38 punkt porządku dziennego:

Informacja z działalności Krajowej Rady Sądownictwa w 2014 roku (druk nr 3479) wraz ze stanowiskiem Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka (druk nr 3634).

Poseł Andrzej Jaworski:

    Panie Marszałku! Panie Przewodniczący! Wysoki Sejmie! Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka zapoznała się z informacją z działalności Krajowej Rady Sądownictwa w dniu 9 lipca 2015 r. i to sprawozdanie, jak już mówiono, przyjęła.

    Krajowa Rada Sądownictwa, po pierwsze, stoi na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, po drugie, ma prawo występować do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności z konstytucją aktów normatywnych w zakresie, w jakim dotyczą one niezależności sądów i niezawisłości sędziów, oraz przedstawia prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wnioski o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego.

    W 2014 r. Krajowa Rada Sądownictwa rozpatrzyła kandydatury łącznie 1864 osób, to o 301 osób więcej niż w 2013 r., które złożyły łącznie 8093 zgłoszenia, to aż o 3289 więcej niż w roku 2013, na wolne stanowiska sędziowskie. Odsetek kandydatów przedstawionych z wnioskiem o powołanie będących sędziami lub byłymi sędziami, referendarzami sądowymi, asystentami sędziów w stosunku do wszystkich osób przedstawionych z takim wnioskiem wyniósł 89% i był niższy niż w 2013 r. Pozostałe 11% osób przedstawionych z wnioskiem o powołanie to adwokaci, radcy prawni, prokuratorzy i osoby wykonujące inne zawody prawnicze. Spośród 1864 kandydatów KRS przedstawiła prezydentowi z wnioskiem o powołanie na stanowiska sędziowskie sądów wszystkich szczebli i rodzajów łącznie 442 osoby, o 75 osób więcej niż w roku 2013.

    Krajowa Rada Sądownictwa odbyła 14 posiedzeń plenarnych, które trwały aż 51 dni. W celu przedstawienia prezydentowi RP kandydatów do pełnienia urzędu na stanowiskach sędziów w sądach powszechnych, administracyjnych i wojskowych oraz w Sądzie Najwyższym i Naczelnym Sądzie Administracyjnym rada rozpoznała 8093 zgłoszenia do pełnienia urzędów na stanowisku sędziego, które pochodziły od 1864 osób. Krajowa Rada Sądownictwa przedstawiła prezydentowi RP wnioski o powołanie 442 osób, co oznacza, że o jedno stanowisko sędziowskie ubiegały się przeciętnie 4 osoby, a złożono na nie średnio 18 zgłoszeń. Wiele osób zgłosiło się na więcej niż jedno miejsce, dlatego uchwały o nieprzedstawieniu z wnioskiem o powołanie zapadały nawet kilkakrotnie wobec jednej kandydatury, nierzadko na tym samym posiedzeniu.

    Przewodniczący rady powołał aż 356 zespołów rady opiniujących zgłoszenia osób kandydujących na wolne stanowiska sędziowskie, zastrzeżenia kandydatów na stanowiska sędziowskie co do pozostawienia ich zgłoszeń bez rozpatrzenia, wnioski o przeniesienie sędziego w stan spoczynku oraz wnioski o powrót sędziego na poprzednio zajmowane stanowisko. W pracach zespołów często aktywnie uczestniczyli przedstawiciele organów reprezentujących inne zawody prawnicze. W celu przygotowania spraw indywidualnych na posiedzenia plenarne rady dla szczegółowego omówienia każdej ze zgłoszonych kandydatur i opracowania listy osób rekomendowanych radzie zespoły te odbyły 475 posiedzeń. Członkowie zespołów Krajowej Rady Sądowniczej przeprowadzili 223 rozmowy z kandydatami do pełnienia urzędu sędziego. Odbywały się one także w trybie wideokonferencji. Rozmowy przeprowadzono także z prezesami sądów oraz wizytatorami. Kandydaci złożyli 46 oświadczeń lustracyjnych i 416 informacji o uprzednim złożeniu oświadczenia lustracyjnego. Te dane pokazują to, ile tak naprawdę miała pracy Krajowa Rada Sądownictwa, i to, że ta instytucja, o co zresztą pan przewodniczący się zwracał, powinna być pod szczególną ochroną i powinna zawsze dostawać pomoc, jeżeli o nią występuje.

    Ale trzeba powiedzieć, że oprócz tych rzeczy przede wszystkim należy podziękować za działania Krajowej Rady Sądownictwa w sprawach zagrożenia niezawisłości sędziowskiej, za starania o stworzenie właściwego modelu kształcenia i doskonalenia zawodowego sędziów, co, myślę, dzisiaj jest wyjątkowo istotne. Należy także powiedzieć o działalności Krajowej Rady Sądownictwa w ramach ˝Strategii systemu wymiaru sprawiedliwości na lata 2014-2020˝ oraz ˝Unijnego programu na rzecz wymiaru sprawiedliwości na 2020 r.˝ i o tym, że postulaty rady co do aktualnych problemów i potrzeb wymiaru sprawiedliwości też się pojawiały. Jedyny obszar, w którym, można byłoby powiedzieć, społeczeństwo czy obywatele oczekiwaliby więcej ze strony Krajowej Rady Sądownictwa, to obszar, który jest najbardziej istotny. Ze względu na to, że wiele osób mówi o niesprawiedliwości w sądownictwie, mówi o tym, że czuje, że sprawiedliwości nie ma, to tutaj można by prosić o większą, wzmożoną aktywność Krajowej Rady Sądownictwa. Dziękuję bardzo.