4 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Administracji i Cyfryzacji oraz Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o systemie informacji oświatowej (druki nr 1794 i 1894).

Poseł Marzena Dorota Wróbel:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pragnę przedstawić stanowisko mojego klubu odnośnie do nowelizacji ustawy dotyczącej systemu informacji oświatowej, druk nr 1794.

    Ten system informacji oświatowej powstał po to, by w sposób precyzyjny dzielić pieniądze z części oświatowej subwencji ogólnej pomiędzy poszczególne jednostki samorządu terytorialnego, które są organami prowadzącymi szkoły i placówki, a inne organy prowadzące.

    On rzeczywiście przez lata, mówię o starym systemie, funkcjonował w zasadzie bez wielkich zastrzeżeń. Zbierane były tylko te dane, które organowi prowadzącemu i ministerstwu były niezbędne do tego, by precyzyjnie wyliczać subwencję. Stary system informacji oświatowej zawierał przede wszystkim dane liczbowe dotyczące uczniów, natomiast nie zawierał danych identyfikacyjnych i tzw. danych dziedzinowych, czyli takich, które o uczniu gromadziła szkoła czy gromadził generalnie system w ramach funkcjonowania. Często te dane dziedzinowe to są dane wrażliwe czy bardzo wrażliwe, bo tutaj pojawiają się informacje chociażby o orzeczeniach poradni o systemie specjalnego kształcenia itd. To są dane wrażliwe.

    W starym systemie informacji oświatowej te dane nie były uwypuklane, natomiast, nie wiedzieć dlaczego, Ministerstwo Edukacji Narodowej wymyśliło sobie, że trzeba stworzyć system, który potocznie, literacko zwany jest systemem wielkiego brata, czyli zebrać maksymalnie dużą ilość danych na temat każdego ucznia. Tak jak powiedziałam, miały to być dane identyfikacyjne i dane dziedzinowe. Wydaje się, że rzeczywiście należy zadać pytanie, po co te dane są zbierane, bo nie sądzę, by one były istotne, jeśli chodzi o potrzeby rachunkowości szkolnej - myślę tutaj oczywiście o przydzielaniu subwencji oświatowej - te dane są zbędne.

    Wczoraj uczestniczyłam w kilkugodzinnym pokazie w Ministerstwie Edukacji Narodowej. Chciałam sprawdzić, jak wygląda nowy system informacji oświatowej i czy rzeczywiście nie trzeba będzie powtarzać pracy, którą proponuje wnioskodawca, tzn. czy osoba prowadząca ten system w szkole nie będzie musiała wykonywać podwójnej pracy i wprowadzać danych zarówno do nowego, jak i do starego systemu edukacji oświatowej, bo, jak już mówili moi poprzednicy, ministerstwo zaproponowało, aby obydwa systemy, nowy i stary, funkcjonowały do 2017 r. ze względu na to, że przy wprowadzaniu danych pojawiło się bardzo wiele niezgodności.

    Rzeczywiście oglądałam tę prezentację. Sądzę, że istnieje duża szansa, aczkolwiek pewności nie mam, iż dane z nowego SIO w sposób automatyczny zostaną przełożone na stare SIO, natomiast powstaje podstawowe pytanie, które już tutaj było stawiane przez część moich przedmówców: Po co w ogóle ministerstwu tak potężna baza danych, która identyfikuje w zasadzie każdego ucznia? Wydaje się, że tutaj istnieją jakieś inne dodatkowe cele, o których ministerstwo chyba nas do końca nie informuje. Ta potężna baza danych, wydaje mi się, jest niepotrzebna.

    W związku z powyższym mój klub będzie głosował przeciwko tej nowelizacji ustawy, aczkolwiek muszę powiedzieć, że urzędnicy ministerialni faktycznie bardzo napracowali się przy tym projekcie i nie dostrzegam winy po ich stronie, bo to nie jest ich wina, że nowy system nie współpracuje z systemem PESEL. (Dzwonek) Sądzę, że dalej nie będzie współpracował, także po 2017 r. Natomiast bardzo krytycznie odnoszę się do szefów tychże urzędników, czyli do szefostwa Ministerstwa Edukacji Narodowej, bo cel tworzenia nowego systemu informacji oświatowej jest po prostu niejasny. Te cele, które sformułowało ministerstwo, nijak mają się do tak potężnego zbioru danych, który ministerstwo proponuje gromadzić.

    Uważam również, że ministerstwo edukacji powinno...

    Wicemarszałek Eugeniusz Tomasz Grzeszczak:

    Pani poseł, czas minął. Proszę o konkluzję.

    Poseł Marzena Dorota Wróbel:

    ...nauczyć się standaryzować swoje propozycje. Moi przedmówcy mówili także o tym, że takie systemy powinny być testowane wcześniej. Nie powinno sprawdzać się tego, jak one funkcjonują, na żywym organizmie. W związku z tym będziemy za odrzuceniem tego projektu.