Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Na wstępie chciałabym - myślałam, że zrobi to poseł Siarka, ale mu to umknęło - bardzo intensywnie zaprotestować przeciwko temu, żeby w takich bardzo ważnych, bardzo emocjonalnych debatach w sposób negatywny wykorzystywać pojedyncze przypadki i ośmieszać, a nawet obrażać polskich strażaków, zarówno ochotników, jak i tych zawodowych, robiąc z nich etatowych podpalaczy. Mam nadzieję, że ten głos zostanie usłyszany i przez tych, którzy próbowali to robić, i przez tych, których próbowano obrazić.
A teraz przystępuję do zadawania pytań. Szanowny panie ministrze, przewijało się tu już tak dużo tematów odnoszących się do niepełnosprawności w ogóle. Moje pytanie jest następujące. Mówimy o pieniądzach. Proszę powiedzieć, jak duża grupa polskich niepełnosprawnych, niesamodzielnych, jak tu słusznie zauważono, dzieci i osób dorosłych nie korzysta dzisiaj z różnych względów z wczesnego wsparcia ani z ośrodków rehabilitacyjno-edukacyjno-wychowawczych czy z warsztatów terapii zajęciowej. Jaka jest to grupa, w jakim stopniu chodzi tu o ciężki stopień niepełnosprawności, a w jakim - o trudności z dostępem do takich placówek?
Jak wygląda na chwilę obecną finansowanie takich ośrodków z budżetu państwa, z PEFRON-u, z Narodowego Funduszu Zdrowia? Jak pan minister na dzień dzisiejszy ocenia braki w finansowaniu i dostępności tejże opieki? Jest to niezmiernie ważne. Powiedziano już bardzo dużo na ten temat, mówił o tym między innymi pan poseł Piechota. (Dzwonek)
Już kończę.
Zadania takich ośrodków są następujące. Po pierwsze, chodzi o rehabilitację i edukację na poziomie odpowiednim dla danego stopnia niepełnosprawności. Po drugie, ważne jest też odciążenie rodziców i opiekunów na czas przynajmniej kilku godzin dziennie, kiedy mogą albo pracować, albo po prostu zająć się sobą. Dziękuję bardzo. (Oklaski)