14 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie przedstawionego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (druk nr 1633).

Poseł Lidia Gądek:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Przedłożony Wysokiej Izbie projekt nowelizacji ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zawiera bardzo wiele zmian długo wyczekiwanych tak przez obywateli, jak i przez środowiska orzecznicze. Wymienić tu należy m.in. zagwarantowanie prawa do sądu przez zaskarżenie bezczynności organu administracyjnego, wprowadzenie zasady rozpatrywania przez NSA sporów kompetencyjnych na posiedzeniach niejawnych, wprowadzenie regulacji wskazującej osoby mogące reprezentować dany organ w postępowaniu sądowoadministracyjnym, rozszerzenie uprawnień referendarzy sądowych czy choćby możliwość odstąpienia od zasądzenia kosztów w całości lub w części w uzasadnionych przypadkach. Oczywiście w projekcie znalazło się bardzo wiele innych propozycji modyfikacji prawa, które, jeszcze nieimplementowane, znalazły uznanie w literaturze przedmiotu oraz z powodzeniem są stosowane w krajach Europy Zachodniej.

    W projekcie pojawiają się jednak i takie zapisy, które budzą pewne wątpliwości, bo nie może być zresztą inaczej. Pierwsza z nich, dość poważna, według mnie, to faktyczne zniesienie zasady prawdy obiektywnej mimo jej formalnego obowiązywania, co dotyczy art. 1 pkt 2 projektu, a więc przy okazji zrównania uprawnień doradców podatkowych i rzeczników patentowych z uprawnieniami adwokatów i radców prawnych oraz zmiany zakresu obowiązku udzielania przez sąd pomocy stronom. (Dzwonek)

    Już kończę, panie marszałku.

    Wicemarszałek Eugeniusz Tomasz Grzeszczak:

    Proszę bardzo.

    Poseł Lidia Gądek:

    Druga wątpliwość sprowadza się do kwestii, wydawałoby się, podstawowej. Sąd administracyjny zawsze powinien orzekać o uprawnieniu lub obowiązku, a tylko wyjątkiem powinna być sytuacja, w której nie pozwala na to materiał dowodowy zgromadzony w sprawie. Dotyczy to art. 146 § 2 oraz 149 § 3 projektu. Jeżeli projektodawca oraz Wysoka Izba podzielają te wątpliwości, wyrażone również przez Prokuratorię Generalną, myślę, że powinny one być przedmiotem dalszych prac w toku legislacyjnym. Dziękuję bardzo.