WTZ-y zostały powołane w 1991 roku w celu rehabilitacji społecznej. Od roku 1997 zajmują się także rehabilitacją zawodową osób niepełnosprawnych. Zasady działania placówek WTZ reguluje ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób z dnia 27 sierpnia 1997 roku i Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 roku, w sprawie warsztatów terapii zajęciowej. Oba akty prawne pozwalają w sposób należyty, ciągły, planowy i adekwatny do potrzeb realizować zawarte w nich cele.
W naszym kraju funkcjonuje około 700 placówek WTZ, które swoją opieką obejmują codziennie 24 tysiące osób niepełnosprawnych wraz z ich rodzinami. Świetnie spełniają swoje zadania dzięki odpowiedniej bazie lokalowej oraz kadrze wykwalifikowanych pracowników. Oprócz podstawowych zadań, WTZ-ty prowadzą szereg zajęć z zakresu rehabilitacji społecznej, przyczyniając się do usamodzielniania podopiecznych. Część z nich, dzięki pomocy WTZ-tów podejmuje pracę zawodową lub działalność charytatywną w swoich środowiskach, a ludzie zdrowi mają szansę dostrzec ich możliwości i zaangażowanie.
Pracownicy WTZ-ów to wykwalifikowani pielęgniarze oraz pielęgniarki, fizjoterapeuci, a także psychologowie. Osoby objęte ich opieką uczestniczą w fachowych kursach oraz szkoleniach z zakresu psychologii, dbania o zdrowie, dietetyki, obsługi Internetu, porad prawnych czy preorientacji zawodowej.
Nie można nie zauważyć jak wielki wpływ na całe środowiska - wsie, gminy czy miasta, mają WTZ-ty. Wypracowały one całkiem nowe spojrzenie na osoby niepełnosprawne. Dzięki pracy tych placówek, w pełni funkcjonują one w społeczeństwie lokalnym - chodzą do kina, kawiarni, kościoła i do teatru. Co więcej WTZ-ty pomagają likwidować negatywne zjawiska w społeczeństwie, takie jak izolacja i wykluczenie osób niepełnosprawnych. Ważnym aspektem jest również rozwój kultury fizycznej i sportu. Większość członków Olimpiad Specjalnych i paraolimpijczyków trenują właśnie w WTZ-ach, a na ich sukcesy składa się również ciężka praca fizjoterapeutów i wolontariuszy z oddaniem pracujących przy placówkach. Należy również wspomnieć o rekreacji w tym wycieczkach, które pracownicy organizują dla podopiecznych, aby mogli wypocząć oraz wiele poznać i nauczyć się.
W trakcie warsztatów prowadzonych w WTZ-y, terapeuci pomagają również w rozwiązywaniu indywidualnych problemów rodzin objętych ich opieką, takich jak przemoc w rodzinie, molestowanie seksualne czy trudne sytuacje bytowe.
Pracownicy WTZ-u w swoim piśmie zwracają uwagę na ciężką sytuację finansową, w której obecnie znajdują się wszystkie placówki. Ich zdaniem jest to skutkiem braku waloryzacji kwot przeznaczonych na ich działalność. Od 1.01.2009 roku, czyli od dnia wejścia w życie ostatniej nowelizacji Rozporządzenia Rady Ministrów określającej środki finansowania działalności WTZ-ów, dana kwota nie była zmieniana i po 6 latach nie pokrywa ona ponoszonych kosztów.
Koszty płacy minimalnej brutto wzrosły we wcześniej wspomnianym okresie o ponad 37% (z 1276 zł na 1750 zł), co spowodowało ograniczenie zatrudnienia w WTZ-ach, ponieważ nie są one w stanie zapewnić pracownikom nawet minimalnych wynagrodzeń. Wpływa to na obniżenie poziomu funkcjonowania ośrodków. Oprócz tego, ceny paliwa, materiałów i usług również wzrosły, o około 20%, tym samym ograniczając możliwości zapewnienia odpowiednich warunków do codziennego funkcjonowania.
Na tej podstawie zwracam się do Pana Ministra z prośbą o odpowiedź na następujące pytania: