9 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (druki nr 3321 i 3495).

Poseł Ryszard Zbrzyzny:

    Dziękuję bardzo.

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Myślę, że warto przypomnieć Wysokiej Izbie, że dokładnie 26 lutego 2014 r. Klub Poselski Sojusz Lewicy Demokratycznej złożył do laski marszałkowskiej projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy praktycznie jednobrzmiący z projektem, który w tej chwili jest rozpatrywany, a ma klauzulę projektu rządowego. Także przypomnę, że w dniu 5 czerwca 2014 r. w Wysokiej Izbie właśnie odbyło się pierwsze czytanie tego projektu. Nie został on odrzucony w pierwszym czytaniu, został skierowany do Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. I teraz odniosę się do tego projektu, który jest przedmiotem obrad Wysokiej Izby. Projekt rządowy został złożony w kwietniu roku 2015, kiedy już byliśmy praktycznie po pierwszym czytaniu naszego poselskiego projektu, został zawarty w druku nr 3321 - przypomnę, że nasz projekt to druk nr 2296. Pierwsze czytanie odbyło się, ale skierowanie było zupełnie odmienne, chociaż przedmiot regulacji jest dokładnie taki sam, postąpiono inaczej niż w przypadku naszego poselskiego projektu, bo projekt rządowy został skierowany do Komisji Polityki Społecznej i Rodziny.

    (Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka: Prawo unijne.)

    A więc w tym momencie mam pytanie do pani marszałek, do marszałka Sejmu, do Prezydium Sejmu: O co tutaj chodzi? Gdzie zginął projekt poselski? W jakiej to czarnej dziurze ugrzązł i co się dalej będzie działo z tym projektem? Może należałoby odbyć równolegle kolejne czytanie obu projektów? One różniły się szczegółami, aczkolwiek regulowały dokładnie tę samą materię. Przypomnę, że nasz projekt poselski mówił o 24-miesięcznym okresie zatrudnienia w ramach umów na czas określony, kolejny miesiąc byłby miesiącem, który przesądzałby o tym, że kolejna umowa byłaby umową na czas nieokreślony. Przypomnę też, że w projekcie rządowym wybrano złoty środek, w sumie jest to 36 miesięcy, a więc 33 plus 3. Dlaczego złoty środek? Bo pracodawcy oczekiwali, że będzie 48. Wybierano więc między czterema a dwoma latami i wybrano trzy lata, powiem, że krakowskim targiem. Być może to jest dobre rozwiązanie, aczkolwiek nie do końca jest zgodne z oczekiwaniami społecznymi. Nie pomogły nasze monity, nie pomogły nasze projekty ustaw, w których wykazywaliśmy patologię, kwestie, które należałoby uregulować. Rząd tę patologię zauważył dopiero w momencie, kiedy Komisja Europejska zwróciła się do rządu, wskazując na regulacje naszego Kodeksu pracy, które nie odpowiadają regulacjom unijnym, nie są precyzyjne i nie zabezpieczają podstawowej zasady nienadużywania możliwości zatrudniania na czas określony.

    Oczywiście regulacja i zmiany, które wprowadzono podczas pierwszego czytania w Komisji Polityki Społecznej, są do zaakceptowania. Jest to lepsze rozwiązanie niż dzisiaj obowiązujące. Jest to rozwiązanie, które w jakimś stopniu wyeliminuje tę patologię, z którą mamy dzisiaj do czynienia. Jak dobrze pamiętam, dzisiaj na umowach na czas określony mamy w Polsce zatrudnionych prawie 2 mln obywateli. To jest wielkość astronomiczna, jesteśmy chyba niekwestionowanym liderem w Unii Europejskiej, a więc numer jeden.

    Dlaczego to się robi? Otóż pracodawcy się opłaca w takiej formule zatrudniać, łatwiej bowiem się z pracownikiem rozstać, to po pierwsze. Po drugie, mniejsze koszty ponosi się z tego tytułu, bo jest dwutygodniowe wypowiedzenie umowy na czas określony, często wieloletniej umowy na czas określony. Sąd Najwyższy zauważył tę patologię. Wszyscy po kolei zauważali, a rząd Rzeczypospolitej nie reagował. Dopiero zareagował na wytyk Unii Europejskiej. Pytanie, czy jesteśmy mniej wiarygodni niż instytucje biurokratyczne w Unii Europejskiej, które nakazały nam dokonać stosownych regulacji prawnych?

    (Poseł Janusz Śniadek: Po dwóch latach.)

    Po dwóch latach, tak jest.

    A więc mimo że mamy krytyczne stanowisko wobec sposobu postępowania rządu w tej tak ważnej, jeśli chodzi o wymiar społeczny, sprawie, to poprzemy tej projekt ustawy. Mało tego, nie zgłosimy żadnej poprawki, żeby nie przedłużać procesu legislacyjnego, bo im szybciej ta ustawa wejdzie w życie, tym lepiej dla tych milionów pracowników, którzy są zatrudnieni na umowach na czas określony.

    A więc Klub Poselski Sojusz Lewicy Demokratycznej będzie głosował za przyjęciem tego projektu ustawy, zgodnie ze sprawozdaniem Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. Dziękuję. (Oklaski)