10 punkt porządku dziennego:

Poseł Czesław Hoc:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Zasadnicze pytanie brzmi: Czy płacimy za nadwykonania w całości, czy też w 30% jako świadczenia ratujące życie? A więc, panie ministrze, kto ma większą i rzeczywistą wiedzę w kwestii zdrowia i życia pacjenta zgłaszającego się do szpitala: urzędnik Narodowego Funduszu Zdrowia, czy też lekarz na izbie przyjęć? Pan minister próbuje nam udowodnić, że to właśnie urzędnik, dlatego uważa, że Narodowy Fundusz Zdrowia nie musi płacić w 100% za tzw. nadwykonania i zwracać kosztów opieki nad szpitalnym pacjentem. Innymi słowy, ministerstwo twierdzi, że to właśnie urzędnik zaocznie powinien wyznaczać granicę ratowania ludzkiego zdrowia i życia. Zatem życzmy sobie i panu zdrowia, panie ministrze, bo jeśli trafi pan na izbę przyjęć szpitala jako przeciętny pacjent, nie jako minister, i zastosujemy pana wykładnię ratowania zdrowia i życia ludzkiego, to zapewniam pana (Dzwonek), że nie będzie pan już taki pewny swego.

    Wobec powyższego, panie ministrze, co jest misją szpitala: zadowolenie pacjenta, czy też zadowolenie urzędnika Narodowego Funduszu Zdrowia? My uważamy, nasza odpowiedź jest jednoznaczna i oczywista, że zadowolenie pacjenta. A jak pan minister uważa?

10 punkt porządku dziennego:

Poseł Czesław Hoc:

    Jedno zdanie, panie marszałku, tylko jedno zdanie. Jeśli chodzi o przypadek nagły i przypadek stabilny, to inaczej rozumie je pacjent, inaczej lekarz, inaczej urzędnik Narodowego Funduszu Zdrowia.