12 punkt porządku dziennego:

Poseł Tadeusz Woźniak:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Przypadł mi w udziale zaszczyt przedstawienia stanowiska Klubu Parlamentarnego Zjednoczona Prawica w sprawie projektu ustawy o ustanowieniu Narodowego Dnia Zwycięstwa. Oczywiście mówimy również w kontekście projektu ustawy o zniesieniu 9 maja jako Narodowego Święta Zwycięstwa i Wolności.

    Pan poseł Niesiołowski jako poseł wnioskodawca był łaskaw wprowadzić nas dzisiaj w tę problematykę. I wszystko byłoby dobrze, panie pośle, tylko ja nie wiem, dlaczego pan próbował usprawiedliwiać system sowiecki, że on był mniej zbrodniczy, że on nie był taki zły jak ten nazistowski, że trochę inne były zbrodnie sowieckie. Takie same były dla mnie. To były dwa państwa totalitarne, które dopuszczały się totalnych zbrodni na swoich obywatelach i na obywatelach innych państw. System komunistyczny pochłonął dziesiątki, a niektórzy mówią, że nawet sto kilkadziesiąt milionów ofiar. Tak że ja bym tutaj nie usprawiedliwiał tego systemu w jakikolwiek sposób.

    Myślę, że to, że ustanowiony dekretem Bieruta, też w dość dziwnych okolicznościach, bo dekretem wydanym w dniu 8 maja, dzień 9 maja jako Narodowe Święto Zwycięstwa i Wolności przetrwał do dzisiejszych czasów, jest też trochę naszym grzechem, zaniechaniem nas wszystkich, bo na ten ważny element do tej pory nie zwróciliśmy uwagi. Pragnę podziękować w tym momencie wnioskodawcom, którzy dostrzegli ten problem i wnieśli w 2014 r. do laski marszałkowskiej projekt ustawy o zniesieniu 9 maja jako Narodowego Święta Zwycięstwa i Wolności. Wówczas, wypowiadając się z tej trybuny, podkreślałem także, że przyjęcie tamtego projektu sprawiłoby, że nie byłoby w Polsce żadnego dnia, żadnego święta państwowego upamiętniającego zwycięstwo nad III Rzeszą Niemiecką.

    Zdziwiłem się też dzisiaj nieco w przypadku wypowiedzi pani poseł Zakrzewskiej, która wypowiadała się w imieniu Platformy Obywatelskiej i trochę pomyliła historię, mówiąc o kapitulacji II Rzeszy Niemieckiej. II Rzesza Niemiecka skapitulowała w lasku Compi?gne, kiedy w 1918 r. dochodziło do rozejmu kończącego I wojnę światową, a my mówimy o święcie ustanowionym czy ustanawianym dla upamiętnienia zakończenia II wojny światowej, czyli pokonania III Rzeszy Niemieckiej. Wydaje mi się, że to może było tylko przejęzyczenie, ale nie wiem, czy nie był to jakiś błąd merytoryczny.

    Uważamy, że II wojna światowa była wydarzeniem bez precedensu w dziejach ludzkości. Żadna wojna nie pochłonęła tylu ofiar. Także państwo polskie poniosło wielkie ofiary. Nawet trudno sobie po prostu wyobrazić ten ołtarz ojczyzny, na którym złożyli oni ofiarę ze swojego życia. Warty podkreślenia jest też fakt, kiedy mówimy o naszym zwycięstwie, kiedy byliśmy wśród tych zwycięzców, kiedy nawet zatykaliśmy nasz biało-czerwony sztandar na Bramie Brandenburskiej w Niemczech, że w wyniku II wojny światowej Polska jako zwycięzca poniosła drugie pod względem wielkości straty terytorialne. Polska, zwyciężając w wojnie, poniosła ofiary w postaci nie tylko swoich obywateli, lecz także własnego terytorium. Były masowe przesiedlenia ludności, a część osób pozostaje poza granicami własnego państwa do dnia dzisiejszego. A wszystko to pod przywództwem Józefa Stalina i przy milczącym poparciu świata zachodniego, który wówczas nie okazał się naszym przyjacielem na miarę naszych marzeń, potrzeb i wymogów czasu. Niestety prezydent Stanów Zjednoczonych, zapatrzony wówczas w Stalina, nie potrafił mu się oprzeć i tylko dlatego w czasach komunistycznych możliwe były w Polsce ulice i place Roosevelta, bo to akurat władze komunistyczne dopuszczały. Niemniej uważamy, że to słuszne, iż będzie w Polsce ustanowiony dzień upamiętniający zakończenie wojny, dzień kapitulacji III Rzeszy Niemieckiej przed aliantami. Już nie chcę tu mówić o historii, bo tam jeszcze były bardzo ciekawe wątki związane z dopuszczeniem przedstawiciela Francji do podpisywania tejże kapitulacji, to wszystko opóźniało również ten proces. Są to niezwykle ważne i ciekawe sprawy dla historyka. Dla nas jest niezwykle istotne, żebyśmy ten dzień pamiętali i czcili pamięć tych, którzy zginęli za ojczyznę, którzy oddali swoje życie na frontach, ale nie tylko - też tych, co zostali pomordowani i poumierali w wyniku (Dzwonek) represji i prześladowań w czasie II wojny światowej.

    Brakuje mi trochę tylko jednego. Już nie chcieliśmy wprowadzać poprawek, panie pośle, natomiast może jest jeszcze czas, żeby się nad tym zastanowić. Czy to powinien być po prostu tylko Narodowy Dzień Zwycięstwa, czy to nie powinien być Dzień Zwycięstwa nad III Rzeszą Niemiecką? To dopiero oddawałoby w pełni prawdę historyczną i to dopiero w pełni pokazywałoby, jaki dzień czcimy. Zwycięstw mieliśmy w naszej historii dużo więcej, a nie wszystkie są czczone, a przynajmniej nie wszystkie są czczone na tę miarę. Czy to jednak ten dzień jako dzień zwycięstwa ma być symbolem wszystkich zwycięstw? Dziękuję.