Szanowny Panie Ministrze,
korzystając z uprawnień wskazanych w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dn. 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (tj. Dz. U. 2011.7.29 z zm.), a także na podstawie art. 191 i 192 Regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (tj. M.P.2012.32) składam poniższą interpelację poselską. Do mojego biura poselskiego zwrócił się z prośbą o złożenie interpelacji poselskiej pan T.B. W prośbie przedstawił swoją sytuację, podając stan faktyczny w tej sprawie, cytuję „Bank M. S.A. z siedzibą w W. prowadzi na podstawie zawartych umów rachunki bankowe na rzecz M. B., K. B. oraz T. B., a także prowadził rachunek bankowy na rzecz sp. z o.o. M.- E. z siedzibą w W.
T. B. w okresie od dnia 19 października 2006 r. do 20 czerwca 2014 r. był prezesem zarządu spółki z o.o. M.– E. z siedzibą w W.. Ponadto T. B. w dniu 16 kwietnia 2011 r. zawarł ze Spółką kontrakt menedżerski, mocą którego zobowiązany był do prowadzenia spraw Spółki poprzez zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi. W dniu 01 października 2011 r. T. B. zawarł dodatkowo ze spółką z o.o. M. - E. z siedzibą w W. umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku menadżera.
T. B. będąc związanym ze Spółką kontraktem menedżerskim oraz stosunkiem pracy posiadał zgodę posiadacza rachunku tj. Spółki M. - E. do korzystania z usługi bankowości elektronicznej M.. Do Banku w dniu 20 czerwca 2014 r. wpłynął wniosek Spółki w przedmiocie pozbawienia T. B. możliwości składania dyspozycji do rachunków bankowych Spółki ale tylko w siedzibie Banku. Powyższe wynikało z faktu wygaśnięcia mandatu T. B. na stanowisku prezesa zarządu Spółki. Upoważnienie do korzystania z usług bankowości elektronicznej zostało cofnięte T. B. dopiero w dniu 27 czerwca 2014 r. w następstwie zmiany konfiguracji bankowości elektronicznej KBE dokonanej na wniosek Spółki złożony również w dniu 27 czerwca 2014 r.
W dniu 24 czerwca 2014 r. T. B. dokonał dwóch przelewów z konta Spółki na swoje konto tytułem wynagrodzenia za kontrakt menedżerski na podstawie dokumentu faktury VAT 2/2014 na kwoty 150.000 zł i 362.318,87 zł ( łącznie 512.318,87 zł), a następnie dokonał zwrotu na konto Spółki nadpłaconej omyłkowo kwoty w wysokości 1.022,43 zł. Po zwrocie nadpłaty suma przelewów z konta Spółki na rzecz T. B. wynosiła 511.296,44 zł. Następnie w dniu 30 czerwca 2014 r. T. B. dokonał ze swego konta przelewów na konta jego córek M. i K. B. tytułem darowizny zgłoszonej do właściwego urzędu skarbowego. Łącznie T. B. wykonał tego dnia 101 przelewów po 10.000 zł z powodu dziennego jednorazowego limitu co do kwoty przelewu. Przelewy te były wykonywane zgodnie z instrukcją udzieloną telefonicznie przez pracownika Banku T. B. oraz autoryzacją Banku.
