Szanowna Pani Marszałek! W odpowiedzi na interpelację pana posła Zbyszka Zaborowskiego, sygn. SPS-023-21064/13, w sprawie nostryfikacji dyplomów lekarzy uzyskanych na terytorium Ukrainy uprzejmie proszę o przyjęcie następujących informacji.

   Odpowiadając na pytanie pierwsze, uprzejmie informuję, że państwa członkowskie Unii Europejskiej wypracowały minimalne wymogi kształcenia m.in. dla zawodu lekarza, które są bez wyjątku stosowane przez każde z tych państw. Dzięki temu państwa te kształcą lekarzy w ten sam sposób. To zaś umożliwiło państwom członkowskim Unii Europejskiej wypracowanie procedury automatycznego uznawania kwalifikacji nabytych przez lekarzy w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.

   Ukraina stosuje własne standardy kształcenia lekarzy. Ponadto Ukraina nie zawarła umowy międzynarodowej z Unią Europejską, na podstawie której osoby, które uzyskały kwalifikacje zawodowe na terytorium Ukrainy, mogłyby być objęte postanowieniami dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz. Urz. WE L 255 z 30.09.2005, str. 22, z późn. zm.).

   W konsekwencji kwalifikacje zawodowe lekarza, który uzyskał kwalifikacje zawodowe na terytorium Ukrainy, muszą być zweryfikowane zgodnie z obowiązującymi przepisami polskimi, zanim zostanie on dopuszczony do wykonywania zawodu lekarza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Uznawanie kwalifikacji jest związane z państwem nabycia kwalifikacji, a nie obywatelstwem wnioskodawcy.

   Zasady uznawania kwalifikacji zawodowych lekarzy nabytych za granicą są określone w ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634, z późn. zm.) oraz rozporządzeniu ministra zdrowia z dnia 26 września 2012 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. poz. 1082).

   Odpowiadając na pytanie drugie, uprzejmie informuję, że nostryfikacja dyplomu pani Svitlany Olkhovyk zakończyła się w momencie otrzymania przez zainteresowaną zaświadczenia nr 10/13 wydanego na zakończenie postępowania nostryfikacyjnego w dniu 9 stycznia 2013 r. przez dziekana Wydziału Lekarskiego z Oddziałem Stomatologii i Oddziałem Nauczania w Języku Angielskim Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.

   Procedura nostryfikacji dyplomów uczelni wyższych jest uregulowana w rozporządzeniu ministra nauki i szkolnictwa wyższego z dnia 1 września 2011 r. w sprawie nostryfikacji dyplomów ukończenia studiów wyższych uzyskanych za granicą (Dz. U. Nr 196, poz. 1168).

   Odnosząc się do pytania trzeciego, uprzejmie informuję, że podjęcie zatrudnienia w polskim szpitalu przez panią Svitlanę Olkhovyk jest zależne od otrzymania prawa wykonywania zawodu oraz uzyskania uznania tytułu specjalisty.

   Minister zdrowia nie jest organem przyznającym w RP prawo wykonywania zawodu lekarza.

   Zgodnie z art. 5 i 7 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty okręgowa izba lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza osobie, która spełnia łącznie poniższe wymagania:

   - posiada dyplom lekarza wydany przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, pod warunkiem że dyplom został uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędny zgodnie z odrębnymi przepisami oraz że spełnia minimalne wymogi kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej;

   - odbyła staż podyplomowy lub uzyskała decyzję ministra zdrowia o uznaniu stażu podyplomowego odbytego za granicą za równoważny ze stażem obowiązującym na terytorium RP;

   - złożyła z wynikiem pozytywnym lekarski egzamin końcowy;

   - włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu lekarza (w przypadku cudzoziemców znajomość języka musi być potwierdzona egzaminem z języka polskiego);

   - posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

   - posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu lekarza lub lekarza dentysty;

   - wykazuje nienaganną postawę etyczną.

   Lekarz może ubiegać się o uznanie tytułu specjalisty na zasadach określonych w art. 16n ww. ustawy po otrzymaniu prawa wykonywania zawodu.

   Jednocześnie uprzejmie informuję, że tytuł zawodowy nie podlega uznaniu na podstawie umów międzynarodowych dotyczących stopni i tytułów naukowych.

