Poseł Piotr Paweł Bauć:

    Panie Marszałku! Zebrane Osoby! Niestety po raz kolejny muszę ze smutkiem powiedzieć, że zmarła bardzo ważna osoba dla polskiej nauki, dla polskiej humanistyki. Wczoraj, 24 lipca, zmarł pan prof. Jerzy Kmita, profesor zwyczajny.

    Pan prof. Jerzy Kmita nie jest może szerokiej publiczności znany, natomiast jeżeli chodzi o środowisko humanistów, jest znany jako twórca społeczno-regulacyjnej teorii kultury. Jego podstawowa zasługa to wychowanie ogromnej ilości osób, które dzisiaj również mają tytuły profesorów zwyczajnych. To są osoby, które funkcjonują w polskiej nauce, od językoznawstwa, przez filozofię, kulturoznawstwo, etnografię, pedagogikę, a nawet zajmują się etyką biznesu. To są takie osoby, jak prof. Jan Grad zajmujący się sprawami z zakresu ludyzmu, czyli zabawy, prof. Jacek Sójka od etyki biznesu, prof. Jan Kot i pani prof. Barbara Kot - filozofia - Ewa Rewers, profesor zajmująca się estetyką i etnografią miasta itd. Tych osób jest ogromna ilość. Te osoby również są bardzo znaczącymi naukowcami w Polsce, jeżeli chodzi o humanistykę.

    Bardzo ważną cechą prof. Kmity było to, że sam stworzył teorię kultury, bardzo specyficzną, która jest bardzo poważana, jeżeli chodzi o środowisko naukowe w świecie. Między innymi on przyswoił nam Richarda Rorty˝ego czy Davidsona. Umiał krytycznie odnieść się do postmodernizmu. A z drugiej strony właśnie to, co jest najważniejsze w nauce - wychował ogromną ilość bardzo znaczących osób, które teraz funkcjonują nie tylko w polskiej, ale i światowej nauce, promują ją i mają znaczące wyniki.

    Miałem to szczęście, że uczestniczyłem w seminariach prowadzonych w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu przez pana profesora i w szybkim tempie mogłem wkroczyć w bardzo trudny obszar, poznawać specyfikę metodologii nauk humanistycznych, metodologii, która z jednej strony wymaga ogromnego zasobu wiedzy metodologicznej w odniesieniu do przyrodoznawstwa, historii i teorii nauki, a z drugiej strony ogromnej ilości informacji i wiedzy, którą trzeba zdobyć, o szeroko pojętej kulturze.

    Mimo że zmarł, jest to smutna informacja, jest w tym coś w pewien sposób, jak by to on określił, ważnego jako sens. Mianowicie sens jego pracy został wielokrotnie urzeczywistniony, sens pracy naukowca. Stworzenie pewnej teorii, a następnie wychowanie bardzo dużej ilości uczniów, którzy są znaczącymi badaczami w zakresie humanistyki w Polsce i w świecie, świadczy o tym, że był wielką osobą i jest dla nas wielkim autorytetem.

    Myślę, że nie należy smucić się, tylko tę stronę weselszą w tym momencie podjąć - naprawdę jego dzieło i praca będą kontynuowane. Dziękuję.