5 punkt porządku dziennego:

Poseł Anna Bańkowska:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dziękuję panu ministrowi za sympatyczne słowa pod moim adresem. Chciałam powiedzieć, że ta pozytywna przemiana nastąpiła głównie, w moim przekonaniu, kiedy rząd wreszcie, po 8 latach od niepodwyższania progów uprawniających do świadczeń rodzinnych, zdecydował się je podwyższyć i drgnęło trochę w zasiłkach i różnych dodatkach rodzinnych. To dla mnie była, powiedziałabym, taka wykładnia niewłaściwego traktowania wspomagania finansowego rodzin słabszych.

    Oczywiście pan minister wymienił szereg rzeczy pozytywnych. Jak już mielibyśmy się przerzucać argumentami, to powiem, że ustawa o świadczeniach rodzinnych powstała w 2004 r., a wtedy Platforma nie rządziła, my rządziliśmy, że na przykład urlopy ojcowskie zostały wtedy zainicjowane, jeszcze za naszych czasów, itd. Słowem nie chodzi o to, kto i co, chodzi o to, żeby się w ogóle zmieniło i żeby była jaśniejsza perspektywa, stabilizacja i wyznaczony horyzont dochodzenia do rzeczy ważnych i lepszych. To po pierwsze.

    Po drugie, rozumiemy, że jeszcze trzeba wiele zrobić, ale trzymamy, jako Sojusz Lewicy Demokratycznej, kciuki za to, żeby wszystko, co na rzecz rodziny jest zaplanowane, się udało.

    Pani poseł Mrzygłocka, za pracodawcami, zwróciła uwagę, że nie przedstawiliśmy żadnych skutków ustawy. Nie trzeba, bo przepisy mówią, że wnioskodawcy podają skutki dla budżetu, a ta ustawa skutków dla budżetu nie wywołuje. Gdybyśmy nie spełnili wymogów regulaminu Sejmu, pani marszałek Kopacz na pewno tego projektu nie dałaby pod obrady, prosiłaby o uzupełnienie go. To po pierwsze. Nie zgadzam się z podnoszonymi przez panią poseł Mrzygłocką, za opiniami pracodawców, argumentami, że jakoby składamy ten projekt, żeby podnieść dzietność Polaków. Nie jest to prawdą. Napisali pracodawcy: nie można uznać za słuszne stwierdzenia, że ustawowe zwiększenie liczby dni wolnych na opiekę zaowocuje wzrostem dzietności. Poszukajcie choćby fragmentu takiego stwierdzenia. Napisaliśmy w uzasadnieniu rzecz zupełnie inną, że w sytuacji niżu i obaw wielu osób, że pojawienie się kolejnego dziecka wiązać się będzie również z większym prawdopodobieństwem wystąpienia różnych nieprzewidzianych okoliczności, mogących kolidować z obowiązkami, proponowane rozwiązanie wychodzi naprzeciw rodzicom. Powiedziałabym, czytajcie ze zrozumieniem. To nie ma nic wspólnego z tym, że liczymy na to, że jeden dzień czy dwa dni dodatkowego opłacanego zwolnienia spowodują to, że liczba dzieci raptem się powiększy, niekoniecznie. Wzięła pani akurat nietrafione uwagi pod adresem tego projektu.

    Nie zgadzam się również, żeby wszystkim wypominać cztery dni urlopu na żądanie. To nie są dodatkowe dni, to jest w ramach limitu obowiązującego od dawna. Jeśli mamy mówić, że to jest urlop wypoczynkowy, i pani poseł przewodnicząca podkomisji, to przecież urlop wypoczynkowy ma służyć wypoczynkowi. My mówimy tutaj o ekstremalnie nietypowych sytuacjach. I tak te cztery dni na żądanie oznaczają, że limit dni przeznaczonych na wypoczynek siłą rzeczy się zmniejszy.

    Cieszę się, że pani poseł Popiołek stwierdziła, że nasz projekt zawiera naprawdę szlachetne intencje.

    Teraz chciałabym się odnieść do słusznych uwag, mówię: słusznych, które już w słowie wstępnym podnosiłam, dotyczących zarówno § 3 jak i § 4. Problem identyfikacji osób samotnie wychowujących dzieci w tej chwili istnieje w Polsce. Niejednokrotnie z tej mównicy mówiłam, że dochodzi w tej chwili do sytuacji, że w wielu rozwiązaniach prawnych gorzej jest traktowane dziecko pochodzące z rodziny pełnej niż niepełnej, co nie zawsze jest spowodowane na przykład śmiercią rodzica. Rzeczywiście, na co zwrócił uwagę pan marszałek Zych, są uprawnienia, że dziecko samotnie wychowywane przez jednego z rodziców ma pierwszeństwo do przedszkoli, żłobków itd. Ten stan rzeczy należałoby zmienić w jedną lub drugą stronę. Chcieliśmy wyjść naprzeciw pracodawcom, że jeśli jeden z rodziców nie pracuje, to wtedy zmniejsza się wymiar urlopu. Ale rzeczywiście jest trudno zidentyfikować, kto samotnie wychowuje dziecko, więc zapowiedziałam, że jesteśmy gotowi w ogóle w pracach nad tą ustawą zrezygnować z § 3.

    Oczywiście pan poseł Babalski słusznie zwraca uwagę, że trzeba uzupełnić art. 4, bo naszą intencją jest to, żeby wtedy, kiedy drugi z rodziców nie pracuje, i zapisaliśmy to tak, jakby wszyscy musieli podlegać ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu. Słuszna jest uwaga Państwowej Inspekcji Pracy. Ten § 4, jeśli miałby być przyjęty, to powinien być uzupełniony siłą rzeczy o te zawody, w tym mundurowe, w tym różne inne formy zatrudnienia, powinno się taktować wszystkich równo.

    Właściwie to wszystko. Chociaż pan poseł Polak jeszcze mówił, czy nie bylibyśmy gotowi poprzeć rozwiązania zaproponowanego przez pana posła Szweda: jeden dzień wolnego, jedno dziecko. Gdzieś chyba jakiś limit trzeba by było ustanowić, bo rzeczywiście niektóre rzeczy można załatwiać wspólnie, przy jakichś okazjach, czyli limit tak. Nie mieliśmy odwagi, powiem wprost, zaproponować obniżenia tego przy jednym dziecku.

    (Poseł Stanisław Szwed: Nie chodzi o obniżenie.)

    Dlatego nie zaproponowaliśmy, żeby za jedno dziecko dawać jeden dzień wolnego. Rozumiem, że pana kolega pana pewnie źle zrozumiał, żeby wydłużać w górę. Proszę państwa, wszystko przed nami. Jeśli Sejm zdecyduje się skierować ten projekt do komisji, mamy nad czym dyskutować. Nie jesteśmy doktrynalnie przywiązani do tych art. 3 i 4, natomiast chcemy, żeby uzależnić liczbę dni od liczby posiadanych dzieci. Jak Wysoka Izba zadecyduje w ostatecznym rozstrzygnięciu, to już jest państwa sprawa.

    Jeszcze raz, dziękując wszystkim za debatę, za spokój, za merytoryczne podejście, bez względu na to, czy to były pozytywne czy negatywne uwagi, bardzo państwa proszę, żebyśmy mogli nad tym w komisji popracować. Dziękuję bardzo. (Oklaski)