12 punkt porządku dziennego:

Poseł Tadeusz Iwiński:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W historii ludzkości, nie tylko w dziejach religii, symbole zawsze odgrywały i odgrywają znaczną rolę, bo i rocznice, i święta są symbolami. Jak pięknie pisał w swojej ˝Księdze piasku˝ Jorge Luis Borges, wybitny pisarz argentyński, który nie doczekał Nobla, słowa i symbole zakładają wspólną pamięć. Ale problem polega na tym, że często nie ma wspólnej pamięci, wspólna pamięć jest zablokowana przez poważne spory polityczne, dlatego chciałbym w pełni zgodzić się z tym, o czym mówił przed chwilą pan marszałek Stefaniuk. Polacy także wnieśli ogromny wkład w zwycięstwo nad faszyzmem.

    II wojna światowa wbrew temu, co mówiła tu przedstawicielka Platformy, zakończyła się dopiero 2 września wraz z kapitulacją Japonii. Możemy mówić o zakończeniu II wojny światowej w Europie...

    (Poseł Stefan Niesiołowski: W Europie.)

    ...ale ona tak nie mówiła. W ogóle potrzebna jest niezwykła precyzja, jeśli chodzi o określenia, daty, liczby, za chwilę do tego wrócę. Nawet panu prof. Niesiołowskiemu, który zwykle jest precyzyjny, w kilku momentach tej precyzji zabrakło, o czym za chwilę. Generalnie zgadzam się, że jest wiele wątpliwości, jeśli chodzi o ten postulat i projekt ustawy.

    Polacy wnieśli ogromny wkład w to zwycięstwo, walcząc pod Monte Cassino, o Narwik, na plażach Normandii i pod Lenino. Rzeczywiście w Polsce zginęło również 600 tys. żołnierzy radzieckich. A z punktu widzenia tego, że dzisiaj Białoruś jest odrębnym państwem - bo podawane są tu liczby - jeszcze większy procent, jeśli chodzi o poszczególne narody, które zginęły w II wojnie światowej, stanowią Białorusini. Zginęło ich nawet więcej niż Polaków i Rosjan. Ale nie o tym jest dzisiaj mowa. Otóż ani marszałek Niesiołowski, ani pan poseł Dziuba nie przedstawili tego, co rzeczywiście odbyło się tu 14 grudnia i co odbywało się wcześniej. Otóż ja w imieniu Klubu Poselskiego SLD od początku zgłaszałem poprawkę, w zasadzie taką, którą dzisiaj przejęła Platforma Obywatelska, żeby ustanowić - maleńka różnica - święto zwycięstwa. Tu jest propozycja - nie ma to istotnego znaczenia - dnia 8 maja oczywiście. Odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawczej. Zarówno głosami PiS-u, jak i głosami Platformy moja poprawka została odrzucona. Z przykrością to mówię. 19 grudnia zabrałem głos przed głosowaniem, bo to nie było tak, że coś było, i starałem się uświadomić Wysokiej Izbie - cieszę się, że było zrozumienie marszałka Sikorskiego, z którym się często nie zgadzam, i przewodniczącego klubu Platformy Obywatelskiej - że przecież w przeciwnym razie będziemy jedynym państwem dawnej koalicji alianckiej, w którym formalnie nie będzie żadnego święta. Dlatego cieszę się, że Platforma - lepiej późno niż wcale - przejęła tę ideę.

    W zasadzie powiedziano tu o najważniejszych rzeczach. Jeżeli mówiłem o braku precyzji, to np. pan prof. Niesiołowski mówił, że w przypadku 9 maja chodzi tylko o kraje satelickie. Nie wydaje mi się, żeby Izrael był krajem satelickim, a w Izraelu do dzisiaj obchodzony jest 9 maja. Ubolewam też, że są błędy drukarskie, ale sami zgłosiliście dodatkowy druk, mówiąc, że są błędy pisemne. Reims się piszę inaczej. W Reims, dzisiaj 200-tysięcznym mieście w Szampanii, rzeczywiście podpisano tamtą pierwotną kapitulację. Nie było też wtedy Rosji. W uzasadnieniu dwukrotnie mówi się o Rosji. Był Związek Radziecki, czyli była Rosja jako część geograficzna.

    A więc, konkludując, cieszę się, że ten projekt trafił tu po tej długiej peregrynacji czasowej, po tym, co stało się 19 grudnia. Myślę, że on zostanie przyjęty. Chciałbym go poprzeć w imieniu Klubu Poselskiego SLD. Być może zdąży - oby tak było - zakończyć całą drogę ustawodawczą, żeby jeszcze teraz 8 maja był czczony. Przypomnę, że rok temu 8 maja prezydent Bronisław Komorowski razem z prezydentem Hollande’em składał wieńce pod Łukiem Triumfalnym, przy Grobie Nieznanego Żołnierza, właśnie 8 maja. Dziękuję bardzo.