Strona którą oglądasz dotyczy poprzedniej kadencji sejmu. Aktualne informacje znajdziesz tutaj

27 punkt porządku dziennego:


Przedstawiona przez prezesa Rady Ministrów ˝Koncepcja przestrzennego zagospodarowania kraju 2030˝ (druk nr 169) wraz ze stanowiskiem Komisji Infrastruktury, Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej (druk nr 307).


Poseł Leszek Aleksandrzak:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie i Panowie Posłowie! Pozwólcie, że w imieniu klubu Sojusz Lewicy Demokratycznej wspólnie z posłem Czykwinem przedstawimy naszą opinię o koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju do roku 2030.

    Koncepcja ta jest jednym z najważniejszych krajowych dokumentów strategicznych - określa cele i kierunki polityki przestrzennej, przewiduje działania o charakterze prawnym i instytucjonalnym, wskazuje także zasady i sposób koordynacji rozwoju terytorialnego kraju.

    Polska potrzebuje takiego dokumentu ze względu na rosnące znaczenie terytorialnego wymiaru procesów rozwojowych oraz zasadniczą zmianę uwarunkowań społecznych, gospodarczych i przestrzennych po akcesji Polski do Unii Europejskiej.

    W tym kontekście pojawia się pytanie, dlaczego autorzy koncepcji wybrali horyzont czasowy określony na rok 2030. Rozumiem, iż wynika to z raportu ˝Polska 2030. Wyzwania rozwojowe˝, ale zwracamy uwagę na to, iż tak strategiczny dokument powinien mieć chyba dłuższą możliwość funkcjonowania niż tylko do roku 2030.

    Na tle tego obszernego dokumentu chciałbym przedstawić kilka uwag do niego, gdyż nie da się odnieść do całego dokumentu nawet w ciągu 15 minut.

    Przyjmując, że istotą polityki jest wyznaczanie celów i określanie środków ich realizacji, należy pozytywnie odnieść się do zaproponowanych w projekcie koncepcji celów polityki przestrzennego zagospodarowania kraju. Uwzględniają one bowiem aktualne wyzwania, przed jakimi stoi polska przestrzeń, która musi być przygotowana na obiektywnie uwarunkowane procesy globalizacji i metropolizacji, przy jednoczesnym respektowaniu zasady zrównoważonego rozwoju i egalitaryzmu przestrzennego.

    (Poseł Izabela Kloc: Dwa sprzeczne...)

    Musi być też...

    Pani poseł później może się odnieść i sprostować, chociaż nie odnoszę się do pani poseł.

    (Poseł Izabela Kloc: Przepraszam.)

    Musi być też odporna na liczne zagrożenia o różnym charakterze: naturalnym, cywilizacyjnym, militarnym.

    Spodziewanym efektem osiągnięcia zakładanych celów, a zarazem ich układem odniesienia jest zapisana w rozdziale III projektu wizja zagospodarowania kraju w roku 2030. Została ona zarysowana w sposób bezwariantowy, przy założeniu sprzyjającego scenariusza wszelkich możliwych determinant i czynników rozwoju. Być może jest to zbyt optymistyczny wariant. Zakłada on, że i wzrost gospodarczy, i wszystkie elementy będą zrealizowane w sposób prawidłowy. Czy nie należałoby też wariantowo podejść do tego, iż być może nie wszystko będzie najlepiej się realizować?

    Dokument ten zawiera wiele innowacyjnych sposobów i technik podejścia do polityki przestrzennej w kraju. Wyrazem tego jest między innymi policentryczna metropolia sieciowa, objęcie koncepcją także polskiej strefy ekonomicznej na morzu, zdefiniowanie przesłanek ładu przestrzennego na poziomie makro, kompleksowe określenie różnego rodzaju obszarów funkcjonalnych czy identyfikacja problemów zagospodarowania przestrzennego o charakterze europejskim i transgranicznym. Dlatego można stwierdzić, że w kontekście kształtowania polityki przestrzennej w państwach Unii Europejskiej jest to dokument spełniający niezbędne warunki brzegowe.

    Pragnę w tym miejscu zasygnalizować wątpliwości odnośnie do określenia w koncepcji liczby metropolii, a przede wszystkim ich rozmieszczenia w układzie terytorialnym kraju. Mam świadomość, iż projektując sieć miast metropolitarnych, trzeba było przyjąć określone kryteria i z pewnością do takich należy liczba ludności. Założony w koncepcji próg 300 tys. mieszkańców nie może jednak być traktowany w sposób sztywny, niedopuszczający odstępstw. Mam na myśli nieumieszczenie w sieci miast metropolitarnych Białegostoku, którego liczba mieszkańców tylko nieznacznie odbiega od założonej w koncepcji progowej granicy. Zwracam uwagę, iż w tak zarysowanej koncepcji tzw. ściana wschodnia naszego kraju będzie posiadała tylko jeden ośrodek metropolitarny - Lublin, a pozostałe miasta tego regionu, czyli przywołany wcześniej Białystok, a także Olsztyn, Rzeszów i Kielce, będą spełniały tylko niektóre funkcje miast metropolitarnych. Zasadne staje się zatem pytanie, czy w takiej sytuacji można mówić o likwidacji dysproporcji w rozwoju poszczególnych regionów naszego kraju, o skutecznym przezwyciężaniu zapóźnień cywilizacyjnych na terenach tzw. ściany wschodniej, przekładających się na poziom i warunki życia codziennego mieszkańców.

    Kontynuując ten wątek, pragnę zwrócić uwagę, iż władze samorządowe wielu miast, z którymi konsultowano koncepcję, wyrażają zaniepokojenie i obawy, że rozwój kraju oparto na największych miastach, jak Warszawa, aglomeracja katowicka, gdańska, ośrodki takie jak Poznań, Łódź czy Szczecin, dyskryminując mniejsze ośrodki. Wymienione ośrodki to metropolie, które są miejscem koncentracji funkcji gospodarczych, politycznych, administracyjnych, społecznych oraz kulturalnych. To one mają stanowić główne ośrodki rozwoju gospodarczego, gdzie będą koncentrować się inwestycje infrastrukturalne o znaczeniu ogólnopolskim, sieć kolejowa, autostrad i dróg krajowych, i miasta te coraz bardziej będą się rozwijały. Rodzi to zagrożenie, że cały wysiłek inwestycyjny, skupiony w kilku ośrodkach, pogłębi jeszcze bardziej już dziś istniejące dysproporcje rozwojowe. Konsekwencją tej koncepcji może być budowa Polski dwóch prędkości, z tym że druga z tych prędkości skazuje prowincję, czyni z niej swoisty skansen. W takiej sytuacji jest bardzo wiele miast. Można wymienić choćby Kalisz, Siedlce, Włocławek i wiele, wiele innych.

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Podsumowując, należy stwierdzić, że projekt ˝Koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju 2030˝ to z pewnością interesujące i potrzebne opracowanie dotyczące tej problematyki. Mając na względzie zasygnalizowane w moim wystąpieniu wątpliwości, obawy i zagrożenia, nie może to oznaczać, że należy zrezygnować z jego udoskonalania. Klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej apeluje o dokonanie zmian zaproponowanych w wystąpieniach. W przypadku braku zapewnień o takich zmianach będziemy zmuszeni głosować przeciw przyjęciu tego dokumentu. Jednocześnie musi nam towarzyszyć świadomość, iż debata o przyszłości nie może prowadzić do zaniechań w rozwiązywaniu bieżących problemów. A pragnę przypomnieć Wysokiej Izbie, iż wiele polskich miast i gmin do tej pory nie ma planów zagospodarowania przestrzennego. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

    (Poseł Izabela Kloc: Brawo!)



Poseł Leszek Aleksandrzak - Wystąpienie z dnia 25 maja 2012 roku.


73 wyświetleń

Zobacz także:




Zobacz także:






Poseł Leszek Aleksandrzak - Wystąpienie z dnia 24 czerwca 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 97 Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o...

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy

Poseł Leszek Aleksandrzak - Wystąpienie z dnia 24 czerwca 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 97 Sprawozdanie Komisji o uchwale Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy...

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy

Poseł Leszek Aleksandrzak - Wystąpienie z dnia 25 czerwca 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 97 Sprawozdanie Komisji o poselskim projekcie ustawy o kształtowaniu...

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy

Poseł Leszek Aleksandrzak - Wystąpienie z dnia 21 lipca 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 97 Sprawozdanie Komisji o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o...

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy


Poseł Leszek Aleksandrzak - Wystąpienie z dnia 24 września 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 101 Sprawozdanie Komisji o komisyjnym projekcie ustawy o zmianie ustawy o...

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy