10 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (druki nr 3773 i 3910).

Poseł Marek Kwitek:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panowie Ministrowie! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość dotyczące poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, druk nr 3773.

    Projekt zmiany ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych jest w swej treści bardzo lakoniczny, dotyczy jednego artykułu, mianowicie art. 22b ust. 4, ale niezwykle istotny z punktu widzenia kolizji obowiązków samorządu powiatowego i wojewódzkiego.

    Po raz kolejny okazuje się, jak ważne jest odpowiedzialne tworzenie prawa, przede wszystkim zgodnie ze sztuką prawodawczą i celem projektowanych rozwiązań. Oto bowiem ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych została uchwalona w dniu 3 lutego 1995 r. Ustawą z dnia 8 marca 2013 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, która weszła w życie w dniu 26 maja 2013 r., wprowadzono zapis, art. 22b ust. 4, zgodnie z którym marszałek województwa został wskazany jako organ egzekucyjny uprawniony do egzekucji należności za zobowiązania z tytułu dochodów związanych z wyłączaniem gruntów rolnych z produkcji. Celem tej zmiany było jednoznaczne doprecyzowanie, że to marszałek lub zarząd województwa ma prowadzić windykację wymienionych opłat, a nie starosta. Już na etapie prac legislacyjnych zmieniono treść projektowanej ustawy, zastępując wyrażenie ˝prowadzi windykację˝ wyrażeniem ˝jest organem egzekucyjnym˝. Ta, wydawałoby się, kosmetyczna zmiana spowodowała chaos terminologiczny i nie rozwiązała ostatecznie problemu dotyczącego tego, kto jest wierzycielem opłat z tytułu wyłączenia gruntów rolnych z produkcji. Przez dwa lata samorządy wzajemnie przerzucały na siebie przedmiotowy obowiązek.

    Skomplikowana terminologia prawnicza dotycząca definicji pojęć ˝wierzyciela˝ i ˝organu egzekucyjnego˝ na gruncie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji powodowała sprzeczne interpretacje. W kilku województwach wierzycielem był i nadal jest marszałek, natomiast w niektórych - był i nadal jest starosta. Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wyraźnie rozróżnia pojęcia ˝wierzyciela˝ i ˝organu egzekucyjnego˝.

    Powyższe spowodowało istotny problem natury ekonomicznej, bowiem starosta wydawał decyzje zezwalające na wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i jednocześnie prowadził windykację opłaty z tego tytułu, pomimo że nie posiadał na to zadanie środków, a ponadto opłaty te stanowią dochód samorządu województwa. Wskazanie zatem marszałka województwa jako wierzyciela i organu egzekucyjnego w zakresie należności i opłat rocznych z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji jest zasadne, ponieważ omawiane opłaty stanowią dochód budżetu samorządu województwa, w związku z czym wszystkie koszty dotyczące obsługi tych wierzytelności będą mogły być pokrywane z budżetu samorządu województwa. Wskazać przy tym należy, że projekt niniejszej ustawy został już poparty przez Związek Powiatów Polskich, a na jego zainicjowanie miało wpływ stanowisko Konwentu Marszałków Województw Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 września 2013 r.

    Zdaniem Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość proponowane zmiany są właściwe. Konkludując, wskazuję, że Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość popiera przedstawiony projekt ustawy. Wprowadzenie jednoznacznego przepisu określającego, że marszałek województwa jest zarówno wierzycielem, jak i organem egzekucyjnym należności wskazanych w ustawie, rozwieje powstałe wątpliwości interpretacyjne. Dziękuję bardzo. (Oklaski)