13 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych (druki nr 3291 i 3339).

Poseł Anna Bańkowska:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt w imieniu Sojuszu Lewicy Demokratycznej ustosunkować się do sprawozdania komisji polityki społecznej w zakresie nowelizacji ustawy o świadczeniach rodzinnych, druk nr 3339.

    Muszę powiedzieć, że chyba na tej sali nie znajdzie się nikt, kto nie będzie popierał tego projektu ustawy, chyba że nie rozumie istoty rzeczy. Jest to ustawa pożądana, od dawna oczekiwana, ponieważ doprowadzono do sytuacji nieakceptowalnych. Wtedy kiedy rodzina miała dochód na osobę przekraczający kryterium dochodowe o złotówkę, traciła prawo do świadczeń i stawała się o wiele uboższa - nieraz nawet i o kilkaset złotych, w zależności od struktury rodziny - od rodziny, która miała dochód niższy o złotówkę. Ten stan rzeczy absolutnie trzeba zmienić i - jak mówię - aż wstyd, że robimy to dopiero teraz, ale lepiej, że robimy to dziś, niż gdybyśmy nie robili tego w ogóle. Powiem więcej, ta zasada powinna obowiązywać nie tylko w przypadku świadczeń rodzinnych, ale dobrze by było, żeby obowiązywała w każdej sytuacji, kiedy dochód decyduje o sztywnie ustalonej kwocie jakichkolwiek świadczeń, na przykład jeśli chodzi o prawo do stypendiów, bo bardzo wielu rodziców dzieci studiujących martwi się, że gdy dostanie podwyżkę o 10 zł, to w tym momencie dziecko straci uprawnienia stypendialne.

    Dlaczego tak ważna i tak potrzebna jest ta ustawa? Otóż to jest apogeum sytuacji niepodwyższania progów uprawniających do świadczeń od 2005 r.

    (Poseł Magdalena Kochan: My podwyższaliśmy.)

    Pani poseł mówiła, że Platforma, a ja powiem: PiS i Platforma, ponieważ już wtedy, za waszych rządów, należało podwyższyć progi i też mijał ustawowy czas. Co prawda progi zmieniły się w latach 2012-2014, ale mówię o 7-letniej martwej przerwie. Proszę zauważyć, że w tym czasie, na przestrzeni tych lat, spadła o ponad 2 mln liczba wypłacanych zasiłków. To był sygnał, że już nie można było dłużej czekać z waloryzowaniem progów. Oznaczało to, że ludzie zarabiali nieco więcej, czyli stawali się bogatsi, względem zamrożonego kryterium, a wcale to nie oznaczało, że poprawiała się sytuacja materialna tych rodzin, bowiem inflacja zjadała przyrost wynagrodzeń.

    Chcę powiedzieć, że w ostatnich latach wiele rzeczy zmienia się na korzyść w zakresie rozwiązań dotyczących rodziny. To nie ulega wątpliwości i należy to przyznać, natomiast to wcale nie oznacza, że możemy być spokojni. Otóż chcę powiedzieć, że z danych Eurostatu wynika - co prawda dane są z 2011 r. - że mimo poprawy od 2008 r. w Polsce wskaźnik ubóstwa wśród dzieci wynosił prawie 30%. Teraz sytuacja na pewno się poprawiła. Nie mam aktualniejszych danych, ale UNICEF ogłasza, że w 2013 r. deprywacja potrzeb dzieci wynosiła w Polsce 20,9%, czyli aż co piąte dziecko nie miało możliwości zaspokajania kluczowych potrzeb zdrowotnych, edukacyjnych, kulturowych itd.

    Muszę powiedzieć, że jeśli chcielibyśmy mieć czyste sumienie jako Sejm w całości odnośnie do tego, że stwarzamy, o czym wspominała pani poseł Kopaczewska, stabilną perspektywę dla rodzin, to niezbędne jest przyjęcie choćby w części, oprócz tych rozwiązań, ustawy SLD, która dotyczy gwarancji i konieczności waloryzowania progów uprawniających do świadczeń, jak również samych zasiłków. Postulowaliśmy w naszym projekcie ustawy odrzuconym przez Komisję Polityki Społecznej i Rodziny, ale nie przez Sejm, żeby waloryzacja następowała w takim samym tempie, w jakim następuje wzrost minimalnych wynagrodzeń, progów uprawniających do świadczeń. Rząd ma pieczę nad minimalnym wynagrodzeniem, czyli nie byłoby takiej huśtawki, nie byłoby roszczeniowej sprawy w zakresie szybszego tempa wzrostu, ale byłoby to coś logicznego. (Dzwonek) Tylko stabilne rozwiązania stwarzające perspektywę dają szansę na to, że poprawi się sytuacja rodzin, bo cóż z tego, proszę państwa, że wprowadzimy dzisiaj rozwiązania - panie marszałku, ostatnie zdanie - złotówka za złotówkę, jeśli za rok, za dwa, trzy lata będą zamrożone progi, nie będą podwyższane świadczenia i nadal będzie się to dewaluować, że tak powiem.

    Mój klub absolutnie jest za tą ustawą. Równocześnie zwracam się do większości parlamentarnej o życzliwość względem tamtych rozwiązań ustawowych, które powinny być kompatybilne z tymi. Dziękuję bardzo. (Oklaski)