25 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Infrastruktury oraz Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (druki nr 2748 i 2837).

Poseł Piotr Chmielowski:

    Dziękuję.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister! Mam zaszczyt w imieniu Sojuszu Lewicy Demokratycznej przedstawić nasze stanowisko wobec sprawozdania komisji o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.

    Jest to kolejna ustawa, której zadaniem jest implementacja prawa unijnego, opisywanych dyrektyw. Nie będę tego powtarzał, pan poseł Litwiński zrobił to z dużym rozmachem, więc nie ma sensu robić dwa razy tego samego. Otóż jest to klasyczny projekt czy też klasyczna ustawa, którą tak jak zawsze - przynajmniej w czasie mojej trzyletniej obecności tutaj w parlamencie nie było tu żadnego wyjątku - uchwalamy na koniec okresu, tuż przed nałożeniem jakichś kar, podczas gdy przynajmniej projekty dyrektyw były znane od 2008 r. Nie będę uczył koleżanek i kolegów posłów, jak to wygląda w Unii Europejskiej. Przede wszystkim zaczyna się od pomysłu i wywieszenia pewnych tez czy pewnych projektów na stronach Komisji Europejskiej. Już wtedy ministerstwo, bez względu na to, kto rządzi, powinno natychmiast to analizować i sprawdzać, a przede wszystkim pytać się, to jest pierwsza rzecz, pytać w tym wypadku armatorów, te osoby, których to dotyczy, tak aby błyskawicznie zaproponować zmiany albo po prostu taki projekt poprzeć, z jednoczesnym wydaniem komunikatów dla, nazwijmy to, beneficjentów tej ustawy, aby byli w stanie się przygotować. Mamy w tej chwili rok 2014, to średnio licząc sześć lat od pomysłu. Przez sześć lat można było zrobić bardzo wiele, a przynajmniej świadomość tego, że to nastąpi, byłaby duża. Oczywiście, tak jak zawsze, przez ostatnie w tym wypadku siedem lat nie zrobiono nic, przynajmniej jeżeli chodzi o ten rząd.

    W tej sytuacji nie dziwią protesty, nie dziwią opinie, nie dziwi pewnego rodzaju wyliczanka, już nie tylko ze strony armatorów, ale przede wszystkim ze strony rządu czy osób, które uzasadniają czy opiniują te zmiany, że może dojść do zamiany przewoźnika, że mogą się gdzieś tam pojawić straty. A to wszystko odbywa się pod olbrzymią presją, pani minister, nazwijmy to, społeczeństwa, które chce oddychać świeżym powietrzem, akonto tego, że zrobimy coś źle. Takie zmiany przygotowuje się przez długi okres, począwszy od tego, że zachęca się na przykład do zmiany - może przesadzam w tej chwili - silników czy sprzętu lub modernizacji tego, co pływa po naszych wodach czy ma do nas przypływać. Ale na to potrzeba wielu lat. Człowiek, który nie wie, że dzisiaj będzie się musiał dostosować do normy europejskiej, gdyby to wiedział osiem lat temu, może podjąłby inne decyzje biznesowe i spełnił to już dawno. To samo dotyczy dostawców paliw, to samo dotyczy infrastruktury portowej i wszystkich tych elementów.

    Tacy posłowie jak ja, którzy mają pełną świadomość czy posiadają w miarę dużą wiedzę w temacie, zawsze zastanawiają się, co jest w tej chwili ważniejsze - posłuchać Unii Europejskiej, oczywiście w cudzysłowie, dyrektyw, wszystkich przepisów, już nie będę wymieniał organizacji, które za tym stoją, czy kierować się zdrowym rozsądkiem i jak gdyby zadbać o interes gospodarczy, przeciwstawiając się oczywiście interesom zwykłych obywateli, którzy muszą wdychać te spaliny. Z tym jest zawsze duży problem, szczególnie w sensie wytłumaczenia tego na przykład kolegom z mojego klubu, których muszę w jakiś sposób uświadomić, co z tym zrobić. To wstyd, że praktycznie jeśli chodzi o każdą dyrektywę unijną czy każdy przepis unijny, debatujemy nad tym na ostatnią chwilę. Nie wiem, jutro podejmiemy decyzję, w jaki sposób będziemy głosować, ale jestem bardzo sceptyczny. (Dzwonek) Dziękuję bardzo.