3 punkt porządku dziennego:

Poseł Andrzej Romanek:

    Panie Marszałku! Otóż, panie ministrze, nie bez kozery - i na to trzeba zwrócić uwagę - ten przepis, tj. art. 10 ustawy z dnia 28 maja 1990 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny, miał taki właśnie szczególny charakter. Mówimy o roku 1990, o okresie przełomowym, tam wchodzą różne kwestie dotyczące własności. Nie będę w te kwestie wchodził, bo zapewne są one panu znane. Ale wówczas miał on niejako istotę i pewien cel, żeby rzeczywiście zapobiec biegowi zasiedzenia i zdarzeniu prawnemu, czyli skutkowi prawnemu w postaci nabycia wówczas prawa własności, a tutaj prawa służebności.

    Teraz mamy już rok 2012, więc od 1990 r. upłynęło 20 lat. Gdybyśmy nawet tak na to spojrzeli, to przecież ktoś, kto w dobrej wierze w 1990 r. rozpoczął inwestycje, musi mieć świadomość tego, że w 2000 r. upłynie mu okres 10-letni, tak, 10-letni w 2000 r., a 15-letni w 2005 r. Tymczasem skutek wedle państwa propozycji jest w 2008 r. Zatem zdarzenia, które miały miejsce nawet w 1990 r., sprawią, że może dojść w istocie rzeczy do zasiedzenia, bez większych problemów. Mówię o czasie po 1990 r., nie mówię o czasach jeszcze odleglejszych. Kumulacja tych okresów może rodzić takie poważne problemy i trzeba się nad tym zastanowić.

    Ja mówię o tym, że w oparciu o art. 3 można wyinterpretować takie właśnie stanowisko. Tego artykułu wcześniej nie było. Tego artykułu nie było, w związku z tym ktoś może wywodzić takie stanowisko, prezentować je i bronić go w ten sposób, że skoro taka regulacja ma miejsce, to - argumentując to celowościowo - należałoby takie rozwiązanie przyjąć. A z całą pewnością tak się zdarzy. Stany prawne, które miały miejsce, zdarzenia, upływ czasu i posiadanie samoistne dają podstawę ku temu, żeby tak stwierdzić. (Dzwonek) I sąd nie będzie się zastanawiał, stwierdzi. Obejmie to wiele przedsiębiorstw, wedle mojej opinii bardzo dużo, i tak naprawdę dotyczyć to będzie tylko czasów przyszłych albo zdarzeń, które miały miejsce daleko po 1990 r. Warto się nad tym zastanowić.