Aktualna struktura rolna w Polsce, z dominacją małych i średnich gospodarstw, nie jest i nie będzie w stanie w przyszłości zapewnić rolnikom dochodów porównywalnych do innych grup zawodowych. Z drugiej strony, rolnictwo jest i będzie integralnym, aczkolwiek kurczącym się ogniwem ekonomii wsi. Rewolucyjne zmiany, jakie dokonały się w ostatnich latach, dotyczą przede wszystkim poziomu wykształcenia ludności wiejskiej, a mianowicie w latach 1988-2008 udział mieszkańców wsi z wyższym wykształceniem wzrósł z 1,8 do 7,5%. Mimo to wskaźnik przedsiębiorczości na terenach wiejskich był w 2008 r. nadal dwukrotnie niższy niż w miastach i wynosił 62,5 (mierzony liczbą podmiotów gospodarczych przypadających na 1000 mieszkańców). Różnice między wyposażeniem w infrastrukturę społeczną i techniczną pomiędzy wsią a miastem w dalszym ciągu są jednak znaczne, chodzi tutaj w szczególności o brak terenów inwestycyjnych, dróg o odpowiedniej przepustowości, ograniczony dostęp do mediów, jak i o brak sieci wodno-kanalizacyjnej.

   Analizując wyniki badań fokusowych prowadzonych wśród grup tzw. małych przedsiębiorców z terenów wiejskich, należy zwrócić uwagę na bariery związane z niedopasowaniem przepisów prawa do realiów funkcjonowania mikrofirm na wsi, przez co muszą one ponosić wysokie koszty dostosowania się do wymagań, borykać się z nadmierną biurokracją, a także ze skomplikowanymi, niejasnymi i często zmieniającymi się przepisami podatkowymi. Ponadto istotnym utrudnieniem w rozwoju własnej działalności jest ograniczona możliwość pozyskania finansowania bankowego, wynikająca z braku zdolności kredytowej. Powołując się na analizy bankowe dotyczące korzystania z kredytów przez firmy z sektora małych i średnich przedsiębiorstw, można stwierdzić, że niespełna 4% przedsiębiorców skorzystało z kredytu bankowego przy uruchamianiu działalności, zaś w drugim roku prowadzenia własnej firmy ich liczba wzrosła do 22%. Dlatego też ważną staje się kwestia stworzenia systemu wspierania tych, którzy są potencjalnymi przedsiębiorcami, oraz zachęcania ich do podejmowania działalności. Do rozwoju przedsiębiorczości konieczne jest również współwystępowanie wielu czynników, jak otoczenie zewnętrzne, które tworzy dostępność instytucji doradczych, szkoleniowych i wspierających małe firmy.

   W związku z przedstawionym powyżej problemem, który niestety ciągle się pogłębia, zwracamy się z zapytaniem:

   1. Czy ministerstwo zauważa potrzebę zmiany podejścia do polityki rozwoju terenów wiejskich oraz konieczność większej aktywności w pomocy przedsiębiorcom zamieszkałym i funkcjonującym na terenach wiejskich?

   2. Czy potencjalni przedsiębiorcy na terenach wiejskich mogą liczyć na dodatkowe dofinansowanie?

   Z poważaniem

   Posłowie Barbara Bartuś i Robert Telus

   Warszawa, dnia 13 marca 2012 r.