13 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych (druki nr 3291 i 3339).

Poseł Beata Kempa:

    Bardzo dziękuję.

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu klubu Zjednoczonej Prawicy mam zaszczyt przedstawić stanowisko naszego klubu wobec projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych, zawartego w druku nr 3291, jak również sprawozdania Komisji Polityki Społecznej i Rodziny, przedstawionego w druku nr 3339, dotyczącego zmiany tej ustawy.

    W pełni zgadzam się niemal ze wszystkimi moimi przedmówcami, może tylko z jednym się nie zgodzę. Pani poseł, zarzuciła pani brak działań w latach 2005-2007, ale przypomnę, że w tym czasie powstało 1200 tys. nowych miejsc pracy. Proszę nie mylić tego ze sprawą emigracji, bo mówię...

    (Poseł Anna Bańkowska: Progi nie były podwyższone.)

    Jeśli pani pozwoli, gdyby wspieranie państwa zmierzało w kierunku podstawowym, mianowicie takim, żeby rodzice mogli mieć pracę za godną płacę, to wtedy nie mielibyśmy ani dyskusji, ani problemu z kwestią zasiłków czy też kwestią dotyczącą innego wsparcia poza tym, które jest niezbędne. Prawdą jest też, i zgodzę się tu z panią poseł, że w czasie ostatnich lat z powodu zamrożenia progów wypadło z systemu zasiłkowego ok. 2 mln dzieci. Statystyki w tym zakresie są porażające.

    Rozwiązanie, nad którym dzisiaj procedujemy, dotyczące przekroczenia progu minimalnego, który w zasadzie, można powiedzieć, eliminował prawo do otrzymania świadczeń, na pewno jest rozwiązaniem dobrym. Byłoby lepiej, gdyby system, myślę tutaj o wsparciu państwa, jeśli chodzi o rodziny, był spójny, kompatybilny i nastawiony głównie na to, żeby rodzice nie musieli pukać po zasiłki czy inne świadczenia, żeby mogli w sposób spokojny, niezakłócony, godny, za godną pensję utrzymać swoje dzieci. Prawdą jest, że w związku z sytuacją demograficzną w naszym kraju trzeba bić na alarm. W 2014 r. była pierwsza jaskółka, kiedy liczba urodzeń faktycznie nieco wzrosła, ale dzisiaj czy wczoraj pojawiły się ostatnie dane, które mówią także o emigracji. W kwestii dotyczącej bilansu naszych strat chodzi przede wszystkim o emigrację młodych ludzi w wieku prokreacyjnym. Niestety ten bilans będzie ujemny, jeśli chodzi o kwestię dotyczącą generalnie przyszłości naszego państwa, o to, kto zostanie w systemie, kto z niego wypadnie, kto będzie pracował na PKB, a kogo tutaj nie będzie.

    Ten problem, o którym dzisiaj dyskutujemy, jest w zasadzie, można powiedzieć, rozwiązany doraźnie. Zgadzam się z moją przedmówczynią co do tego, że należałoby wprowadzić mechanizm, który byłby bardziej uniwersalny. Dotyczy to kwestii waloryzacji, a także innych elementów, które mogłyby wprowadzić pewien mechanizm. Chodzi o to, by nie trzeba było walczyć o to, żeby to reformować w drodze trudnego procesu, jakim jest proces legislacyjny w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej. To rozwiązanie powinno być bardziej elastyczne.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Zjednoczona Prawica będzie głosował za tym projektem ustawy. Oczywiście chciałoby się zapytać, dlaczego tak późno. Ta sytuacja powinna być właściwie co roku albo co dwa lata bardzo dokładnie analizowana i urealniana, dlatego że w tym momencie przede wszystkim z powodu braku pracy, umów śmieciowych i bardzo niskich pensji wsparcie rodziny jest niezbędne. Obecne władze nie mają pomysłu na to, w jaki sposób inaczej zabezpieczyć byt rodzinie. Wielu młodych ludzi dzisiaj, kiedy się z nimi rozmawia, mówi bardzo wyraźnie: nie pukalibyśmy do kasy państwa, gdyby były stworzone warunki, byśmy mogli spokojnie pracować za godną pensję.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jak wspomniałam na wstępie, Klub Parlamentarny Zjednoczona Prawica będzie popierał każde rozwiązanie, które w jakikolwiek sposób ulży, pomoże rodzinom, przede wszystkim tym, które wypadły z systemu zasiłkowego. Dziękuję bardzo.