Przy likwidacji Warszawskiego Okręgu Wojskowego powstała wątpliwość, czy zostały zachowane procedury ustawowe mające wpływ na dalszą egzystencję żołnierzy.

   W przypadku, który znam, złamano art. 20 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, Dz. U. Nr 10, poz. 55, z dnia 30 czerwca 1970 r., dając stanowiska do wypowiedzenia, na które żołnierze nie byli wyznaczeni.

   Dziś dyrektor biura emerytalnego MON nalicza najniższe świadczenia żołnierzom z powodu braku dokumentów z ostatnio zajmowanych etatów wojskowych, które powinny być wskazane przed dowódców jednostek wojskowych. Te, które wskazywano, były już fikcyjne.

   Nie wykonano prawidłowo zarządzenia organizacyjnego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego nr 0120/SGWP z dnia 13 listopada 1998 r. na szczeblach dowódców okręgów, a to doprowadziło do stworzenia fikcji z wypowiadanymi etatami wojskowymi w Śląskim Okręgu Wojskowym.

   Wypowiadano fikcyjne stanowiska służbowe, których nie ma w całym Wojsku Polskim i MON, a wynagrodzenia, świadczenia czy pensje wypłacane są według fałszywych ustaleń.

   Zaistniała sytuacja pokazuje, że w państwie polskim są żołnierze, którzy mogą otrzymywać wyższe uposażenie, świadczenia czy pensje bez ustaleń z ostatnio zajmowanych stanowisk.

   Może także być grupa żołnierzy, którzy otrzymują niższe świadczenia, uposażenia czy pensję od przysługujących z ostatnio wykonywanych stanowisk służbowych, na które nie byli wyznaczeni.

   W związku z powyższym jako reprezentant obywateli pragnę zapytać:

   1. Na jakiej podstawie prawnej zostali przyjęci na zaopatrzenie emerytalne żołnierze zawodowi służby stałej po likwidacji WOW?

   2. Czy MON badało przypadek wypowiedzenia stosunków służbowych z fałszywych stanowisk, na które żołnierze nie byli wyznaczani?

   3. Jaka jest kwalifikacja środków budżetowych przekazywanych żołnierzom z nieistniejących stanowisk, na które żołnierze nie byli wyznaczeni?

   4. Czy rozstrzygające w tej sprawie sądy administracyjne miały wiedzę, że stanowiska wypowiadane mogły być sfałszowane?

   Poseł Edward Siarka

   Nowy Targ, dnia 24 czerwca 2014 r.