Poseł Jan Ziobro:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zwracam się do państwa w sprawie klasztoru sióstr benedyktynek w Staniątkach koło Krakowa. Jest to najstarszy polski klasztor sióstr benedyktynek i jeden z najstarszych klasztorów w Polsce. Został założony w 1216 r. Siostry benedyktynki przez osiem wieków zmagały się z przeciwnościami losu i dbały o budynki klasztorne, dzięki czemu przetrwały one do dnia dzisiejszego. Klasztor przetrwał najazd tatarski, szwedzki, liczne powstania, wojny, w tym dwie wojny światowe. Klasztor związany jest z historią państwa polskiego. Bywali tu polscy święci, królowie, władcy innych państw. Kościół przy klasztorze jest jedną z najstarszych świątyń gotyckich w Polsce, a najstarszą świątynią typu halowego.

    W kompleksie klasztornym znajduje się mnóstwo dzieł sztuki, w tym obraz Matki Boskiej Bolesnej ufundowany przez założyciela klasztoru Klemensa Gryfitę. Powstanie tego dzieła sztuki ocenia się na początek XIII w. Inne dzieła sztuki to rzeźby Madonny z XIV w., rzeźba Chrystusa Frasobliwego z XVI w. z warsztatu Wita Stwosza, obszerne zbiory sprzętów liturgicznych, ksiąg oraz dokumentów w klasztornej bibliotece, w tym bulle papieskie z XIII w. Nie sposób jest ocenić wartość XIII-wiecznego obrazu oraz innych dzieł sztuki znajdujących się w klasztorze. Sam kilkusetletni klasztor jest dobrem i dziedzictwem naszej chrześcijańskiej, polskiej kultury.

    Klasztor jest obecnie w bardzo złym stanie technicznym. Praktycznie cały klasztor wymaga natychmiastowego i gruntownego remontu. Przewidywany koszt remontu to pewnością około kilkunastu milionów złotych. Dach nad klasztorem jest w stanie całkowitego zniszczenia. Prace zabezpieczające go przed zawaleniem kosztowały siostry ok. 80 tys. zł. Jest to jednak jedynie zabezpieczenie i dach wymaga pilnego remontu. Wszystkie budynki klasztorne muszą zostać natychmiast poddane osuszaniu oraz odgrzybianiu. Jest to ostatnia chwila na wykonanie tych prac, w przeciwnym razie będzie za późno, by zwalczyć powstające grzyby. Budynki nie będą nadawały się do remontu, a jedynie do rozbiórki. Do bardzo pilnych prac należy także wymiana okien niemal w całym kompleksie klasztornym, zabezpieczenie przechyłu kościoła klasztornego, remont wnętrz klasztoru, dokończenie budowy niszczejących budynków klasztoru, remont i lokalizacja nowej bramy wjazdowej, rewitalizacja ogrodu oraz szklarni przyklasztornej i wiele innych koniecznych prac.

    Klasztor, który służył Polsce przez tak długi czas, zasługuje na ochronę naszego państwa. Należy dodać, iż dziedzictwo narodowe podlega państwowej ochronie prawnej. Nie możemy dopuścić, aby część naszego dziedzictwa została bezpowrotnie utracona. Klasztor w Staniątkach dla dobra społeczeństwa oraz dla dobra kolejnych pokoleń musi zostać uchroniony przed całkowitą destrukcją. Kompleks klasztorny przekazuje już od wielu pokoleń wartości historyczne, patriotyczne, religijne oraz artystyczne. Miejsca takie mają duży wpływ na utrwalenie polskiej tożsamości narodowej, kulturowej oraz chrześcijańskiej.

    Należy podziękować sponsorom, którzy starają się odbudować zniszczony kompleks klasztorny. Największe zaś podziękowania należą się siostrom benedyktynkom za wytrwałość w restauracji tego ważnego obiektu kultu religijnego. Wszystkie ich działania nastawione są na ratowanie tego zabytkowego obiektu. Siostry, odmawiając sobie dosłownie jedzenia, starają się na własną rękę prowadzić remont. W związku z ogromem prac siostrom brakuje opału, artykułów spożywczych oraz środków chemicznych.

    Utrzymanie innych zabytków w Polsce jest finansowe z państwowych pieniędzy. Siostry muszą natomiast samodzielnie dbać chociażby o opał dla całego obiektu. Nasuwa to myśl, iż nie wszystkie zabytki w naszym państwie są traktowane równo. Wszelkie wysiłki w obliczu ogromu prac przy restauracji klasztoru są niewystarczające. W chwili obecnej w klasztorze mieszka 19 sióstr. Warunki, w jakim egzystują, są bardzo ciężkie. Jedyną skuteczną formą pomocy w naprawie klasztoru Benedyktynek w Staniątkach będzie objęcie go państwowym programem kompleksowej pomocy w jego gruntownym remoncie, aby mógł przez kolejne stulecia służyć Polsce i Polakom. W razie pozostawienia klasztoru bez pomocy naszego państwa możemy być ostatnim pokoleniem, które mogło podziwiać jego piękno. Nie możemy do tego dopuścić. Klasztor za kilka lat będzie obchodzić 800. rocznicę ufundowania. Biorąc pod uwagę bezcenną wartość klasztoru dla historii i kultury Polski, zasługuje on na odnowienie, aby kolejne pokolenia mogły z niego korzystać przynajmniej przez kolejne 800 lat. Dziękuję bardzo. (Oklaski)