14 punkt porządku dziennego:

Poseł Wojciech Saługa:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze! Jeżeli porównamy efektywność produkcji i wyniki ekonomiczne polskich kopalń, widzimy bardzo duże dysproporcje występujące zarówno w czasie, jak i w przestrzeni, w zależności od tego, która spółka podaje wyniki. Obserwujemy raz bardzo dobrą kondycję ekonomiczną górnictwa, a raz fatalne wyniki i zapaść. Z sektora rok po roku płyną sprzeczne informacje, zmieniające się w czasie, a także zależne od tego, czy podaje je Bogdanka, Jastrzębska Spółka Węglowa, Kompania Węglowa czy Katowicki Holding Węglowy.

    Jak to jest, panie premierze, że dzisiaj węgiel zalega na hałdach, przepraszam: na zwałach, kiedy ledwie dwa lata temu kupno polskiego węgla graniczyło z cudem? Dlaczego prezesi spółek pod presją związków dopiero co zwiększali zatrudnienie i podwyższali płace, by po dwóch latach mówić o zwolnieniach i zamykaniu kopalń? Jak to się dzieje, że jednego roku sektor ubolewa, że nie ma za co prowadzić inwestycji, by po niedługim czasie wypuszczać informacje, że spółka węglowa nie ma co robić ze środkami, które zalegają na kontach? Panie premierze, to jakie jest polskie górnictwo: bogate czy biedne, niedoinwestowane czy z nadmiarem środków, perspektywiczne czy upadające?

    Jednocześnie przy tym narzekaniu branży dzisiaj wielu prywatnych inwestorów zapowiada budowę nowych kopalń. Szkoda, że funkcjonujące przepisy jak na razie to wstrzymują. Spotkałem inwestora, który w RPA w dziewięć miesięcy od złożenia wniosku przystąpił do uruchomienia kopalni. W Polsce po pięciu latach konfrontacji z urzędami zrezygnował z inwestycji. Szkoda, bo gdyby w górnictwie pojawiły się prywatne podmioty, mielibyśmy lepsze odniesienie, dające odpowiedź na pytanie, jaka jest ta kondycja i dlaczego właśnie taka. Dziękuję bardzo. (Oklaski)