25 punkt porządku dziennego:

Przedstawione przez Radę Ministrów sprawozdanie z realizacji ˝Krajowego programu przeciwdziałania przemocy w rodzinie˝ za okres od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. (druk nr 1950) wraz ze stanowiskiem Komisji Polityki Społecznej i Rodziny (druk nr 2148).

Poseł Lidia Gądek:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Pani Minister! Debatujemy dzisiaj nad sprawozdaniem z realizacji ˝Krajowego programu przeciwdziałania przemocy w rodzinie˝. Ten temat jest niezmiernie trudny, delikatny, a jednocześnie bardzo ważny, jeżeli chodzi o kwestie społeczne. Kiedy analizuje się cały ten program, nasuwa się wiele pytań, natomiast ja ograniczę się do dwóch kwestii, mianowicie z czego wynika tak olbrzymia różnica w liczbach punktów konsultacyjnych prowadzonych przez poszczególne gminy? Różnice są drastyczne. Muszę tu przyznać, że jestem dumna z tego, że w mojej Małopolsce tych punktów jest najwięcej. Czy jest to tylko i wyłącznie wina samorządów, czy także rozwiązań systemowych? Co należy zrobić, aby to zdecydowanie zmienić, tak żeby dostępność tychże punktów była dla wszystkich potrzebujących jak największa?

    Kolejna sprawa dotyczy też mnie bezpośrednio pod kątem zawodowym. Jestem lekarzem cały czas pracującym zawodowo w podstawowej opiece zdrowotnej i z przykrością muszę stwierdzić, że my jako pracownicy ochrony zdrowia, niestety, nie wykorzystujemy w pełni, a właściwie bardzo słabo wykorzystujemy swoje możliwości. Tak zwane ˝Niebieskie karty˝ są przez nas zgłaszane w niewielu przypadkach. Tu trzeba się uderzyć w piersi, jakkolwiek nie można winą obarczać samych... (Dzwonek)

    Pani marszałek, już kończę.

    Nie można winą obarczać jedynie pracowników ochrony zdrowia. Myślę, że należy poprawić sposób przepływu informacji, chodzi tu zarówno o pracowników ochrony zdrowia, lekarzy, pielęgniarki środowiskowe, położne, nawet czasem rejestratorów, jak i o ministerialne rozwiązania ustawowe. Czy ministerstwo przewiduje system szkoleń, wnioskuje o coś takiego? Bardzo ułatwiłoby to nam pracę. Chodzi o system szkoleń dla pracowników, szczególnie podstawowej opieki zdrowotnej, ale również w ogóle opieki zdrowotnej, dzięki którym zostałaby przekazana informacja, jak, kiedy i dlaczego można tym ludziom pomóc w ten sposób, a także o tym, że w ogóle można i trzeba to zrobić, bo wiele osób po prostu o tym nie wie. Dziękuję bardzo.

    Bardzo przepraszam, pani marszałek. (Oklaski)