1 i 2 punkt porządku dziennego:

  1. Informacja prezesa Rady Ministrów na temat wyników negocjacji w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2014-2020.
  2. Sprawozdanie Komisji do Spraw Unii Europejskiej, Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w Unii Gospodarczej i Walutowej pomiędzy Królestwem Belgii, Republiką Bułgarii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Estońską, Irlandią, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Republiką Włoską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Węgrami, Maltą, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Portugalską, Rumunią, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką, Republiką Finlandii i Królestwem Szwecji, sporządzonego w Brukseli dnia 2 marca 2012 r. (druk nr 961 i 999).

Poseł Tadeusz Iwiński:

    Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Mimo tylu godzin, mówię z przykrością, ta debata jest trochę jak cicer cum caule - groch z kapustą. Lepiej byłoby, żeby była odrębna debata o pakcie fiskalnym, jak było zapowiedziane kilka miesięcy temu. Od razu moje pierwsze pytanie. Pakt nie ma jeszcze dwóch miesięcy. Trzech najważniejszych ministrów francuskich powiedziało kilka dni temu, że Francja w tym roku nie będzie miała deficytu budżetowego mniejszego niż 3%, więc powinna zostać ukarana 2 mld euro. Jakie jest stanowisko Polski? Nie jesteśmy w pakcie, nie będziemy decydowali. Czy to się nie zaczyna sypać?

    Po drugie. Mówimy dzisiaj głównie, w większym stopniu, o budżecie Unii. Ale Alain Lamassoure, który jest byłym ministrem i szefem komisji budżetu Parlamentu Europejskiego, mówi jasno, Komisja Europejska to mówiła nie raz: dopóki Unia nie będzie miała własnych źródeł dochodu, dopóty budżet nie będzie miał więcej niż te nędzne ok. 1% PKB. Najważniejszym możliwym źródłem jest podatek od transakcji finansowych. (Dzwonek) Proponowano go jeszcze kilkaset lat temu na giełdzie londyńskiej. Później Keynes, później Tobin 35 lat temu. Dlaczego polski rząd, w tej sprawie nie raz występowałem z interpelacjami, zachowuje się jak struś? Dlaczego nie ma jasnego stanowiska? My właśnie powinniśmy się za tym opowiedzieć. Jeżeli to byłaby nawet 1/100 procenta, to dochody wyniosłyby kilkadziesiąt miliardów euro. (Oklaski)