Szanowna Pani Marszałek! Odpowiadając na interpelację pana posła Andrzeja Romanka otrzymaną przy piśmie, nr SPS-023-18879/13, z dnia 20 czerwca 2013 r. w sprawie braku dostatecznego oznakowania dróg dojazdowych do polskich uzdrowisk, ze szczególnym uwzględnieniem dróg dojazdowych do Krynicy-Zdroju, poniżej przedstawiam następujące informacje.
Oznakowanie dróg znajduje się w kompetencjach właściwych organów zarządzających ruchem na drodze. Organy te, właściwe dla danej kategorii drogi, wymienia art. 10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.).
W przypadku dróg krajowych, ekspresowych i autostrad zgodnie z art. 10 ust. 3 przywołanej ustawy organem zarządzającym ruchem jest generalny dyrektor dróg krajowych i autostrad. Organ ten zatwierdza organizację ruchu na danej drodze, zgodnie z przepisami rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz. U. Nr 177, poz. 1729).
Oznakowanie pionowe drogi - w tym również oznakowanie kierunkowe - jest jednym z elementów organizacji ruchu na drodze i zgodnie z przywołanym wyżej rozporządzeniem musi być zawarte w projekcie organizacji ruchu. Znaki i sygnały drogowe, ich znaczenie oraz zakres obowiązywania regulują przepisy rozporządzenia ministrów infrastruktury oraz spraw wewnętrznych i administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 170, poz. 1393, z późn. zm.). Natomiast warunki techniczne oraz zasady stosowania znaków drogowych zostały określone w przepisach rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz. U. Nr 220, poz. 2181, z późn. zm.).
Wynikająca z ww. przepisów systematyka oznakowania kierunkowego nakazuje wskazywanie na znakach kierunku (tablicach przeddrogowskazowych i drogowskazowych) dla kierunku ˝na wprost˝ - miejscowości kierunkowej dla danej drogi, a dla drogi poprzecznej (na skrzyżowaniu lub węźle) - miejscowości kierunkowej dla kierunku ˝w prawo˝ i miejscowości kierunkowej dla kierunku ˝w lewo˝. Taka systematyka umożliwia konsekwentne wskazywanie miejscowości kierunkowej na kolejnych tablicach, aż do wjazdu do tej miejscowości (lub na jej obwodnicę). Uzupełnieniem informacji kierunkowych są tablice szlaku drogowego, na których podaje się informacje o głównych miejscowościach na szlaku i odległościach do nich.
Przepisy ww. rozporządzeń dają organom zarządzającym ruchem na drogach szerokie kompetencje w zakresie oznakowania miast oraz innych miejscowości i obiektów o charakterze turystycznym.
Ponadto kwestie techniczne (porządkowe) zasad umieszczania informacji o miejscowościach kierunkowych na sieci dróg krajowych zarządzanych przez Generalną Dyrekcje Dróg Krajowych i Autostrad regulują przepisy zarządzenia nr 1 generalnego dyrektora dróg publicznych z dnia 9 stycznia 2009 r. w sprawie ustalenia miejscowości kierunkowych dla dróg krajowych. Ponadto w celu wprowadzenia jednolitych standardów opracowane zostały dokumenty: ˝Mapa oznakowania kierunkowego dla sieci dróg krajowych na obszarze Polski˝ oraz ˝Mapa oznakowania kierunkowego dla docelowego przebiegu autostrad i dróg ekspresowych w Polsce˝.
Mając na uwadze powyższe, uprzejmie informuję, iż obowiązujące regulacje prawne - zarówno w zakresie znaków i sygnałów drogowych, jak i zarządzania ruchem - zapewniają, w mojej ocenie, stosowanie logicznego i czytelnego oznakowania dróg, w tym m.in. oznaczenie drogi dojazdu do miejscowości uzdrowiskowej Krynica-Zdrój. Dlatego też nie zachodzi potrzeba zmiany przepisów aktów prawnych regulujących kwestie stosowania znaków kierunku i miejscowości na drogach publicznych.
Z poważaniem
Sekretarz stanu
Zbigniew Rynasiewicz
Warszawa, dnia 15 lipca 2013 r.