W związku z dokonanymi przelewami Spółka złożyła zawiadomienie do prokuratury o możliwości popełnienia przez T. B. przestępstwa. W toku tego postępowania prowadzonego pod sygn. akt 6 Ds. 1136/14/VI Prokurator Rejonowy Prokuratury Rejonowej Warszawa- Mokotów wydał w dniu 30 września 2014 r. postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych, na podstawie którego pieniądze w kwocie 256159,43 zł znajdujące się na rachunku bankowym prowadzonym na rzecz M. B. oraz pieniądze w kwocie 256159,43 zł znajdujące się na rachunku bankowym prowadzonym na rzecz K. B. uznał za dowód rzeczowy w prowadzonym postępowaniu karnym oraz postanowił dowody te przechowywać na rachunkach bankowych do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez M. i K. B., a Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa XIV Wydział Karny postanowieniem z dnia 31 października 2014 r., wydanym w sprawie o sygn. akt XIV Kp 3047/14, postanowił o uchyleniu postanowienia z 30 września 2014 r., stwierdzając między innymi, iż na gruncie niniejszej sprawy doszło do naruszenia przez Bank art. 106a ust. 8 Prawa Bankowego, który stanowi, iż blokada środków na rachunku bankowym upada, jeżeli w czasie 3 miesięcy od ustanowienia blokady nie zostanie wydane postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego, co wymaga uprzedniego postawienia zarzutów. W przedmiotowej sprawie natomiast w dniu 4 października 2014 r. upłynął 3 miesięczny okres od chwili ustanowienia blokady rachunków bankowych, a w postępowaniu karnym, wszczętym na skutek zawiadomienia Banku, nie zostały nikomu – ani do tej daty tj. 4 października 2014 r. , ani do dnia dzisiejszego - postawione zarzuty i w konsekwencji powyższego nie zostało wydane postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego.
Pomimo uprawomocnienia się postanowienia z dnia 31 października 2014 r. i zawiadomienia pracowników Banku o jego treści przez M. i K. B. w dniu 14 listopada 2014r., pracownicy Banku dokonali zdjęcia blokady środków dopiero w dniu 25 listopada 2014 r.
Jednocześnie ze zdjęciem w dniu 25 listopada 2014 r. blokady z rachunków bankowych prowadzonych na rzecz M. i K. B., Bank dokonał wyksięgowania środków z w/w rachunków w kwocie po 256.159,43 zł na podstawie przelewu wewnętrznego, dopuszczając się być może tym samym podejrzenia popełnienia przestępstwa przywłaszczenia mienia w kwocie 256.159,43 zł na szkodę M. B. oraz w kwocie 256.159,43 zł na szkodę K. B., podając jako zlecających dyspozycję przelewu wewnętrznego M. i K. B.
W piśmie, jakie Bank wystosował, na żądanie M. B., w celu wskazania podstaw wyksięgowania środków z jej rachunku bankowego, Bank podał, iż w jego ocenie środki na rachunku bankowym M.B. stanowią bezpodstawną korzyść jaką M. i K. B. uzyskała na skutek błędnie wykonanych ciągów przelewów w dniach 24 czerwca 2014 r. oraz 30 czerwca 2014 r.
Podnoszona przez Bank argumentacja stoi w sprzeczności z wyjaśnieniami T.B., z uwagi na fakt, jak wskazano wyżej przelewy z dnia 24 czerwca 2014 r. wykonane zostały z rachunku bankowego prowadzonego na rzecz spółki z o.o. M. - E. z siedzibą w W. na podstawie autoryzowanych dyspozycji na rachunek bankowy T. B. tytułem zapłaty za fakturę nr 2/2014r z dnia 4 czerwca 2014r., wystawioną w oparciu o łączącą spółkę z T. B. umowę „kontrakt menadżerski” z dnia 16 kwietnia 2011r., która to faktura została przez Spółkę przyjęta, zaakceptowana do wypłaty i zaksięgowana. Stosownie do Ogólnych warunków otwierania i prowadzenia rachunków bankowych dla małych przedsiębiorstw i innych podmiotów w Banku. M. S.A, zlecający dokonanie przelewu T. B. w dacie ich dokonania tj. w dniu 24 czerwca 2014 r. ciągle był użytkownikiem KBE posiadającym zgodę posiadacza