Szanowna Pani Marszałek! W nawiązaniu do interpelacji pana posła Romana Kotlińskiego (pismo SPS-023-26408/14 z dnia 22 maja br.) w sprawie prac nad wypowiedzeniem przez Rzeczpospolitą Polską konkordatu - umowy międzynarodowej w związku z jego naruszeniem przez Stolicę Apostolską oraz Konferencję Episkopatu Polski poniżej przedstawiam odpowiedzi na pytania w niej zawarte.

   1. Biskupi Kościoła greckokatolickiego w Polsce są pełnoprawnymi członkami Konferencji Episkopatu Polski i synodu biskupów Kościoła greckokatolickiego. Nie są oni natomiast członkami greckokatolickiej Konferencji Episkopatu Ukrainy. W tym kontekście należy wyjaśnić, że art. 6 konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską, zawartego w dniu 28 lipca 1993 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 51, poz. 318), dotyczy przynależności do krajowej konferencji episkopatu w innym państwie, a nie przynależności do synodu biskupów.

   2. Zgodnie z art. 16 ust. 1 konkordatu opiekę duszpasterską nad żołnierzami wyznania katolickiego w czynnej służbie wojskowej sprawuje, w ramach ordynariatu polowego, biskup polowy. Szczegółowe kwestie dotyczące ordynariatu polowego określone zostały w wydanej, m.in. na podstawie wskazanego wcześniej przepisu konkordatu, decyzji nr 326/MON ministra obrony narodowej z dnia 28 sierpnia 2006 r. w sprawie organizacyjnego usytuowania ordynariatu polowego w resorcie obrony narodowej oraz współpracy organów wojskowych z ordynariatem polowym (Dz. Urz. MON Nr 16, poz. 202, ze zm.), jak również w statucie ordynariatu wojskowego, czyli polowego w Polsce, zatwierdzonym przez Stolicę Apostolską w dniu 21 stycznia 1991 r., stanowiącym załącznik do obwieszczenia ministra obrony narodowej z dnia 12 lutego 1991 r. w sprawie ogłoszenia statutu ordynariatu wojskowego, czyli polowego w Polsce (Dz. Rozk. MON poz. 13).

   Ponadto należy wskazać, że ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1169) w art. 8 ust. 1 pkt 1 określiła ordynariat polowy jako osobę prawną o charakterze personalnym, a więc utworzoną na podstawie kryterium osobowego, a nie terytorialnego. Jako jego organ wskazany został ordynariusz polowy (art. 8 ust. 2 pkt 1). Natomiast rola duszpasterstwa wojskowego określona została w rozdziale 3 tej ustawy.

   3. MAiC nie dysponuje dokumentami potwierdzającymi wystąpienie prezesa Rady Ministrów do tego organu w sprawie instrukcji Konferencji Episkopatu Polski dotyczącej małżeństw kanonicznych. Nadmieniam jednak, że w ocenie MAiC zarówno adresatem takiego wystąpienia, jak i podmiotem udzielającym odpowiedzi na pytanie dotyczące ewentualnych ˝działań podejmowanych (...) w celu usunięcia przez KEP błędów˝ w instrukcji ˝Konferencji Episkopatu Polski dotyczącej małżeństw kanonicznych niosących skutki publicznoprawne˝ powinien być minister spraw wewnętrznych.

   4. W 2001 r. na podstawie ustaleń między naczelnym dyrektorem Archiwów Państwowych a przewodniczącym Kościelnej Komisji Konkordatowej powołano wspólny zespół roboczy do spraw archiwalnych, którego zasadniczym celem była realizacja wymogów wynikających z art. 25 ust. 2 konkordatu. W 2008 r. zespół przygotował projekt zasad udostępniania archiwaliów będących własnością lub pozostających w posiadaniu Kościoła katolickiego. Ustalono, że strona kościelna przekaże ten projekt Konferencji Episkopatu Polski celem jego akceptacji. Jak dotąd naczelny dyrektor Archiwów Państwowych nie został powiadomiony o stanowisku Konferencji Episkopatu Polski w tej sprawie. W dniu 4 lipca 2012 r. doszło do spotkania naczelnego dyrektora Archiwów Państwowych z sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Polski, w trakcie którego omówiono dotychczasową współpracę archiwów państwowych i kościelnych oraz kierunki jej kontynuowania.

   Równocześnie należy zauważyć, że archiwa państwowe pozostają w bieżącym kontakcie z archiwami archidiecezjalnymi oraz diecezjalnymi.

   5. Ostatnie posiedzenie komisji konkordatowej miało miejsce w dniu 17 listopada 2009 r.

   6. Ramy prawne dotyczące wypowiadania umów międzynarodowych reguluje art. 22 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych, zgodnie z którym:

   ˝1. Do wypowiedzenia umowy międzynarodowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 14 i art. 15 ust. 1 i 2.

   2. Przedłożenie prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej do wypowiedzenia umowy międzynarodowej ratyfikowanej za zgodą, o której mowa w art. 89 ust. 1 i art. 90 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, jest dokonywane po uzyskaniu zgody wyrażonej w ustawie, z zastrzeżeniem art. 22a.

   3. Oświadczenia rządowe o wypowiedzeniu umowy międzynarodowej ogłasza się w trybie, w jakim została ogłoszona umowa międzynarodowa˝.

   Art. 14 ust. 1 ustawy, o której mowa, określa, że ˝Organ właściwy do prowadzenia negocjacji lub minister kierujący działem administracji rządowej właściwy do spraw, których dotyczy umowa międzynarodowa, po uzgodnieniu z zainteresowanymi ministrami, składa Radzie Ministrów, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych, wniosek o ratyfikację lub zatwierdzenie umowy międzynarodowej˝. Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi natomiast, że ˝Rada Ministrów podejmuje uchwałę o przedłożeniu umowy międzynarodowej prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikacji lub o jej zatwierdzeniu˝.

   Z wyrazami szacunku

   Podsekretarz stanu

   Henryka Mościcka-Dendys

   Warszawa, dnia 20 czerwca 2014 r.