5 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka (druki nr 3526 i 3552).

Poseł Magdalena Kochan:

    Bardzo dziękuję, panie marszałku.

    Rzecznik praw obywatelskich i rzecznik praw dziecka - z tej dyskusji, a także z wypowiedzi pana ministra sprawiedliwości wynika, że te dwie funkcje nie są w Polsce traktowane równorzędnie. Jedna jest mocno zaakcentowana, druga odsyła do ustawodawcy. Pełna zgoda, bo tak są umiejscowione w konstytucji.

    Muszę jednak powiedzieć tak: Rzecznik praw obywatelskich zajmuje się sprawami osób dorosłych, które mogą, potrafią - dzisiaj zabezpieczone i wyposażone jeszcze w bezpłatną pomoc prawną - bronić się same. Dziecko nie ma zdolności do czynności prawnych, dopóki nie skończy 18. roku życia. Ale czy jest przez to niepełnoprawnym obywatelem? Nie jest. Jest pełnoprawnym obywatelem naszego kraju, tyle że nie głosuje. W jego imieniu, jeśli dobrze to sprawują, świetnie sprawują to rodzice i państwo w tych momentach nigdy do rodziny się nie wtrąca. Natomiast jeśli zaczynają się pojawiać kłopoty i dziecko jest krzywdzone przez swoich najbliższych, ma tylko jednego obrońcę - rzecznika praw dziecka. To jest ta różnica wagi. Tam - osoby dorosłe, które mogą, potrafią się same bronić, a tutaj - dzieci, niezdolne do czynności prawnych, najczęściej krzywdzone przez tych, którzy powinni się nimi opiekować. Czy zatem to wyposażanie i doposażanie instytucji ochrony praw dziecka może być mniejsze? Moim zdaniem w żadnym razie nie.

    Jeżeli ktoś dzisiaj na tej sali mówi, że nie chce żyć w kraju, w którym działają jugendamty, to powiem, że ja także nie chcę. Uważam, że w naszym kraju ochrona praw dziecka w niczym nie przypomina tego, co zaczyna być w różnych krajach landowych Niemiec, naszego sąsiada, krytykowane i podnoszone jako rozwiązanie niedobre, bo jest ono regionalne, a powinno być jednak ogólnonarodowe, niemieckie. A zatem zdecydowanie odpieram tego rodzaju zarzuty. I jeżeli gdzieś w tyle naszej głowy, jak powiadam, także często w wystąpieniach nie tylko posłów, ale prawników jest takie stwierdzenie, że nie potrzeba nam takiej instytucji jak rzecznik praw dziecka, bo przecież mamy rzecznika praw obywatelskich, to ja się z tym głęboko nie zgadzam. W ubiegłym roku zostało rozpatrzonych 50 tys. spraw, było ich więcej, tylko do tylu przystąpił rzecznik. Czy to znaczy, że my krzywdzimy dzieci? Nie. Coraz częściej zdajemy sobie sprawę z tego, że one mają prawa i na straży tych praw winniśmy stać my, dorośli. Dzieci wiedzą, że mają prawa, jednak wiedzą także, że mają obowiązki, i z tych obowiązków nikt ich nie zwalnia. Ale przed krzywdzeniem winniśmy dzieci bronić wszelkimi możliwymi sposobami, także przez dostrzeżenie tego, że one same obronić się nie mogą. Bardzo dziękuję za tę dyskusję i za przyjęcie ustawy. (Oklaski)