniarka, która leczy zaćmę, musi mieć specjalizację, czy że lekarz w specjalistycznej opiece ambulatoryjnej musi być 12 godzin, ale może warto dodać do wymogów takich mniejszych ośrodków, które nie dysponują kompleksowym leczeniem, żeby miały zapewnioną możliwość leczenia przez dłuższy okres i żeby im się za chwileczkę leki nie skończyły. To również temat kompleksowości leczenia, czyli tego, że z jednej strony wszyscy chcemy, żeby taki ośrodek onkologiczny był blisko nas, ale z drugiej strony bez zapewnienia chemioterapii, bez zapewnienia radioterapii, brachy- i teleterapii i chirurgii onkologicznej w jednym miejscu, mamy takie przypadki, że w supernowoczesnych, małych ośrodkach po krótkiej chwili leki się kończą albo czegoś nie ma, albo pacjent na radioterapię jedzie do innego ośrodka.

    To jest chyba konstatacja tego wszystkiego, o czym mówiliśmy, bo z jednej strony import docelowy, błyskawicznie przeprowadzony... Jedynie ewentualnie mogę zapytać, czy jak zapewniał minister Szulc, ten bardzo trudny, dwustronicowy wniosek jest rozpatrywany przez ministerstwo błyskawicznie. Dziękuję.