10 punkt porządku dziennego:

Przedstawienie przez prezesa Rady Ministrów programu działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania.

Poseł Józefa Hrynkiewicz:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na exposé pana premiera czekało dziś z nadzieją wielu Polaków. Wielu nie usłyszało w pana wystąpieniu o tym, co jest ich codzienną troską. Ponad 2 mln młodych Polaków wyemigrowało za chlebem. Nieskuteczne okazały się wezwania do powrotu. Młodzi Polacy nie wracają, bo nie mają do czego wracać. Nie ma dla nich we własnym kraju, w niepodległym państwie pracy, dochodów, mieszkania. Nie mogą oni założyć rodziny. Dla całego niemalże młodego pokolenia dobrze wykształconych Polaków zabrakło miejsca we własnym kraju. (Gwar na sali)

    (Poseł Anna Paluch: Panowie posłowie, możecie nie przeszkadzać?)

    (Głos z sali: Ale to się odnosi do obu stron.)

    Czy to ma być kolejne stracone pokolenie?

    Z pana przedłożenia, panie premierze, wynika, że to głównie starzy ludzie mają ponieść koszty kryzysu. Wolnorynkowa reforma emerytalna realizowana z uporem prowadzi do masowej nędzy ludzi starych i niepełnosprawnych. Ustawa o emeryturach kapitałowych obniża wartość emerytury o połowę. Emerytura, która jeszcze w 2008 r. wynosiła 1000 zł, w 2014 r. przy tym samym stażu i takich samych opłaconych składkach wyniesie 500 zł. Tak działa mechanizm emerytur kapitałowych. Panie premierze, proszę to powiedzieć osobom, które przechodzą na emerytury. Co pan premier zamierza zrobić z otwartymi funduszami emerytalnymi, głównym źródłem długu publicznego i przyczyną nędzy starych ludzi? Dla rozwiązania problemu otwartych funduszy emerytalnych nie wystarczy przecież pozbyć się z rządu pani Jolanty Fedak, która miała rozum i odwagę walczyć z lobby finansowym, z determinacją broniła praw i interesów emerytów. Opóźnienie przejścia na emeryturę ma być źródłem wielkich oszczędności dla finansów publicznych, jednakże z badań Głównego Urzędu Statystycznego - powołuję się tutaj na wydawnictwo ˝Stan zdrowia ludności polskiej w 2009 r.˝ - wynika, że 55% osób w wieku 50-59 lat źle ocenia swój stan zdrowia, a w wieku 60-69 lat źle ocenia swój stan zdrowia aż 72% Polaków. Komu zatem chce pan premier przedłużyć wiek emerytalny? Ja nie kwestionuję potrzeby wydłużenia wieku emerytalnego, oczywiście dla tych, którzy chcą, a przede wszystkim dla tych, którzy mogą pracować, jednak najpierw trzeba poprawić stan ochrony zdrowia, stan zdrowia ludności. To wymaga innej niż obecna dostępności publicznych usług w zakresie ochrony zdrowia, a przede wszystkim wyższej ich jakości. Konstytucja nakazuje równe traktowanie obywateli wobec prawa. Propozycja wydłużenia czasu pracy pracowników, którzy dziś zbliżają się do emerytury, narusza elementarną zasadę ochrony praw nabytych i praw w trakcie nabywania, chociaż pan premier zachowuje tę zasadę dla służb mundurowych. To jest elementarna zasada systemu zabezpieczenia społecznego. Jak pan premier zamierza rozwiązać problem rent inwalidzkich i rent sierocych? Ile będzie wynosiła renta w systemie kapitałowym? Jak będzie wyliczana?

    Nie ma w exposé problemu ubóstwa, choć to dziś troska większości rodzin z dziećmi, rodzin wielodzietnych, niepełnosprawnych, rolników, bezrobotnych, rencistów, emerytów, ale także co piątej osoby pracującej. Polska może pochwalić się tym, że 22% naszych dzieci wychowuje się w bardzo biednych rodzinach. To rekord w Unii Europejskiej. Bieda w Polsce ma twarz dziecka. Ale czyż osobom aspirującym do europejskiej elity, przyjmowanym na europejskich salonach wypada dziś mówić o skrajnym ubóstwie? Czy wypada wypominać, że świetnie sprywatyzowana stomatologia doprowadziła do takiego stanu, że 95% dzieci 12-letnich na Mazowszu ma próchnicę zębów?

    Nie ma w exposé nic o bezrobociu, tymczasem w Polsce jest blisko 2 mln bezrobotnych, a i ci, którzy wyemigrowali, wyjechali z powodu braku pracy. Niemal całe młode pokolenie jest bez pracy, młodym nie pomaga nawet bardzo dobre wykształcenie, ukończenie kilku fakultetów. Polska na własne życzenie stała się krajem nie centralnym, lecz peryferyjnym. W Polsce nie produkuje się nic ważnego, nowoczesnego, a do handlowania chińskimi wytworami naprawdę wystarczy byle jaka zawodówka. Małe miasta wyludniają się, młodzi ludzie uciekają od beznadziejności, nędzy, bezrobocia. Chciałabym zapytać panią marszałek: Jak żyje się na przykład w Szydłowcu, w mieście, które bije rekordy bezrobocia masowego i utrwalonego?

    (Głos z sali: Dawno zapomniała.)

    Czy bezrobocie zdaniem pana premiera to problem państwa, czy tylko problem bezrobotnych i ich rodzin. Jednakże ani masowe bezrobocie, ani zły stan zdrowia Polaków, ubóstwo rodzin czy pogłębiający się kryzys demograficzny nie są najważniejszym współczesnym problemem Polski i Polaków. Najważniejszym problemem współczesnej Polski jest dokonane w ostatnich latach świadome, celowe zniszczenie tego, co jest podstawą polityki. Nastąpiło mianowicie zniszczenie prawdziwej solidarności ludzkiej, solidarności społecznej, narodowej, zawodowej. Zamiast tego nakręcana jest międzyludzka rywalizacja ekonomiczna.

    (Poseł Rafał Grupiński: Same zgliszcza zostały.)

    Cynicznie stosowane są narzędzia sprymityzowanej liberalnej gospodarki rynkowej. Trawestując powiedzenie wczesnego merkantylizmu, człowiek może bogacić się tylko kosztem innego człowieka, muszą więc być biedni, żeby byli bogaci. Zamiast budowania solidarności i spójności społecznej jest nieustające przeciwstawianie jednych grup drugim. Mnożone są sztuczne konflikty między grupami zawodowymi, między miastem a wsią, regionami, pracownikami, rolnikami, służbami specjalnymi, pracodawcami starymi a młodymi. Spustoszenie w świadomości społecznej jest być może odwracalne, być może, ale z pewnością nie dla dzisiejszych pokoleń. Przykładem takiego spustoszenia jest obsesja na tle rolników. Jesteśmy krajem biednego chłopstwa - chciałoby się powtórzyć za wieloma uczonymi, którzy analizowali ten problem. Czy w walce z ubezpieczeniem społecznym rolników chodzi o ostateczne rozwiązanie kwestii chłopskiej, o czym mówiono jeszcze nie tak dawno? Czy chodzi o przekształcenie dumnych, honorowych gospodarzy w parobków? Co pan premier ma do zaproponowania starym rolnikom? Co pan ma do zaproponowania wychowującym dzieci rodzinom rolników, które nie mają przecież żadnych ulg, bo nie mają dochodu? Czy w rozwiązywaniu kwestii chłopskiej, czy w reformach, o których pan tu mówił, chodzi o odebranie rolnikom najpierw własności, a potem ich godności? (Oklaski)