16 punkt porządku dziennego:

Poseł Ludwik Dorn:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Jest oczywiste, że tego typu wystąpienia mieszczą się w granicach poprawności politycznej, są trochę biurokratyczne i drętwe. I to nie jest żaden zarzut. Takie muszą być, prawda? Natomiast zdarza się, że aby ułatwić odbiorcom zrozumienie i wykrycie tego, co autor miał na myśli, wysyła się pewien sygnał stwarzający pewne ramy interpretacyjne. Za taki sygnał uważam dzisiejszy wywiad pana dyrektora Marcina Zaborowskiego z Państwowego Instytutu Spraw Międzynarodowych, państwowej jednostki organizacyjnej działającej z mocy ustawy...

    (Poseł Tadeusz Iwiński: Polskiej.)

    Tak, polskiej.

    ...w którego funkcjonowaniu minister spraw zagranicznych ma swój istotny udział.

    Otóż co pan dyrektor Zaborowski powiedział? Przez pryzmat tego wywiadu odczytuję istotne fragmenty exposé pana ministra. Otóż powiedział tyle, że przez najbliższe kilka lat zasadą organizującą polską politykę powinno być dążenie do stworzenia wielkiej koalicji, która wyperswaduje Rosji agresywne działania, oraz powiedział, że Polska powinna podejmować działania, by mieć w sprawie Ukrainy i Rosji decydujący głos w Unii Europejskiej. Oczywiście pan minister może powiedzieć, że to dyrektor Zaborowski, ale dla mnie to był sygnał interpretacyjny i powiem, że w tym miejscu odkrywam, że jesteśmy z rządem, z panem ministrem w głębokim sporze.

    Oczywiście w głębokim sporze w związku z tym jestem też z najsilniejszą partią opozycyjną, która podziela, jeśli wsłuchać się w wypowiedź pana posła Szczerskiego, linię polityczną rządu, tego typu linię, tylko uważa, że to za późno i nieszczerze, która ma stosunek do rządu taki jak hiszpańska święta inkwizycja do judaizujących marranów, że oni nieszczerze przeszli na katolicyzm i nadal odprawiają te swoje szabasy.

    Na czym bowiem rzecz polega? Popierałbym tego typu, nazwijmy to, romantyczną czy neoromantyczną linię, gdyby nie było dość oczywiste, że nie ma na to zasobów ani wewnętrznych, ani sojuszniczych. A ponadto, tak jak patrzę na historię, jak dotąd przez tego typu koalicje nikomu bez zwycięstwa zbrojnego nie udało się sprowadzić Rosji z wybrukowanej drogi grzechu na ciernistą ścieżkę cnoty. Rzecz jest całkowicie beznadziejna.

    W związku z tym w moim głębokim przekonaniu należy inaczej postawić akcenty. Podstawowym zadaniem Polski nie jest wywieranie nacisku na Rosję, lecz zapewnienie własnego bezpieczeństwa poprzez zmianę statusu Polski w NATO z państwa drugiej kategorii na państwo pierwszej kategorii. Należy o tym mówić, nie tylko domagając się tego, lecz także wysuwając pod adresem niechętnych partnerów i sojuszników, przede wszystkim w ramach Europy, propozycje związane z tym, że ich wyjście naprzeciw naszym interesom będzie łączyło się z naszym wyjściem naprzeciw ich interesom, nawet jeżeli ponosilibyśmy pewne określone koszty. Szerzej na temat tego, jakie to są interesy, jak uruchomić tego typu mechanizm, wypowiedziałem się publicznie w ostatnim czasie.

    Myślę, że pan prezydent Komorowski, dokonując pewnej korekty pańskiego exposé i zwracając uwagę na pewną lukę związaną z dążeniem do umocnienia wschodniej flanki NATO, że ustalenia szczytu w Newport nie powinny Polski satysfakcjonować, że poświęcił pan temu czy za mało uwagi, czy w ogóle tego nie poruszył, wskazał na istotny brak pańskiego wystąpienia, który może być odczytany także poza Polską.

    Panie Ministrze! Druga kwestia, już szczegółowa. Mówił pan wiele o Ukrainie - i słusznie. Nie padło ani słowo o Białorusi, o Białorusi, której polityka w ostatnim czasie - mówię o panu prezydencie Łukaszence - wprawdzie nie jest jakoś szczególnie otwarta wobec Polski, ale funkcjonalnie jest zbieżna z naszymi interesami. Trzeba przełamać - przyszedł na to czas, a nie mamy już wiele czasu - impas w stosunkach z Białorusią, podtrzymując ją w roli państwa buforowego, bo alternatywa jest gorsza, opowiadając się za obroną praw człowieka, ale odkładając na bok kwestię demokracji, akceptując tę Białoruś, jaka jest czy jaka powinna być, a najlepszym realnym rozwiązaniem jest kwestia miękkiego autorytaryzmu, bo demokrację na Białorusi mogą urządzać tylko Rosjanie w swoim interesie.

    Otóż, panie ministrze (Dzwonek) - już kończę, pani marszałek - ponieważ pojawiają się sygnały, zapewne znane panu ministrowi, że po wybuchu wojny rosyjsko-ukraińskiej Białoruś, powiedzmy, redefiniuje swoją sytuację, także w aspekcie niektórych linii komunikacji z Polską - uznaję te sygnały za poważne - to może przyszła pora na odpowiedź. Taką odpowiedzią, bardzo ostrożną, ale wskazującą na możliwość rozmowy, byłoby na przykład podwyższenie rangi przedstawiciela Polski na paradzie zwycięstwa 9 maja w Mińsku z ambasadora do podsekretarza stanu.

    Jeśli chodzi o mój stosunek do tego wystąpienia, to nie będę głosował za jego odrzuceniem, natomiast to, czy będę głosował przeciw odrzuceniu, uzależniam od reakcji pana ministra na moje postulaty: jeden generalny, drugi szczegółowy. Dziękuję.