Szanowna Pani Marszałek! W odpowiedzi na interpelację pani Agnieszki Hanajczyk i pani Ewy Drozd, posłanek na Sejm RP, przekazaną pismem z 21 lipca 2014 r., sygn. SPS-023-27441/14, w sprawie udziału dzieci w zawodach MMA uprzejmie informuję.
Zagadnienie bezpieczeństwa, ochrony zdrowia i życia dzieci i młodzieży uprawiających sport, w tym dalekowschodnie sporty walki, jest sprawą, która znajduje zainteresowanie resortu sportu i turystyki. Konieczność zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa przez organizujących i prowadzących zajęcia sportowe, a także organizujących współzawodnictwo sportowe w każdej dyscyplinie jest materią podstawową dla funkcjonowania sportu w Polsce. Obowiązki w tym obszarze nabierają szczególnego znaczenia w przypadku, gdy dotyczy to najmłodszych, których powinniśmy otoczyć szczególną opieką i zapewnić im warunki do harmonijnego rozwoju.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2014 r. poz. 715) polski związek sportowy ma wyłączne prawo do ustanawiania i realizacji reguł sportowych, organizacyjnych i dyscyplinarnych we współzawodnictwie sportowym organizowanym przez związek. Jednocześnie w zakresie przepisów regulujących bezpieczeństwo w sporcie uznano, że zawarte w ustawie o sporcie przepisy powinny mieć charakter uzupełniający w stosunku do regulacji ogólnych. Zatem przepisy dotyczące bezpieczeństwa w sporcie ograniczono do niezbędnego minimum wynikającego ze specyfiki sportu, dzięki czemu nie zachodzi konieczność powielania istniejących już rozwiązań.
Warto również wskazać, że kultura fizyczna, w tym sport, należy do sfery praw obywatelskich, które ze względu na swój szczególny i specyficzny charakter nie mogą być obciążone nadmierną reglamentacją prawną oraz interwencją organów władzy publicznej. Przepis art. 68 ust. 5 Konstytucji RP (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) pozwala wyprowadzić dwie główne zasady w zakresie regulacji prawnej kultury fizycznej, w tym sportu, a mianowicie zasadę wolności uprawiania i organizowania kultury fizycznej oraz uzupełniającą ją zasadę pomocniczości państwa we wskazanym zakresie.
Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że nie wydaje się uzasadnione podjęcie działań legislacyjnych mających na celu ustanowienie nowych regulacji obejmujących zasady uprawiania sportów i sztuk walki przez dzieci lub wprowadzenie zapisów ograniczających udział dzieci w ww. dyscyplinach. Prawo w tym zakresie powinno podlegać ocenie indywidualnej, z uwzględnieniem przepisów powszechnie obowiązujących oraz zasad uprawiania sportu określonych przez właściwe polskie związki sportowe, które uwzględniają zasady międzynarodowych federacji sportowych.
Tym samym uprawnione wydaje się przekonanie, że w sferze zapewnienia bezpieczeństwa dzieciom trenującym sporty i sztuki walki za wystarczające można uznać przepisy powszechnie obowiązującego prawa, w szczególności z zakresu prawa karnego oraz prawa rodzinnego i opiekuńczego. Sądy opiekuńcze oraz inne organy władzy państwowej posiadają odpowiednie i wystarczające instrumenty prawne mające na celu zadbanie o dobro dziecka.
Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że kontrowersje w przedmiotowej sprawie są przede wszystkim związane ze świadomością podejmowanych działań przez ludzi, którzy organizują lub chcą uczestniczyć w różnych formach aktywności sportowej, zachowując zasady sportowej rywalizacji na każdym etapie rozwoju, z uwzględnieniem określonego wieku. Żadne szczegółowe regulacje nie zastąpią zdrowego rozsądku i poczucia odpowiedzialności za dobro dziecka i jego prawidłowy rozwój ze strony opiekunów prawnych, a w szczególności rodziców dziecka.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Bogusław Ulijasz
Warszawa, dnia 12 sierpnia 2014 r.