23 i 24 punkt porządku dziennego:

  23. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (druk nr 1577).
  24. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny oraz ustawy Kodeks karny wykonawczy (druk nr 1538).

Poseł Lidia Gądek:

    Dziękuję bardzo.

    Panie Marszałku! Panowie Ministrowie! Panie Rzeczniku! Koleżanki i Koledzy Posłowie! Procedowany projekt ustawy o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia jest regulacją długo oczekiwaną przez polskie społeczeństwo. Przynosi nam bowiem odpowiedź, przynajmniej stara się przynieść odpowiedź na pytanie, co zrobić z osobami, które dopuściły się najcięższych przestępstw, a wobec których nie było podstaw do orzeczenia środka zapobiegawczego w postaci umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym z uwagi na poczytalność w momencie popełnienia przestępstwa.

    Przynajmniej dwa z zaproponowanych rozwiązań zasługują na szczególne podkreślenie. Oczywiście obydwa projekty są niezmiernie ważne. Sam fakt, że się pojawiły, jest ważny z punktu widzenia społecznego, ale chciałabym zwrócić uwagę na dwie sprawy. Wprowadza się możliwość zastosowania przymusowej terapii wobec osób z zaburzeniami osobowości oraz zaburzeniami preferencji seksualnych, jeżeli wymagają tego zarówno okoliczności odbywania kary, jak i sama groźba popełnienia kolejnych przestępstw przeciwko życiu. Tworzy się Krajowy Ośrodek Terapii Zaburzeń Psychicznych pod auspicjami ministra zdrowia.

    Przygotowane zapisy są wyrazem pracy od podstaw, a nie drogą na skróty polegającą wyłącznie na zaostrzeniu penalizacji czynów zabronionych, o czym zapewne będzie w następnym punkcie obrad. Dobrze się dzieje, że w ogóle te projekty się pojawiły, za co bardzo serdecznie dziękuję zarówno ministerstwu, jak i wnioskodawcom poselskiego projektu. Mimo że one się różnią, staramy się rozwiązać ważny problem.

    Identyczne bądź bardzo podobne do tych z przedłożenia rządowego przepisy funkcjonują w niektórych krajach Europy, na przykład w Niemczech. Niemniej jednak nasuwa się pytanie. W analizie finansowej bardzo dokładnie został określony koszt funkcjonowania ośrodka oraz docelowa liczba pacjentów. (Dzwonek) Co w sytuacji, gdy stosunkowo szybko jednak okaże się, że docelowa liczba pacjentów będzie znacznie większa, choćby z tego powodu, że kryteria będą się zmieniały w trakcie pracy? Jak wtedy będą wyglądać kryteria przyjęć do tego ośrodka? Czy taka okoliczność miała miejsce w innych krajach, w których wprowadzono podobne rozwiązania? Jak sobie z tym poradzono?

    Dziękuję bardzo, a szczególnie dziękuję za to, że wszystkie kluby poselskie jednak zdecydowały się na pracę nad tymi bardzo ważnymi z punktu widzenia społecznego projektami ustaw. Dziękuję bardzo. (Oklaski)