   Konwencja o wzajemnym uznawaniu równoważności dokumentów ukończenia szkół średnich, szkół średnich zawodowych i szkół wyższych, a także dokumentów o nadawaniu stopni i tytułów naukowych, sporządzona w Pradze dnia 7 czerwca 1972 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 5, poz. 28), dotyczy uznawania za równorzędne na terytoriach wszystkich umawiających się państw wszystkich wydawanych na terytorium każdego z nich:

   - dokumentów o ukończeniu średniego (ogólnokształcącego lub zawodowego) wykształcenia uprawniających ich posiadaczy do wstąpienia na uniwersytet lub do szkoły wyższej typu uniwersyteckiego;

   - dokumentów o ukończeniu szkół wyższych tego samego typu (uniwersytetów, politechnik i specjalistycznych instytutów typu uniwersyteckiego) lub wydziałów uprawniających ich posiadaczy do ubiegania się o stopień naukowy oraz

   - wydanych przez szkoły wyższe, instytuty naukowo-badawcze, ministerstwa, instytucje i inne organizacje, zgodnie z obowiązującym w danym kraju ustawodawstwem, pracownikom naukowym i naukowo-dydaktycznym dokumentów o nadaniu stopni i tytułów naukowych według niżej wymienionych poziomów kwalifikacyjnych:

   a) naukowego stopnia kandydata nauk lub doktora danej dziedziny nauki,

   b) wyższego stopnia naukowego doktora nauk, doktora habilitowanego, doktora docenta,

   c) pierwszego tytułu naukowego (docenta),

   d) drugiego tytułu naukowego (profesora).

   Postanowienia ww. konwencji nie obejmują kwestii uznawania stażu podyplomowego lekarza, tytułu lekarza specjalisty w danej dziedzinie oraz prawa wykonywania zawodu lekarza.

   Osoba, która uzyskała dyplom lekarza np. na Ukrainie w okresie obowiązywania przedmiotowej konwencji, mogła ubiegać się o wydanie przez polskiego ministra zdrowia zaświadczenia o równoważności dyplomu wnioskodawcy z dyplomem wydawanym przez szkoły wyższe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ww. konwencji. Jednakże od dnia 23 kwietnia 2008 r., zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d oraz art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634, z późn. zm.), dyplom lekarza spoza Unii Europejskiej musi również potwierdzać spełnianie minimalnych wymogów kształcenia określonych w przepisach prawa UE. Przedmiotowe zaświadczenie nie jest dokumentem potwierdzającym, że kształcenie prowadzące do uzyskania dyplomu lekarza za granicą spełniało minimalne wymogi kształcenia określone w przepisach prawa UE.

   Z uwagi na to, że w obecnym stanie prawnym organem właściwym do oceny przebiegu studiów jest rada jednostki organizacyjnej uczelni uprawnionej do nadawania stopnia doktora określonej dziedziny nauki lub dziedziny sztuki, prowadzącej kształcenie w obszarze obejmującym kierunek studiów wyższych, którego ukończenie potwierdza dyplom uzyskany za granicą, konieczne jest przeprowadzenie nostryfikacji.

   Uzyskanie zaświadczenia wydawanego przez jednostkę organizacyjną uczelni po przeprowadzeniu postępowania nostryfikacyjnego jest jednoznaczne z tym, że dyplom uzyskany za granicą spełnia minimalne wymogi kształcenia określone w przepisach UE.

   Podkreślenia wymaga fakt, że otrzymanie zaświadczenia o równoważności dyplomu na podstawie postanowień ww. konwencji nie było i nie jest tożsame z przyznaniem prawa wykonywania zawodu lekarza w RP.

   Aby okręgowa rada lekarska mogła przyznać prawo wykonywania zawodu lekarzowi, którego dyplom został uznany na podstawie ww. konwencji, musiał on spełniać te same wymogi określone ówcześnie obowiązującymi przepisami co lekarz posiadający dyplom polskiej uczelni ubiegający się w danym momencie o przyznanie prawa wykonywania zawodu w RP.

   Z poważaniem

   Sekretarz stanu

   Sławomir Neumann

   Warszawa, dnia 8 października 2013 r.