rachunku – M. E. sp. z o.o. do korzystania z usługi bankowości elektronicznej M. i był zarazem osobą uprawnioną do dysponowania mieniem spółki na podstawie łączącego go ze spółką kontraktu menadżerskiego z dnia 16 kwietnia 2011 r. Upoważnienie, jakie udzielone było dla użytkownika KBE, było zgodne z brzmieniem § 4 ust. 6 obowiązującej w tym zakresie umowy pomiędzy Posiadaczem rachunku a Bankiem M. SA. Zgodnie z treścią § 4 ust. 6 tej umowy posiadacz rachunku – tj. Spółka z o.o. M. - E. przyjmuje do wiadomości i akceptuje, że ograniczenie w dostępie do poszczególnych rachunków, nie są przenoszone z karty wzoru podpisów, a zdefiniowane w jednym kanale KBE, nie przenoszą się w sposób automatyczny do innego kanału KBE, lecz wymagają samodzielnego ich sformułowania dla poszczególnych użytkowników systemu. Zgodnie z brzmieniem Ogólnych warunków otwierania i prowadzenia rachunków bankowych dla małych przedsiębiorstw i innych podmiotów w Banku M. S.A., użytkownik KBE to osoba fizyczna, która wykorzystuje KBE do wykonywania czynności, do których została upoważniona na podstawie umowy lub przez posiadacza rachunku. T. B. był użytkownikiem KBE od 2007 r. do 27 czerwca 2014 r. Powyższe kwestie były podnoszone przez T. B. w skardze z dnia 20 lipca 2014 r., jaką złożył on na działanie Banku M. S.A. Nadto w w/w piśmie T. B., w obawie przed nierzetelnym działaniem pracowników Banku wnosił o dokonanie zabezpieczenia wszelkiego materiału dowodowego dotyczącego niniejszej sprawy, a znajdującego się w posiadaniu Banku.
Przelewy, jakie zostały wykonane zarówno na rzecz M. B. jak i K. B. były zgodne z dyspozycją i nie zostały zakwestionowane ani przez nie jako posiadaczki rachunków, ani przez T. B. jako zlecającego dyspozycję na ich rzecz, co wyklucza, by przelewy te obarczone były jakimkolwiek błędem lub niezgodnością, które uzasadniałyby przeprowadzenie przez Bank procedury opisanej w § 22 ust. 2 Regulaminu ogólnego otwierania i prowadzenia rachunków bankowych dla osób fizycznych w Banku M., który stanowi, iż w przypadku stwierdzenia błędnego lub niezgodnego z dyspozycją zapisu księgowego na rachunku bankowym, Bank dokonuje korekty bez obowiązku uzyskania odrębnej dyspozycji/ zgody Posiadacza rachunku i bez względu na czas, jaki upłynął od daty błędnego lub niezgodnego z dyspozycją zapisu księgowego. Poza powyższym wypadkiem, Bank nie ma żadnej innej możliwości ingerowania w stan środków zgromadzonych na rachunkach bankowych swoich klientów. Co więcej Bank M. SA nie odmówił zgodnie z brzmieniem § 20 ust. 3 Regulaminu ogólnego otwierania i prowadzenia rachunków bankowych dla osób fizycznych w Banku M. realizacji dyspozycji użytkownika rachunku T. B. w dniu ich dokonania, z powołaniem się na to, iż są one sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa, zawierają błędy lub są niekompletne, a jak była o tym mowa powyżej T. B., konsultował telefonicznie z pracownikiem Banku wykonanie dwóch przelewów w dniu 24 czerwca jak i wykonanie przelewów z jego konta na konta M. i K. B. w dniu 30 czerwca 2014 r.
W związku z powyższym zarówno M. B. jak i K. B. złożyły zawiadomienia o możliwości popełnienia przez Bank przestępstwa przywłaszczenia środków zgromadzonych na ich rachunkach bankowych oraz wezwały Bank do zwrotu bezprawnie przywłaszczonych środków. Obydwa wezwania do dnia dzisiejszego pozostały bez odpowiedzi.
M. B. za pośrednictwem swojego pełnomocnika złożył również skargę na działanie Banku do Komisji Nadzoru Finansowego. W odpowiedzi Urząd KNF swoje działania ograniczył do zwrócenia się do Zarządu Banku z prośbą o udzielenie pełnomocnikowi M. B. stosownych wyjaśnień.
Biorąc pod uwagę powyższe proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: