1 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (druki nr 29 i 41).

Poseł Ryszard Zbrzyzny:

    Dziękuję serdecznie.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nim przejdę do omawiania szczegółowych uzasadnień naszego stanowiska w odniesieniu do sprawozdania Komisji Finansów Publicznych dotyczącego tzw. ustawy okołobudżetowej, pozwolę sobie, coby później nie zapomnieć, złożyć na ręce pana marszałka propozycje naszych poprawek. Właściwie wszystkie poprawki polegają na tym, że proponujemy skreślić kilka artykułów z tejże ustawy, coby polepszyć sytuację obywateli Rzeczypospolitej i coby ta ustawa nie była tak uciążliwa wobec coraz bardziej pogarszającego się poziomu życia bardzo wielu grup społecznych w Polsce. Proszę bardzo, panie marszałku.

1 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (druki nr 29 i 41).

Poseł Ryszard Zbrzyzny:

    Dziękuję serdecznie.

    Przechodząc już do samej ustawy, chcę powiedzieć, że projekt ustawy budżetowej na rok 2012, który będzie przedmiotem debaty w Wysokiej Izbie za chwilę, czy za godzinę, czy za dwie godziny, został złożony do laski marszałkowskiej z naruszeniem podstawowych zasad prawnych, a więc prawa konsultacji, wynikającego z ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, bowiem w jej składzie są przecież przedstawiciele rządu, przedstawiciele organizacji pracodawców, ale przede wszystkim przedstawiciele organizacji pracobiorców, a więc tych, których dotyczy to bezpośrednio i w najszerszym zakresie, jednak nie otrzymali oni możliwości wypowiedzenia się w sprawie projektu ustawy budżetowej. Nie dotrzymano procedur wynikających z ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i taki projekt ustawy w dniu 7 grudnia pojawił się w Sejmie.

    Konsekwencją tego projektu ustawy jest oczywiście projekt tzw. ustawy okołobudżetowej, który w tej chwili omawiamy, a który w swojej treści koresponduje z treścią ustawy budżetowej. Właściwie jest integralną częścią ustawy budżetowej, bowiem ona zapewnia przychody budżetu państwa w tych działach, w tych częściach, które zmieniają się w stosunku do powszechnie obowiązującego dzisiaj prawa. Ubolewam nad tym, że także ten projekt ustawy, tzw. ustawy okołobudżetowej, nie był przedmiotem obrad Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych. Jest to kuriozalne zdarzenie, zdarzenie, które nie miało miejsca w żadnych procedurach przyjmowania prawa budżetowego na kolejne lata obrachunkowe w przeszłości. Myślę, że należałoby z tego wyciągnąć stosowne wnioski.

    Kolejna uwaga dotyczy problemu konstytucyjnego. Mamy poważne wątpliwości, czy regulacje, które zamierzamy uchwalić w Wysokiej Izbie, są zgodne z konstytucją i czy nie będą mogły być kiedyś, niebawem przedmiotem zaskarżenia przed Trybunałem Konstytucyjnym. Tyle, jeśli chodzi o wątpliwości o charakterze ogólnym.

    Głównym celem projektu ustawy, który w tej chwili jest rozpatrywany, a więc ustawy okołobudżetowej, jest właściwie zwiększenie danin na rzecz Skarbu Państwa. Jest to skutek podwyższenia akcyzy i jeszcze innych elementów podatkowych. Skutek netto jest taki, że w wyniku regulacji przyjętych w tymże projekcie ustawy wpłynie do budżetu państwa około 3 mld zł więcej. To z jednej strony. Z drugiej strony nastąpi zmniejszenie świadczeń na rzecz osób, które potrzebują pomocy z budżetu państwa.

    Już nie mówię o wynagrodzeniach sfery budżetowej, ale mówię o osobach niepełnosprawnych, mówię o emerytach, rencistach, mówię o osobach gorzej uposażonych, które oczekują pomocy ze strony państwa czy różnych instytucji państwa, których środki pochodzą z budżetu państwa. Jest to skutek w granicach 0,5 mld zł. Co to oznacza w praktyce? Że będzie 0,5 mld zł mniej środków wypłaconych na rzecz tych ludzi, którzy są dzisiaj w trudnej sytuacji, często nie z własnej przyczyny. Summa summarum wynik netto dla budżetu to jest oczywiście 3,5 mld zł.

    A więc z taką polityką, tak realizowaną, w taki sposób realizowaną Klub Poselski Sojusz Lewicy Demokratycznej zgodzić się nie może, bowiem konsekwencją takiej polityki jest rosnąca inflacja. Dzisiaj inflacja liczona listopad 2011 r. do listopad 2010 r. sięga już prawie 5% i wszystko wskazuje, że przy realizacji strategii, która wynika z tego projektu ustawy, inflacja nie będzie się zmniejszała, ale będzie się powiększała, co w konsekwencji spowoduje oczywiście spadek dochodów realnych, osłabienie naszego pieniądza, a w konsekwencji oczywiście pogorszenie się kondycji rozwojowej naszego kraju. Być może jest to pozytywne, na pewno jest to pozytywne dla budżetu państwa, bo przy presji inflacyjnej będą większe przychody budżetu państwa, ale to na krótką metę, bo w dłuższym przedziale czasowym oczywiście nie będzie pozytywnych elementów.

    I tak, przechodząc do szczegółów, nie wyrażamy zgody na to, żeby Fundusz Pracy służył zupełnie innym celom niż te, dla których został powołany, bowiem Fundusz Pracy ma realizować cele określone w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Cele te to zapewnienie pełnego i produktywnego zatrudnienia, zwiększenie mobilności zawodowej, także rozwój kapitału ludzkiego oraz wysoka jakość pracy. To są główne cele tego funduszu, a z propozycji, które w tej chwili są zawarte w procedowanym dzisiaj projekcie ustawy, wynika, że Fundusz Pracy ma także realizować cele związane ze specjalistycznymi szkoleniami lekarzy, dentystów, pielęgniarek. Być może to ważny tytuł, ważne zadanie, ale pytanie, czy ma to być realizowane z Funduszu Pracy, jeśli jednocześnie pomniejsza się przy tym o około 720 mln zł możliwości wspierania aktywnych form zwalczania bezrobocia.

    Kwoty na aktywne formy zwalczania bezrobocia w roku 2011 zostały zmniejszone w stosunku do roku 2010 o połowę i w roku 2012 planuje się kolejne zmniejszenia. Summa summarum, porównując 2012 r. do 2010 r., to jest około 50% tamtych środków z roku 2010. W praktyce oznacza to, że w lipcu, a najdalej w sierpniu 2011 r. i 2012 r. urzędy pracy nie dysponowały i nie będą dysponowały żadnymi środkami na te formy zwalczania bezrobocia. Z taką polityką zgodzić się nie możemy i zgłaszamy w tej sprawie stosowną poprawkę.

    Nie zgadzamy się też z zamrożeniem funduszu świadczeń socjalnych. Skutek dla budżetu praktycznie jest niewielki, liczony w kilkudziesięciu milionach złotych, a problem jest wielki, bowiem fundusze świadczeń socjalnych służą, służyły i pewnie będą służyć tym ludziom, tym pracownikom, tym obywatelom, którzy pomocy państwa, pomocy swojego pracodawcy potrzebują, by przeżyć od 15 do 15 czy też od 30 do 30. Ograniczenie możliwości finansowania tych zadań przez fundusz świadczeń socjalnych odbije się także pośrednio negatywnie na budżecie państwa, bo pojawi się większa rzesza ludzi, którzy będą potrzebowali pomocy z systemu pomocy społecznej. Summa summarum nie wiem, czy ten wynik będzie wynikiem dodatnim.

    Oczywiście nie popieramy - i zgłaszamy stosowną poprawkę - tak radykalnego podwyższenia akcyzy na olej napędowy. W tej sprawie nie można bronić się różnymi regulacjami ustawowymi Unii Europejskiej, bowiem gdyby ta regulacja została przyjęta, to w stosunku do malejącego poziomu płac realnych, a więc w stosunku do malejącego poziomu dochodowego obywateli Rzeczypospolitej, cena oleju napędowego w Polsce będzie największa w Unii Europejskiej, czyli w tym zakresie będziemy najlepsi, będziemy krezusami, liderami w tej statystyce, a sądzę, że nie o to chodzi. Obserwuje się windowanie cen paliw, przypomnę tu o akcyzie na węgiel i koks, która rośnie, a więc rosną ceny paliw energetycznych, paliw, które są motorem dla gospodarki, ale także są elementem zwiększającym trend inflacyjny. Dlatego inflacja, zamiast maleć - zamiast jej tłamszenia, duszenia - będzie rosła, a więc tym sposobem w związku z tą inflacją obywatele Rzeczypospolitej będą mieli coraz mniejszą siłę nabywczą swoich już niskich dochodów i poziom życia w sposób znaczący będzie oczywiście obniżał się.

    Nie zgadzamy się także z tym, aby Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych był dotowany z budżetu państwa kwotami mniejszymi, niż to miało miejsce do tej pory. Mianowicie chodzi o dofinansowanie pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne wynagrodzeń tych osób. W dotychczasowej praktyce to był poziom około 55%, dzisiaj w projekcie ustawy okołobudżetowej proponuje się do 30%. Podkreślam słowo ˝do˝, bo może to być mniej niż 30%, a w ustawie budżetowej na rok 2012 to jest mniej niż 30%, dokładnie jest to 25,8%, jeśli dobrze pamiętam treść tej ustawy. W kolejnym roku obrachunkowym może się okazać, że to będzie 5%, bo określenie ˝do˝ oznacza od 0% do 30%. Co to oznacza w praktyce? W praktyce oznacza to, że Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie będzie mógł realizować innych zadań nałożonych na ten fundusz, bo będzie musiał refundować środki na wynagrodzenia osób niepełnosprawnych, gdyż to jest przymus ustawowy. Tym sposobem Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych będzie obumierał i nie będzie służył w taki sposób, jakiego oczekiwałyby te środowiska, te osoby, a także obywatele Rzeczypospolitej. (Dzwonek)

    Na koniec, nie zgadzamy się z procedurami, które były ostatnio stosowane w Komisji Finansów Publicznych. Być może tzw. wrzutki - te 5 artykułów do projektu ustawy przyjętej przez rząd i przedstawionej Wysokiej Izbie - nie były napisane na pomiętej kartce, ale na pewno była to pomazana, pokreślona kartka. Akurat mam tu te kartki. Z takimi procedurami zgodzić się nie możemy. Właściwie te wrzutki - te regulacje - na dobrą sprawę niewiele mają albo nie mają nic wspólnego z budżetem państwa na rok 2012. Dlatego też prewencyjnie zgłaszamy poprawki o wykreślenie tych artykułów i naprawienie tego prawa w ramach innej procedury. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)