39 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3806).

Poseł Marek Balt:

    Dziękuję.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na początku chciałem polemizować z panią Godek, wnioskodawcą, ale to wystąpienie nie było wystąpieniem w obronie życia, ale wystąpieniem pełnym podłości i nienawiści.

    (Głos z sali: Panie marszałku, co to za słownictwo?)

    Po prostu nie zniżę się do polemizowania z kimś, kogo podnieca wielokrotne wypowiadanie słów: mordowanie, zabijanie, Oświęcim. Jest to poniżej mojej godności. Nie będę z tym polemizował. Dlatego tylko odczytam stanowisko klubu Sojusz Lewicy Demokratycznej, które mam zaszczyt zaprezentować, w sprawie obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz niektórych innych ustaw, druk nr 3806.

    Wysoka Izbo! Obecnie obowiązująca ustawa z 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży jest, według nas, zbyt restrykcyjna wobec problematyki przerywania ciąży. Jest ona wynikiem kompromisu wypracowanego w połowie lat 90. ubiegłego wieku mającego zapewnić, aby zabiegi przerywania ciąży nie były nadużywane, aby były dopuszczalne w razie ostatecznej konieczności. Kwestia przerywania ciąży jest wentylem bezpieczeństwa chroniącym zdrowie fizyczne i psychiczne kobiet bądź regulującym na wypadek niepozostawiających wątpliwości przypadków skrajnie nieprawidłowego rozwoju płodu. Kompromis ten został wypracowany z trudem, ale jednak lepiej lub gorzej funkcjonuje w Polsce przez ostatnie 20 lat.

    Art. 4a obecnie obowiązującej ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży pozwala, przy spełnieniu dodatkowych przesłanek, na przerwanie ciąży wyłącznie w trzech przypadkach: zagrożenia dla życia lub zdrowia kobiety, ciężkiego, nieodwracalnego upośledzenia płodu i gdy ciąża stanowi wynik czynu zabronionego, w praktyce najczęściej chodzi o czyn z art. 197 Kodeksu karnego, czyli przestępstwo zgwałcenia. Dodatkowe przesłanki, które muszą być spełnione, żeby zabieg mógł zostać zakwalifikowany jako dopuszczalny, to, obok zgody samej kobiety, stwierdzenie okoliczności skutkujących zagrożeniem życia lub zdrowia kobiety czy płodu, co musi być poświadczone przez lekarza innego niż dokonującego zabiegu. Jeżeli chodzi o ciążę będącą wynikiem przestępstwa, fakt przestępstwa musi zostać stwierdzony przez prokuratora. Oczywiście istotnym ograniczeniem jest cezura czasowa.

    Należy pamiętać, że przerwanie ciąży nigdy nie jest dla kobiety komfortem. Kobiety nie poddają się takim zabiegom dla przyjemności, z lekkim sercem, czystym sumieniem. To jest zawsze olbrzymi dramat, gdyż oprócz krytycznej sytuacji, w jakiej kobieta się znajduje, a która zmusza ją do takiego kroku, samo poddanie się zabiegowi pozostawia niezatarty ślad w pamięci. Odmówienie kobiecie, podkreślam, pomocy w sytuacjach, o których mowa w art. 4a obecnie obowiązującej ustawy, byłoby czystym barbarzyństwem i prowadziłoby do spotęgowania dramatu wielu kobiet, które w takiej krytycznej sytuacji się znalazły. Tymczasem zgodnie z procedowanym projektem ustawy nawet w tych trzech przypadkach przerwanie ciąży byłoby absolutnie zakazane. Taka restrykcja prowadzić będzie do prawdziwych tragedii społecznych, osobistych w życiu kobiet, których ustawa dotyczy, oraz ich rodzin, a także dzieci urodzonych, mimo że badania prenatalne świadczyły o nieodwracalnym uszkodzeniu płodu i istniały wskazania do przeprowadzenia zabiegu.

    Naprawdę trudno zrozumieć motywację autorów projektu wprowadzającego absolutny zakaz przerywania ciąży. Projekt ustawy uchyla bowiem art. 4a, jednocześnie zmieniając brzmienie art. 152 Kodeksu karnego, w którym wprowadza karę trzech lat pozbawienia wolności dla osoby, która za zgodą kobiety przerywa jej ciążę. Represja ta skierowana jest przede wszystkim przeciw lekarzom. W praktyce oznacza to całkowity zakaz przerywania ciąży.

    Nietrudno zgadnąć, że taka idea jest szczególnie bliska jednej formacji politycznej - PiS-owi. Przypominam, że dzisiaj właśnie ta formacja jest połączona między innymi z formacją pana Ziobry, autora poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, w której proponowano usunięcie możliwości dokonywania zabiegu w przypadku ciężkiego, nieodwracalnego upośledzenia płodu. Dzisiaj w procedowanym projekcie idzie się jeszcze dalej. Właśnie ta idea, idea bezmyślności, bezduszności i wyzucia z poczucia człowieczeństwa, zdeterminowała między innymi prof. Chazana do odmowy wykonania zabiegu przerwania ciąży. (Dzwonek) Do czego doprowadziła taka postawa? Do tego, że urodziło się dziecko tak bardzo niepełnosprawne, które nie rokowało, dla którego nie było żadnej nadziei nie tylko na pielęgnację, ale i na wegetację. Dni wówczas urodzonego dziecka były policzone i upłynąć miały w niewyobrażalnym cierpieniu, które musi odczuwać człowiek, gdy organizm nie funkcjonuje ze względu na daleko posuniętą deformację organów. Urodziło się bowiem dziecko z wodogłowiem, bez części kości czaszki, bez nosa, z rozszczepami kości policzkowych, z oczami, które wypłynęły, bez powiek. Do jakiego cierpienia tego człowieka doprowadziła bezduszna postawa głosicieli idei całkowitego zakazu aborcji? Do jakiego dramatu i cierpienia rodziców dziecka doprowadziła idea przyświecająca duchowym ojcom procedowanego projektu? Zmiana ustawy w kierunku proponowanym w projekcie doprowadzi do tego, że takie sytuacje będą mogły powtarzać się na dużo szerszą skalę. Pytam: W imię czego?

    Projekt ustawy idzie jednak dalej, również w przypadkach, w których ciąża zagraża życiu kobiety. Zabieg ma być zakazany pod groźbą sankcji karnej. Dlaczego w sytuacji, w której kobieta nie ponosi żadnej winy, autorzy projektu chcą wydać na nią wyrok śmierci? Nie może być zgody na pozbawianie kobiet, podkreślam, w niezawinionej przez nie sytuacji, możliwości ratowania własnego życia, możliwości dokonania wyboru.

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    Panie pośle...

    Poseł Marek Balt:

    Już, panie marszałku, bardzo przepraszam. Już kończę.

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    Prosiłbym, żeby zmierzał pan do końca.

    Pan poseł Woźniak słusznie zaczyna już zwracać uwagę na ten brak proporcji.

    Poseł Marek Balt:

    Już kończę, dosłownie trzy zdania.

    Przecież nic nie stoi na przeszkodzie, aby w obecnym stanie prawnym kobieta, gdy tylko będzie chciała ponieść ryzyko urodzenia dziecka, pomimo iż grozi jej to śmiercią, takie ryzyko podjęła. Nie ma przymusu poddawania się zabiegowi przerywania ciąży, nawet w obliczu groźby utraty życia przez matkę...

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    Dziękuję, panie pośle.

    Poseł Marek Balt:

    ...bowiem do jego przeprowadzenia w każdym przypadku potrzebna jest zgoda kobiety. Pozostawmy kobietom możliwość podjęcia decyzji i nie skazujmy ich z góry na niechybną śmierć.

    Apeluję o rozsądek i poczucie humanitaryzmu. Nie jest tak, jak sobie wyobrażają...

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    Panie pośle, proszę już nie rozpoczynać kolejnej myśli.

    Poseł Marek Balt:

    Dobrze, panie marszałku, już kończę.

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    Miał pan całkiem zgrabną pointę, niech już tak zostanie.

    Poseł Marek Balt:

    W imieniu Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej składam wniosek o odrzucenie tego projektu w pierwszym czytaniu. Klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej w ogóle sprzeciwia się procedowaniu nad takimi bezdusznymi projektami. Dziękuję. (Oklaski)