Jak wynika z raportu, liczba pacjentów leczonych na nowotwory złośliwe w Polsce wzrośnie o ok. 15% w 2020 roku i 28% w 2025 roku w stosunku do roku 2014. Ograniczenie dostępności w leczeniu w największym stopniu dotyczy pacjentów leczonych radioterapią. W Polsce na 1 akcelerator do radioterapii przypada średnio 267 097 osób, podczas gdy średnia dostępność w krajach europejskich to 1 takie urządzenie na 200 000 osób. Z nieznacznie tylko mniejszymi utrudnieniami borykają się osoby poddawane chemioterapii oraz innowacyjnym terapiom lekowym.
W przypadku leczenia chirurgicznego możemy mówić o stosunkowo dobrej dostępności, jednakże wysoka jakość takiej terapii nie jest równomiernie dostępna dla mieszkańców całego kraju. Z raportu wynika, że w wielu województwach istnieje duże zapotrzebowanie na zwiększenie liczby ośrodków onkologicznych. Najbardziej uprzywilejowani pod względem dostępności do leczenia nowotworów są mieszkańcy dużych miast. Bardzo duża ilość pacjentów ma jednak problem z dojazdem na leczenie, który w wielu przypadkach jest utrudniony oraz czasochłonny.
Leczenie pacjentów chorujących na nowotwory w Polsce znacznie odbiega od standardów europejskich. Różnica w skuteczności kuracji pacjentów w porównaniu do krajów Unii Europejskiej sięga nawet 30%. Oznacza to corocznie przedwczesną śmierć kilkudziesięciu tysięcy osób. Pomimo tego, że radioterapia jest drugą najskuteczniejszą metodą walki z nowotworami po leczeniu chirurgicznym, w Polsce wciąż nie przykłada się dostatecznej wagi do odpowiedniego poziomu jej dostępności.
Analiza danych zawartych w raporcie wskazuje na konieczność zwiększenia liczby ośrodków świadczących usługi radioterapii, wymiany przeważającej części używanych obecnie akceleratorów oraz rozwoju kadr medycznych - lekarzy, fizyków, techników oraz pielęgniarek. Biorąc pod uwagę przedstawione w raporcie informacje dotyczące dostępności leczenia onkologicznego, a w szczególności radioterapii, proszę o odpowiedź na pytania:
Z poważaniem
Poseł na Sejm RP
Barbara Bartuś