19 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3335).

Poseł Beata Kempa:

    Dziękuję.

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Zjednoczona Prawica pragnę przedstawić stanowisko naszego klubu wobec projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw, druk nr 3335.

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Co do kwestii oczywistych w projektach ustaw, które są nie tyle, nazwałabym je, wsparciem dla rodziny, ile inwestycją w rodzinę, musielibyśmy przedefiniować wszystko to, co czynimy w naszym kraju, a co może sprzyjać i sprzyja rodzeniu się dzieci, podejmowaniu decyzji o tym, żeby w Polsce rodziły się dzieci, żeby młodzi ludzie podejmowali takie decyzje. Wszystko to nazywajmy od dzisiaj inwestycją w rodzinę. I w przypadku tego typu projektów służących inwestowaniu w polską rodzinę pan nie musi prosić o konsensus, to jest oczywiste. W sytuacji, którą mamy, i przy tych danych statystycznych... Mówiliśmy o tym wczoraj przy projektach, zgodziliśmy się dalej nad nimi procedować. Tak samo jest w przypadku tego projektu: klub Zjednoczonej Prawicy uważa, że powinien być on przekazany do procedowania, aby rzeczywiście to vacatio legis zostało zachowane, żeby termin wejścia ustawy w życie był taki, jak przewiduje projekt.

    Panie ministrze, przypominam sobie czas, kiedy to ja podejmowałam decyzję o tym, kiedy ma się urodzić moje pierwsze dziecko. Był to okres studiów, ostatni rok. Wtedy państwo stało do mnie tyłem, wtedy rzeczywiście - przypomniałam to sobie dzisiaj, przygotowując się do tego wystąpienia - było mi przykro. I dzisiaj w sposób szczególny cieszę się z tego, że polskie studentki, przede wszystkim one, będą mogły z tego skorzystać, że nie będą miały dylematu, co zrobić w sytuacji, kiedy trzeba podjąć decyzję, czy to życie ma istnieć, czy nie, bo takie decyzje są niestety podejmowane. Być może ta cegiełka, ta inwestycja sprawi, że gdzieś z tyłu głowy, w podświadomości ta studentka będzie miała myśl, że jest chociaż ten 1 tys. zł, i to przesądzi o tym, że nie będzie dramatu, jej dramatu życiowego.

    Myślę, że dobrze się stało, że te przepisy będą mogły wejść w życie, panie ministrze. Nie będę się tutaj rozwodzić nad szczegółami, bo te zostały bardzo dokładnie określone i to pewnie będzie szczegółowo przeprocedowane przez komisję. Wczoraj apelowałam o to, żeby jak najszybciej stworzyć system inwestycji. Ale co do tego systemu, to myślę że nieodłącznym elementem... Dzisiaj inne kluby też mówiły o swoich pomysłach. Dzisiaj prosimy o konsensus w sprawie tych pomysłów pochodzących ze wszystkich klubów, bo każdy pomysł jest dobry i każdy można przepracować, i może zastanówmy się, jak ten system dopełnić, panie ministrze. Tym dopełnieniem w naszej, klubu Zjednoczonej Prawicy, ocenie - i to też czeka na rozważenie, na dyskusję, nie zamykajmy się na dyskusję - jest projekt o zawodzie: mama. Chodzi o to, żeby kobieta - i możemy tutaj dyskutować - która zdecyduje się na urodzenie i wychowanie dwójki, trójki czy większej liczby dzieci, czy też przyjęcie ich w wychowanie, bo zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym ma to taki sam status jak urodzenie dziecka, miała prawo na przykład do najniższej emerytury. Najniższej, bo kobieta, która decyduje się na pracę zawodową i na wychowanie dzieci, ma oczywiście wypracowaną relatywnie dużo wyższą emeryturę. Może warto też zrobić badania w tym kierunku. Może wtedy kobiety, wiedząc, że za pracę w domu, wychowanie dzieci będą miały chociaż najniższą emeryturę, zdecydują się na trzecie i kolejne dziecko. Dlaczego nie?

    Myślę, że takie podejście, czyli domknięcie tego systemu, zastanowienie się nad tym, że właśnie nie tylko ten pierwszy rok, nie tylko ten najtrudniejszy okres... Chociaż każdy okres jest ważny, każdy jest trudny, np. kiedy dziecko idzie do szkoły, sami wiemy, czy też późniejsze etapy edukacji, łącznie ze studiami, które dzisiaj są bezpłatne, a jednak mimo to utrzymanie dziecka, szczególnie z prowincji (Dzwonek), w dużym mieście kosztuje.

    Już kończę, panie marszałku.

    Warto zastanowić się nad jeszcze jednym zagadnieniem, tutaj rzeczywiście pani poseł Bańkowska słusznie podniosła tę kwestię. Chodzi o problem biedy, ale największym problemem jest to, że wciąż, panie ministrze, ze względu na trudne warunki ekonomiczne i biedę dzieci są odbierane rodzicom, zabierane z domów. Jeśli załatwimy tę sprawę - też jest taki projekt ustawy - do końca kadencji, panie ministrze, to naprawdę będziemy mogli powiedzieć, że to był dobry rok. Tak być nie może, trzeba to zamknąć, podjąć decyzję i zabezpieczyć na to środki, bo co za różnica, czy my te pieniądze przeznaczymy... To znaczy to będzie olbrzymia różnica, jeśli te pieniądze, to wsparcie przeznaczymy dla rodzin biologicznych, naturalnych, które nie ze swojej winy borykają się ze złymi warunkami ekonomicznymi czy socjalnymi. I nie można w tym momencie takiej rodziny rozrywać i mówić, że to jest lepsze dla dziecka, bo i tak te środki trzeba przekazać na jego utrzymanie, tyle że w inne miejsce.

19 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3335).

Poseł Beata Kempa:

    Zróbmy to, panie ministrze, to będzie dopełnienie tego systemu.

    Oczywiście jesteśmy za skierowaniem tego projektu do prac w komisji. Dziękuję, panie marszałku.