17 punkt porządku dziennego:

Poseł Renata Butryn:

    Dziękuję, pani marszałek.

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Pani Minister! Rzeczywiście podpisuję się obiema rękami pod założeniami tego pierwszego filara, o którym państwo wspomnieliście, czyli przede wszystkim ochrony młodzieży dzieci w cyberprzestrzeni. Jest to spore wyzwanie naszych czasów. Powstają już odpowiednie kierunki studiów na uczelniach, tzw. informatyka kryminalistyczna, na których studenci specjalizują się w wykrywaniu przestępstw przeciw osobie, przeciw godności osoby, jak również przestępstw kryminalnych polegających na wyłudzaniu czy włamaniu do sieci.

    Dla mnie najważniejsze jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie: Czemu ma służyć ten program? Czy ten program ma służyć uświadamianiu zagrożeń rodzicom, młodzieży i dzieciom od strony prawnej, czy czemuś innemu? Wolałabym, żeby ten punkt ciężkości był przesunięty na ochronę w sferze psychicznej, emocjonalnej młodzieży. Hejt, propaganda siane czy rozpowszechniane właśnie w cyberprzestrzeni to przyczyny autoagresji, wielu samobójstw czy załamań psychicznych. To zjawisko jest obserwowane w krajach cywilizowanych, wysokorozwiniętych, ale również w tych, gdzie Internet dopiero wchodzi do użytku powszechnego.

    Jak budować tę ochronę? Wydaje mi się, że najważniejszą tarczą jest wzmacnianie psychiczne, czyli nie tylko regulacje prawne, ale przede wszystkim ukształtowanie młodzieży tak, żeby była ona odporna, żeby dziecko było odporne samo w sobie. Chodzi o pracę pedagoga, psychologa i rodzica nad tym, jak chronić siebie samego właśnie w sferze psychicznej. Na tę tarczę, na to powinien być właśnie kładziony nacisk podczas tworzenia tych programów, bo jeżeli ktoś sam się nie uchroni, to nie jesteśmy w stanie tak naprawdę zapobiec temu, co nazywamy atakiem, w tej sferze emocjonalnej.

    Kolejna sprawa, dotyczy tego, jak sprawić, żeby młodzieży służyły więzi społeczne i komunikacyjne. (Dzwonek) Mam na myśli wolontariat, rozwój wolontariatu w dziedzinie, w której młodzież chciałaby się widzieć. Wolontariat sportowy, wolontariat w zakresie pomocy dzieciom czy osobom niepełnosprawnym. Chodzi o tworzenie grup dwu- czy trzyosobowych, nie całych organizacji pozarządowych, i działanie tam, gdzie młodzież się widzi, żeby czuła się potrzebna i żeby wiedziała, że jest inna droga komunikowania się niż Internet - właśnie przez bezpośredni związek emocjonalny. Dziękuję bardzo. (Oklaski)